บนผืนฟ้าจันทร์เพ็ญเด่นอร่าม บนผืนน้ำกระทงน้อยลอยเป็นสาย บนฝั่งคลองคนคลอเคียงอยู่เรียงราย ต่างมุ่งหมายรอคอยลอยกระทง ในห้วงฟ้าดารารายประกายส่อง ในน้ำนองแสงเทียนเหลืองเรื่อเรืองส่ง ในหลืบมืดริมน้ำยามค่ำลง สองร่างคงถือกิ่งไม้อยู่ชายคลอง เขี่ยกระทงใบน้อยที่ลอยใกล้ หวังเก็บได้เหรียญอันเล็กเด็กทั้งสอง พระจันทร์จ้าตาประกายมิหมายมอง แค่ปากท้องอิ่มได้ไปอีกวัน จันทร์เจ้าเอ๋ยข้าขอแสงแรงอีกหน่อย กระทงลอยมาอีกใบใช่ไหมนั่น น้องเอื้อมเขี่ยพี่ผวาคว้าตามพลัน สองชีวัน..ละลิ่วลับกับกระทง....
21 พฤศจิกายน 2549 12:49 น. - comment id 629194
ชีวิต คือชีวิต อย่าประมาทแล้วกัน ทำวันนี้ให้ดีทึ่สุด เพราะพรุ่งนี้เราไม่รู้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นค่ะ.... วันนี้ว่าง ๆ ซิท่า.....
21 พฤศจิกายน 2549 12:50 น. - comment id 629196
อ่านแล้วสะเทือนใจ แต่ก็ยอมรับความเป็นไปในความจริงค่ะ เนี่ยกระมั้งค่ะ ความไม่แน่นอน คือความแน่นอน
21 พฤศจิกายน 2549 12:57 น. - comment id 629206
-นั่นสิครับคุณลิลลี่..ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็แล้วกัน..เผื่อพรุ่งนี้อาจไม่ได้ตื่นมาทำอีกแล้ว..(กำลังปลงๆครับ..) -คุณหญิงไร้เงาครับ..หมุ่นี้ไม่เห้นเขียนกลอนเลย..ไม่ค่อยมีเวลาหรือครับ..ว่างๆเขยนมาให้อ่านกันมั่ง..ชักคิดถึงครับ..
21 พฤศจิกายน 2549 13:03 น. - comment id 629212
เฮ้อ ชีวิต เศร้า น่าอนาถ สองพี่น้องลอยไปกับกระทง
21 พฤศจิกายน 2549 13:09 น. - comment id 629219
คุณแมวคราวอย่าปลงให้มากนักนะค่ะ..... อย่างไรเราก็ต้องหาความสุขใส่ชีวิตประจำวัน ของเราบ้างค่ะ ไม่ใช่ปลงไปเสียทุกอย่าง เดี๋ยวหาความสุขไม่ได้นา....... เดี๋ยวรีจะออกไปข้างนอกแล้วนะค่ะ.... อย่าลืมดูแลคุณศรรกราดี ๆ เดี๋ยวเธอจะเหงา..... และก็อย่าเผลอตัวเผลอใจไปล่ะ อย่าหาว่าน้อง ไม่เตือนนะ......
21 พฤศจิกายน 2549 13:10 น. - comment id 629220
......ขอเอนอิงพิงเวหานภากาศ ...ให้พิลาสผ่องแพ่งแห่งแสงโสม ...เป็นประหนึ่งสายธารามาประโลม ...เมื่อทุกข์โถมโทมนัสยามรัตติกาล
21 พฤศจิกายน 2549 13:12 น. - comment id 629221
ตอนเด็ก ๆ ศรรกก็เคยทำน่ะ เขี่ยตังค์ในกระทง เอาไว้ซื้อหนมกิน เพราะคิดว่าใส่ไปแม่คงคาท่านก็ไม่รู้จะใช้หรือเปล่า คนเอาเงินใส่เขาคงใส่เพื่อความสบายให้ สะเดาะเคราะห์ประมาณนั้น ถ้าใครเขี่ยเอาก็ถือว่าป็นทานละกัน อย่าคิดว่าเขารับเคราะห์จากเรา เพราะเขาอาจต้องการใช้เงินนั้นจริง ๆ
21 พฤศจิกายน 2549 13:18 น. - comment id 629230
กานต์ชอบลอยกระทงค่ะ เคยอยากมีบ้านริมน้ำ แต่ปีนี้ เปลี่ยนใจแล้วค่ะ แวะมาทักทายค่ะ มีเวลาน้อยเดียว แอบมา อิอิ
21 พฤศจิกายน 2549 14:00 น. - comment id 629253
หวัดดีตอนบ่ายครับทุกท่าน.. -ชีวิตเช่นนี้มีเยอะไปครับคุณศิลป์แต่เราไม่มีโอกาสจะได้สัมผัสรุ้เห็นพวกเขา ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ -ตามสบสยครับคุณลิลลี่เดินทางดีๆนะครับ..เรื่องที่คุณฝากไว้น่ะอย่าห่วงเลย..เพราะรายนั้นเขาเหงายากครับ..อกจะออทปานนั้น..อิๆ -หวัดดีครับคุณสียะตรา สบายดีนะครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนและเขียนกลอนเพราะๆมาให้อ่านนะครับ...
21 พฤศจิกายน 2549 14:17 น. - comment id 629257
อนิจจัง สังขาร นั้นไม่เที่ยง จะหลีกเลี่ยง เวรกรรม ทำไฉน ดีไม่ชอบ กอบแต่ชั่ว จนตัวไป ฟื้นมิได้ สายเสียแล้ว หมดแนวทาง ชีวิตสั้น เป็นลิขิต ตนขีดเส้น มีกรรมเวร ผูกพัน มันต้องสาง เมื่อยังอยู่ รู้จัก ให้หักบาง ด้วยการสร้าง ความดี ก่อนที่ตาย. อนิจจาน่าสงสารจริงๆครับ ผมก็เลยเขียนกลอนไว้เป็นสติเตือนใจกันบ้าง หวังว่าคงจะไม่ว่ากันนะครับ
21 พฤศจิกายน 2549 14:32 น. - comment id 629262
สนุกมาก การเก็บตังในกระทง เหมือนได้ไปอีกโลก....
21 พฤศจิกายน 2549 15:24 น. - comment id 629293
น่าสงสารมากค่ะ...อ่านแล้วมองเห็นภาพเลยค่ะ..
21 พฤศจิกายน 2549 15:27 น. - comment id 629295
ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะครับ มีโอกาสคงได้คุยกันนะครับ sirivi@hotmail.com
21 พฤศจิกายน 2549 16:05 น. - comment id 629315
เพราะว่าเราไม่รู้วันหมดอายุ เพราะไม่อาจระบุว่าวันเวลาไหน เพราะต่างเกิดมาเพื่อใช้กรรมที่ทำไว้ มากน้อยต่างกันไปไม่เท่ากัน .................. .................ชีวิตเป็นไปตามกรรม.......
21 พฤศจิกายน 2549 17:29 น. - comment id 629339
ชีวิตทุกชีวิตมีค่าเท่ากัน ดูเป็นคำพูดที่สวยหรู เพราะในความเป็นจริงแล้วมันต่างกันแน่นอน
21 พฤศจิกายน 2549 19:38 น. - comment id 629364
แถวบ้านเฌอ เด็กๆลอยคอ แช่อยู่ในน้ำตลอดเวลา ขึ้นมาเขาก็จะหนาวสั่น เลยลอยคอจนกว่าจะได้เงิน เขาอาสาเขี่ยกระทงที่ลอยมาติดตลิ่งริมแม่น้ำ บ้างก็อาสาเอากระทงไปปล่อยกลางแม่น้ำ เฮ้อ..ชีวิต
23 พฤศจิกายน 2549 13:55 น. - comment id 630132
หวัดดีย้อนหลังนะครับทุกท่าน คุณเบรฟฮาร์ท คุณแม่มด คุณกุหลาบ คุณกรวิก คุณเจน คุณโคลอน และคุณเฌอมาลย์..ขอบคุณมากครับที่แวะเวียนมาทักทาย บางกระทู้ผมไม่ได้มีเวลาตอบในวันนั้นครับเลยมาตอบกันย้อนหลังคงไม่ว่ากันนะครับ.. แล้วคุยกันใหม่นะครับทุกๆคน..หวัดดีครับ. .