จะกู่ก้องร้องตะโกนคำว่ารัก แม้นใจจักไม่จริงดังคำหวาน จะร้องบอกคำลวงให้กังวาน สั่นสะท้านทรวงร้อนพร้อมประจัญ ให้นางเคลิ้มใหลหลงปลงเปลื้องผ้า เปลือยอุราอวดองค์ปทุมถัน เล้าโลมลูบไล้ลิ้นรุกโรมรัน จนชูชันครวญครางซ่านรสลิ้น กระสันร่านซ่านกำหนัดชงัดสอด ดันศรลอดหลืบกุหลาบสะดุ้งดิ้น ค่อยชะลอดันดุนจนคุ้นชิน ประสานศิลป์ลีลา กายกาม พอเสร็จสมโอนอ่อนครางกระเส่า สิ้นสิ่งเร้าเย้ายวนให้ครวญถาม มองนวลน้องนอนระทวยด้วยรสกาม ปล่อยร่างงามกอดคำหวานแล้วจากไป หว่านคำหวานรักล้นดั่งฝนฟ้า ซูซ่าซาจางหายหาคงไว้ คำรักยิ่งไม่เคยจริงออกจากใจ เพียงพริ้วไหวลมปากกำหนัดพา จนคราวเหงาเดียวดายใคร่ครวญคิด ทั้งชีวิตกี่คนหนอเคยคบหา แล้วมีไหมคาใจยามเลิกรา หรือใจชาชีวิตเรารักไม่เป็น
ชลนทีธารา 11 พ.ย. 2549 00:05 น. - ID 94967 
409
1
0
11 พฤศจิกายน 2549 00:36 น. - comment id 625349
มีไม่มีไม่รู้จึงอยู่เฉย แต่ไม่คิดละเลยคนเคยเห็น จึงขอกล่าวสวัสดีที่ควรเป็น แล้วหลีกเร้นหลบหายไกลลับลาราตรีสวัสดิ์ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
