แดดยามเช้ายามแรกเข้าฤดูหนาว อบอุ่นราวกอดคนรักเป็นหนักหนา สายลมอ่อนอ้อนพริ้วละลิ่วมา โชยกลิ่นพฤกษาป่านานาพันธุ์ ......... ขอเหยียบย่ำดินดำด้วยเท้าเปล่า แล้วเดินก้าวสู่อ้อมอกของไพรสันต์ เสียงนกร้องก้องรับสลับกัน เหมือนเสียงนั้นกล่าวต้อนรับด้วยความยินดี .......... ธรรมชาติให้โอกาสเรา...เสมอ แต่เรากลับพลั้งเผลอทำลายเช่นทุกวันนี้ ไม่เคยสนใจในความเสื่อมโทรมที่มี ไม่ใยดีทรัพยากรล้ำค่าน่าเศร้าใจ ......... จะได้ชื่นชมลมหนาวอีก...สักกี่ครั้ง จะได้ฟังเสียงนกร้องอีกนานไหม จะได้ชื่นชมธรรมชาติงาม...อีกนานสักปานใด ในเมื่อใจคนไม่คิดค้นจะดูแล...อย่างแท้จริง
เจน_จัดให้ 28 ต.ค. 2549 13:11 น. - ID 94473 
939
3
0
28 ตุลาคม 2549 13:39 น. - comment id 620547
มนุษย์เป็นทรัพยากรธรรมชาติ และพี่เป็นธรรมชาติ อัสสุเลยรักธรรมชาติดุข่าวแล้วน้ำท่วมประจำทุกปีเน๊าะ
28 ตุลาคม 2549 14:31 น. - comment id 620563
คนทำลาย ธรรมชาติ เลยคลาดเคลื่อน อากาศเลือน เปลี่ยนแปลง ทุกแห่งหน หนาวเป็นร้อน ย้อนไป ให้วกวน ก็เพราะคน ไม่รู้ค่า ของป่า ดิน.
28 ตุลาคม 2549 16:45 น. - comment id 620597
สวัสดีค่ะ เมื่อลมหนาวบางเบาแนบเนาผิว หัวใจหวิว...คิดถึงใครในโค้งฟ้า ฤดูกาลผันผ่านหัวใจไหวเหว่ว้า อยากรู้ว่า...พี่คนไกลอยู่ไหนเอ่ย?... ผ่านลมหนาวจะกี่คราวก็ยังเหมือนเดิม ไม่เคยทำให้ใจอุ่น อยากจะหาใครสักคนที่ทำให้ใจสมดุล แต่ไม่เคยสมหวังสักที... ใกล้หน้าหนาวทุก คล้ายฤดูกาลที่เหงา ฯลฯ รักษาสุขภาพนะคะ อากาศเย็น ๆ แล้วนะ
28 ตุลาคม 2549 17:11 น. - comment id 620606
เนาะ
28 ตุลาคม 2549 17:47 น. - comment id 620622
28 ตุลาคม 2549 20:35 น. - comment id 620654
ใช่แล้ว หากไม่มีใครดูแล และรักษาธรรมชาติแล้ว คงยากที่ธรรมชาติจะอยู่กับเราอย่างยั่งยืน เนอะ
29 ตุลาคม 2549 17:32 น. - comment id 620833
... ได้บรรยากาศหน้าหนาวดีเนอะ เจน...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
