กระไรเลยใจหนอใจ....ยิ่งใกล้เขา ก็ยิ่งเศร้าขื่นขมตรมหม่นหมอง หากรับรู้...สายตาฉันนั้นเฝ้ามอง ฉันอาจต้องลาร้าง...ออกห่างไกล ความอบอุ่นคุ้นกันฉันท์มวลมิตร ความสนิท...ที่ฉันนั้นหวั่นไหว ความอ่อนโยน...ซาบซึ้งตรึงหัวใจ ความชิดใกล้...ฉันจึงเพ้อเผลอรักลม ทั้งทั้งที่อยากเอ่ยเปรยคำรัก กลับยากนัก...กลัวเผยไปไม่เหมาะสม แอบเก็บซ่อนแววตาและอารมณ์ ฝืนใจข่ม...รับรู้อยู่ลำพัง ขอถนอมความผูกพันในวันนี้ และขอมีแค่สิทธิ์แอบคิดหวัง ความในใจเงียบงำจำปิดบัง นี่กระมัง...ที่ยิ่งใกล้ยิ่งไกลเกิน
poohkan 8 พ.ย. 2549 00:57 น. - ID 94873 
2087
3
0
8 พฤศจิกายน 2549 01:21 น. - comment id 624488
หายตัวไปนานๆๆๆๆ เลยหละค่ะ ไม่รู้ลืม Poohkan ไปหมดแล้วหรือยังน๊า
8 พฤศจิกายน 2549 08:06 น. - comment id 624516
หลงรักลมเหมือนกันค่ะ ไม่ได้เผลอค่ะ ตั้งใจเลยค่ะ แวะมาทักทายพู่กันค่ะ
8 พฤศจิกายน 2549 08:34 น. - comment id 624536
จริงด้วยค่ะยิ่งอยู่ใกล้เหมือนยิ่งไกลกัน เพราะหัวใจไม่ผูกพัน เลยไกลกันซะเหลือเกิน
8 พฤศจิกายน 2549 14:28 น. - comment id 624659
อ่าว อย่าเศร้าไปเลยครับพี่สาว แต่งได้ไง อินมากๆ
8 พฤศจิกายน 2549 22:21 น. - comment id 624792
ขอบคุณนะคะเพียงพลิ้ว และ แม่มด ที่มาเยี่ยมพู่กัน อุอุ ไม่ได้เศร้าขนาดนั้นนะน้องเอก อินกับหนังสือมากไปหน่อยเอง ว่าแต่ช่วงนี้คุณพ่อไม่ได้เข้าสมาคมเลย แต่อกเรื่องใบสมัครให้แล้วนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
