บทกลอนนี้เคยเอาลงในเรื่องสั้นค่ะ คือว่าลงผิด ที่จริงต้องนำมาลงในหน้าบทกลอน ลองอ่านดูนะคะ เรื่องจริงของชีวิตค่ะ ทุกวันคืนตื่นมาเคยพบพ่อ นั่งหยอกล้อหัวเราะสนุกสนาน ชีวิตแม้ยากไร้ก็สุขพอประมาณ ถึงลำบากบ้างก็ทานทน มาวันนี้กลับมีเพียงเหว่ว้า ความเริงร่าที่มีมาอย่างเหลือล้น กลับเหลือเพียงรอยร้าวอันทุกข์ทน เนื่องจากขาดคนผู้เป็นบิดร ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว เสียงเจื้อยแจ้วคอยสั่งสอน ชี้ทางเจริญให้ลูกทุกบทตอน แม้เหนื่อยอ่อนร้อนรนไม่สนใจ ต่อไปนี้ไม่มีแล้วคุณพ่อ คอยเป็นถ่อพาแพล่องน้ำไป ท่านจากลูกและเมียรักสู่ภพใหม่ ยังแดนที่ใครไป-ไม่กลับมา พ่อจ๋าหากวิญญาณพ่ออยู่แถวนี้ ลูกมีสิ่งหนึ่งอยากให้ตรึงตรา แม้กายห่างทางแสนไกลลูกห่วงหา อยากย้ำให้พ่อได้ยินอีกครั้งว่า "พ่อจ๋าลูกรักพ่อเหลือเกิน"
2 พฤศจิกายน 2549 13:32 น. - comment id 622623
กานต์ยังมีพ่อค่ะ อายุ 80 แล้วค่ะ ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไรแล้ว ใรความทรงจำดีๆมีพ่ออยู่เต็มไปหมดเลยค่ะ "พ่อคิดถึงลูกทุกลมหายใจ" เมื่อวันเกิดที่ผ่านมา พ่อกานต์พูดประโยคนี้ค่ะ น้ำตาซึมเลย กานต์รักพ่อค่ะ
2 พฤศจิกายน 2549 13:36 น. - comment id 622626
คิดถึงพ่อด้วยคนครับ.. มีเวลาเมื่อไหร่..ไม่เคยละเลย รักพ่อเป้นห่วงพ่อมากที่สุด
2 พฤศจิกายน 2549 20:11 น. - comment id 622818
ดีใจด้วยนะคะที่คุณกานต์มีครอบครัวที่สมบูรณ์ รักพ่อกันให้มากๆนะคะ เวลามีปัญหาก็มีท่านนั่นล่ะคะที่คอยให้กำลังใจ แต่ตอนนี้อุ๋ยไม่มีใครเลย บางทีเหงามาก เหนื่อยมาก นอนร้องไห้ เอาน้ำตาเป็นเพื่อนตลอดเวลาที่เหงา