ทองกวาว

เด็กเมืองยศ

ทองกวาวผลิดอกบอกเปลี่ยนผัน
สู่ฤดูคิมหันต์วันปลายหนาว
อากาศลมแล้งก็แรงราว
จะแผดเผาเถ้าถ่านรานเป็นจุณ
   ตอซังข้าวตายซากซีดซบพื้น
   เสียงสะอื้นคร่ำครวญชวนคิดครุ่น
   ท้องทุ่งนายังคละคลุ้งด้วยฝุ่น
   พระพิรุณขาดสายไม่สั่งลา
แผ่นดินร้อนรองรับราวเล่าเรื่อง
ระบายเหลืองตระการม่านพฤกษา
ระบัดใบคล้ายตอกย้ำคนบ้านนา
ถึงเวลาวัยเยาว์เคยเนานอน
    กันดารแดนถิ่นเดิมยังเหมือนเก่า
    คนแก่เฒ่าเฝ้ารอมิย่อหย่อน
    ตะวันแดงแลงลงยังรอนรอน
    ทองกวาวฟ้อนก้านใบไกวตามลม
แสงตะวันสุดท้ายที่ปลายหนาว
นั่งทบทวนเรื่องราวที่ขื่นขม
พื้นดินแยกแตกระแหงแล้งระงม
สิ้นนิยมหมายมุ่งสู่เมือง
    หลงระเริงร่านไปกับแสงสี
    ใบไม้ที่เมืองกรุงคงไม่เหลือง
    ตะวันแดงที่โน่นคงเรื่อเรือง
    ครบครันเครื่องทั้งสุราและนารี
ที่ท้องทุ่งยังคลุ้งไปด้วยฝุ่น
ลมหัวกุดยังหมุนไร้แสงสี
จงกลับมาพลิกฟื้นปฐพี
ให้ขจีสดสวยด้วยเรี่ยวแรง				
comments powered by Disqus
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    29 มกราคม 2545 05:53 น. - comment id 32638

    อยากไปเที่ยวอิสานบ้านเธอจังเลย....
  • จากคนโคราช

    29 มกราคม 2545 12:36 น. - comment id 32683

    ได้อารมณ์บ้นนอกดีนะครับ  บอกความรู้สึกได้ถึงใจดีครับ  แต่งแบบนี้มาอีกนะครับ  จะรออ่าน 
    
    จากคนโคราช

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน