ฟ้าสีหม่นหัวใจคนใยหม่นหมอง เฝ้าเหม่อมองฟ้ากว้างมิสร่างเหงา สิ่งรอบ รอบกายเพียงสายลมเบา สิ้นไร้เงาของใจใครบางคน... ใบไม้ไหวหวาดหวั่นอกสั่นคลอน คล้ายหลอกหลอนหัวใจให้สับสน จิตร้าวรานเพราะอาภัพรักอับจน ต้องทุกข์ทนเดียวดายในปลายทาง... อยากหลบเร้นซ่อนใจไว้ปลายฟ้า ด้วยอ่อนล้ากำลัง.หวังเลือนลาง คนรักมาห่างเหินซ้ำเมินหมาง ใจอ่อนบางเจ็บหนาวร้าวระทม... เจ็บสาหัสเมื่อลองรักดูสักหน หลงเล่ห์กลจนสะอื้นใจขื่นขม วาดภาพรักวางไว้อย่างภิรมย์ รักกลับกลายมิสมอารมณ์หมาย... จิตว่างเปล่าคล้ายชีพดับลับล่วง ในทุกห้วงหัวใจแหลกแตกสลาย ในชีวิตเงียบเหงาและเปล่าดาย เหมือนคนไร้จุดหมายปลายทางฝัน...
สาวภูไท 9 พ.ย. 2549 18:21 น. - ID 94938 
1022
3
0
9 พฤศจิกายน 2549 20:51 น. - comment id 625044
ไร้ปลายทางก็ไปเรื่อยๆนะคะ สักวันก็คงรู้ว่าจะหยุดได้ที่ตรงไหน เมื่อไรก็เมื่อนั้น ที่ใดก็ที่นั่นแหละค่ะปลายทาง
9 พฤศจิกายน 2549 23:32 น. - comment id 625051
ไม่มีที่ไปเด้อคร่า
10 พฤศจิกายน 2549 09:33 น. - comment id 625076
มาแล้ว ไปแล้ว อิอิ
10 พฤศจิกายน 2549 12:29 น. - comment id 625126
ขอแต่ก้าวเท้าออกเดิน.. เบื้องหน้า..มีปลายทางรออยุ่เสมอครับ.. แวะมาทักทาย..
10 พฤศจิกายน 2549 18:00 น. - comment id 625261
มาให้กำลังใจแล้วจากไปอย่างเงียบๆ
10 พฤศจิกายน 2549 23:39 น. - comment id 625333
อย่าหลบเร้นซ่อนใจที่ปลายฟ้า แต่จงกล้าฟันฝ่าท้าความฝัน แล้วปลายทางที่ค้นหาตอนฝ่าฟัน จะพบได้ในชีวันเธอนั้นเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
