เธออยู่ในหัวใจดวงนี้เสมอ.... ทุกค่ำคืนที่ฉันเพ้อ เขียนบทกวีรักแสนหวาน ไม่เคยถามว่าเธอลึกซึ้งบ้างใหม...ที่ทำให้กัน หรือคิดว่าฉันเพียงเพ้อฝัน..ไปตามเรื่องตามราว เธอคือใครคนนั้นในบทกวี... คือคนที่คิดถึงอยู่ทุกนาที...ที่ใจเหงา คือคนที่ฉันเอ่ยคำรัก ฝากผ่านตัวหนังสือมาเบาเบา คือทุกสิ่ง ทุกอย่าง ในความรู้สึกที่เคยว่างเปล่า แต่ก่อนมา กระดาษแผ่นสุดท้ายยังถูกวางไว้ที่เก่า... ดินสอด้ามเล็กเล็กสีเทา...ถูกทอดทิ้ง ให้ไร้ค่า ฉันไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอ จะเขียนถึงความรัก ทั้งน้ำตา เพราะยามนี้หัวใจมันอ่อนล้า...เหลือกำลัง นี่คือบทกวีบทสุดท้ายที่ฉันจะเขียนให้... แล้วฉันจะจากไป...อย่างคนที่หมดหวัง จะไม่มีอีกแล้ว...ตัวหนังสือไร้ค่า บนกระดาษเปื้อนน้ำตาเจือจาง เพราะไม่อาจหลอกตัวเอง ว่าเธอจะอยู่เคียงข้าง...อย่างที่เคยเข้าใจ ขอให้ฉันเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่าน.... รวมทั้งบทกวีของฉัน...ที่มีเพียงความเพ้อฝัน อ่อนไหว หากแม้พรุ่งนี้...ฉันอยากจะเขียนกวีของความในใจ บทที่หนึ่ง นับจากวันนี้ต่อไป... ...คือบทกวีไร้ค่าของคนปวดใจ เท่านั้นเอง
28 มกราคม 2545 00:57 น. - comment id 32449
โอ๊ย...ปวดใจจัง ตั้งสมาธิให้แน่วแน่ แล้วสู้ต่อไปนะจ๊ะ
28 มกราคม 2545 01:55 น. - comment id 32454
มันก็เป็นเพียงแค่ ความหวังของคนเศร้าใช่ไหมครับ สำหรับการรอคอย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เธอกับคืนมา
28 มกราคม 2545 03:26 น. - comment id 32461
เศร้าจังเลย.....
28 มกราคม 2545 08:34 น. - comment id 32490
เจทท์ บทนี้ดีมากเลยค่ะ ดีมากสุดสุด จริงๆนะ เรียกน้ำตามาได้เลยจริงๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะเจทท์ ขอบคุณที่เข้าใจ แล้วก็อยากขอบคุณสำหรับกลอนบทนี้ด้วย แทบจะเขียนออกมาจากใจเราเลย
28 มกราคม 2545 11:56 น. - comment id 32512
อื้อหือ ..ขอบอกว่า โดนใจมากเลยนะ อ่านแล้วถึงกับอึ้งเลยล่ะ .. ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะ..อย่าลืมล่ะ ^__^
28 มกราคม 2545 12:46 น. - comment id 32523
ฉันขอเป็นสายลมที่พัดผ่าน พัดงุ้นง่านค่อยครานผ่านช่องแคบ อยู่ๆได้ยินเสียงออกมาแป๊ดดด ไม่ต้องแปลกเป็นของหนูเจทท์ตดเอง (เปลี่ยนบทสุดท้ายให้แล้วนะจะได้หายเศร้า)
28 มกราคม 2545 14:16 น. - comment id 32554
หากเค้าเห็นเธอไม่มีค่า หากเธออ่อนล้า..หวั่นไหว ฉันคนนี้จะคอยเป็นกำลังจัย และจะคอยซับน้ำตาให้เธอ...^_^ เขียนได้ซึ้งมากเลย ชอบจัง..
28 มกราคม 2545 15:28 น. - comment id 32569
-_-' ขอบใจนะ หายเศร้าซะไม่มีอ่ะ