เธอรู้ไหม เธอรู้ไหมใครคนนี้ที่รักจ๋า เธอรู้ไหมกาลเวลาสุดพาไป เธอรู้ไหมว่าฉันรักประจักษ์ใจ เธอรู้ไหมใครคนนี้เฝ้ามีเธอ ตะวันลับขอบฟ้าเหมือนพาล่วง แสนสุดห่วงดวงใจที่ใฝ่เสมอ โอ้ชีวิตคิดฝันยังพลันละเมอ จนหลงเพ้อครวญคร่ำคงย้ำละลาย เธอรู้ไหมใจฉันมันสั่นระรี้ มวลชีวีเรือนร่างอ้างว้างสลาย เพียงรอยยิ้มพร่ำเพ้อจนเผลอใจ แต่ทำไมใยขยี้รักนี้ลวง ดวงจันทร์ฉายผ่องอำไพอยู่ในฟ้า มวลดาราทอแสงเพื่อแฝงสรวง ห่วงรักนี้ใยหมองต้องคำลวง ระลึกห่วงดวงฤทัยสุดให้ตรม เธอรู้ไหมที่รักฉันภักดีเสมอ ไม่เลิศเลอปานเทพที่เสพสม เพียงแค่ฝันฉันเศร้าจนเคล้าระทม รักลอยลมบ่มเพ้อละเมอครวญ ที่รักจ๋ารักยิ่งแอบอิงเสมอ สิ่งมอบเธอแค่ใจที่ไม่กำสรวล ชาตินี้หนอขอสมัครแม้นจักรวน แอบอิงห่วงบ่วงวิญญาณฝันถึงเธอ. *** แก้วประเสริฐ. ***
28 ตุลาคม 2549 12:35 น. - comment id 620492
แหม! ลุงแก้วค่ะ.... วันนี้มาเสียหวานหูจังค่ะ "เธอ" คนนั้นของลุงแก้วคงรู้แล้วล่ะค่ะ
28 ตุลาคม 2549 12:51 น. - comment id 620508
ไม่รู้ค่ะ ไม่ได้ยิน
28 ตุลาคม 2549 12:54 น. - comment id 620509
คุณลุงคะ คนอื่นยังรู้ มีหรือคะที่เธอจะไม่รู้ คนที่มีความรู้สึกดีๆต่อกัน มักจะสื่อกันง่ายออกค่ะ
28 ตุลาคม 2549 12:59 น. - comment id 620520
ไม่รู้เพราะว่าเธอไม่บอก เธอหยอกเล่นหรือป่าว ไม่ได้ยินคำใดสักเรื่องราว จะกล่าวเป็นนัยให้รับรุ้เลย มาฟังลุงแก้วหว่านล้อม
28 ตุลาคม 2549 13:31 น. - comment id 620544
...เมื่อเช้าเพิ่งฟังเพลงของ ศรคีรี มาครับ เพลง อยากรู้ใจเธอ .. ร้องว่า...อยากรู้นักเออว่าใจของเธอทำด้วยอะไร จึงอ่อนเหมือนขี้ผึ้งลนไฟ โอนเอนอ่อนไหวเหมือนไผ่ต้องลม...
28 ตุลาคม 2549 16:17 น. - comment id 620587
ถ้าเธอคนนั้นรู้ว่ามีคนที่รักเธอมากขนาดนั้น... แล้วยังทอดทิ้งไปอีก..ก็ไม่รู้ว่าเธอคนนั้นสติดีหรือเปล่า สวัสดีค่ะคุณแก้ว..สบายดีแล้วนะคะ..ถึงแต่งกลอน หวานหยดแบบนี้ได้แล้วน่ะ...
28 ตุลาคม 2549 16:29 น. - comment id 620592
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ เธอรู้ไหม? ว่ามีใคร...คนเหงาเฝ้าคิดถึง จะรู้บ้างหรือไม่ใครรำพึง ทุกคำนึง...คอยคิดถึงแต่แค่เธอ... คุณแก้วฯ ไม่ฝากลมไปกระซิบให้เธอฟังละคะ... รักษาสุขภาพนะคะ ระลึกถึงเสมอ...
28 ตุลาคม 2549 16:58 น. - comment id 620603
อะ อ้า....เจ้าชายวัยชราของสายแม่มด ครวญหารักซะแล้ว
28 ตุลาคม 2549 17:43 น. - comment id 620617
ป๋าใจเย็นเดี๋ยวหัวใจน่ะครับ หวานซะไม่มี รักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ
28 ตุลาคม 2549 18:00 น. - comment id 620628
28 ตุลาคม 2549 23:09 น. - comment id 620684
อ่านแล้วซึ้งได้อารมณ์มากค่ะ.. ....เพิ่งเป็นนักเลงกลอนขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ... จินตรวี...
28 ตุลาคม 2549 23:12 น. - comment id 620686
เฌอรู้แล้วล่ะค่ะคุณลุงแก้วจ๋า แต่เธอคนนั้นของคุณลุงแก้ว จะรับรู้หรือไม่นั้น เฌอไม่รู้นะคะ อิอิ อากาศเปลี่ยนแปลงรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
29 ตุลาคม 2549 16:03 น. - comment id 620811
คุณ whitelily กลอนบทนี้ผมแต่งประกอบกับนิยายเรื่องสั้น ที่กำลังลงไว้ครับ ในเรื่อง "เธออยู่ไหน" เป็นเรื่องที่ผมรู้สึกจะภูมิใจในผลงานเขียนครั้งนี้ มากเพราะเขียนได้เป็นเรื่องเป็นราวหน่อย บางที กลอนทั้งหมดนี้จะนำไปลงในนิยายเรื่องสั้นไว้ด้วย เพียงแค่เอามาเกริ่นๆ ณ ที่นี้ก่อนครับ หาใช่ใครเป็นนางเอกของเรื่อง คือเจ้าหญิง ดาริกา นั่นเองครับ อิอิ...ก็ดีไปอย่างหนึ่งครับที่สร้างอารมณ์รดชส ชาติให้แก่ทุกๆคนได้ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:06 น. - comment id 620812
คุณ กระต่ายน้อย ลองไปอ่านเรื่องนิยายสั้นของผมนะครับจะได้ รู้ได้ยินครับ อิอิ เป็นเรื่องยาวที่ผมประพันธ์เองมิ ได้ลอกเลียนแบบใครทั้งสิ้น มันเกิดจากใจผมเอง ที่ให้เขียนเรื่องนี้ ทั้งๆที่ไม่มีพล็อตเรื่องไว้เลยนึก แต่งอย่างไรก็แต่งครับ อย่าลืมอ่านนะครับ เสร็จงานนี้อาจจะว่างเว้นไปนานครับ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:09 น. - comment id 620813
คุณ เพียงพลิ้ว ใช่แล้วหลานกานต์การสื่อนั้นเปรียบเสมือนขั้ว บวกลบของไฟฟ้านั่นเอง คนจะสื่อได้ต้องมีสิ่งที่ ต้องเข้ากันได้ครับ เรื่อง "เธออยู่ไหน" ลุงเขียน ขึ้นจากหัวใจและภูมิใจในงานเขียนเรื่องยาวครั้ง แรก ต่อไปไม่รู้จะได้เขียนหรือเปล่าอย่าลืมติดตามนะ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:10 น. - comment id 620814
คุณ อัสสุ ใช่แล้วมาหว่านล้อมให้ไปอ่านนิยายเรื่องสั้น ของผม นี่เป็นบทกลอนประกอบเรื่องเน๊อะ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:12 น. - comment id 620816
คุณดอกข้าว คุณวิจิตรเพลงนี้ผมยังชอบเหมือนคุณเลยครับ ลองเข้าไปอ่านเรื่องสั้นยาวเรื่องแรกของผมซิครับ จะเหมือนกับบทเพลงหรือเปล่าหนอ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:14 น. - comment id 620817
คุณ white rose ครับเพียงแต่ว่ากำลังขมักเขม้นต่อการเขียน นิยายเรื่องสั้น เธออยู่ไหน ครับ กลอนนี้เป็นกลอน ที่ผมแต่งเฉพาะนิยาย เพียงแต่เอามาลงเกริ่นๆไว้ เท่านั้นครับ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:16 น. - comment id 620821
คุณ แมงกุ๊ดจี่ คนห่วงใยผมน้อยคนที่จะห่วงจะมีหรือก็ไม่กี่ คนเท่านั้นแหละ ตอนนี้เลยใส่อารมณ์ไปกับนิยาย เรื่องสั้น เธออยู่ไหน แล้วหันมาแต่งกลอนประกอบ เธอรู้ไหม ไว้เพื่อนำไปลงไว้ครับ เอามาลงที่นี่เพื่อ เกริ่นๆไว้เท่านั้นเองครับ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:18 น. - comment id 620823
คุณ ยายแม่มด จ๊ะบทครวญหารักขององค์ชายทัศยุกับเจ้า หญิงดาริกาครับ อย่าลืมติดตามนะครับรับลองว่า สนุกสนานแน่ๆครับ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:20 น. - comment id 620824
คุณ เรไร หนุ่มรูปหล่อหัวใจดนตรี เรื่องนี้ผมเขียนไว้ เพื่อประกอบนิยายเรื่องสั้น เธออยู่ไหน เพื่อนำไป ลงประกอบเท่านั้น ว่างๆลองแวะไปอ่านหน่อยซิครับ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:21 น. - comment id 620825
คุณ ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ ยินดีมากครับที่ได้รู้จักหวังว่าคงจะได้พบกันอีก นะครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:23 น. - comment id 620826
คุณ จินตรวี ยินดีครับเป็นเพื่อนกันได้ครับแต่ว่าจะให้ผม แนะนำคงยาก เพราะนิสัยผมบ้าๆบวมๆบ๊องส์ครับ กลอนบทนี้ผมแต่งให้กับนิยายเรื่องสั้นที่ผมเขียน เธออยู่ไหนครับ เพียงเอามาลงไว้ที่นี้ก่อนครับ หากว่างๆขอเชิญไปอ่านหน่อยนะครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 16:26 น. - comment id 620827
คุณ เฌอมาลย์ รู้ได้ไงครับ เพราะเธอคนนั้นคือเจ้าหญิงดาริกา แห่งนิยายสั้นเรื่อง เธออยู่ไหน ขอบคุณในความห่วงใยเสมอ อย่าลืมติดตามนิยายผมนะครับรับรองในนาม ของแก้วประเสริฐครับ อิอิ รักกันต้องอ่านกันฮ่าๆ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 20:47 น. - comment id 620878
เรนกำลังจะไปอ่าน..เจ้าหญิงดาริกา.. เรนว่าเธอต้องสวยมากๆ.. เรนแวะมาชื่นชม..บทกวีของลุงแก้วนะคะ..
29 ตุลาคม 2549 21:03 น. - comment id 620889
คุณ rain จ้าตอนนี้ลครเพิ่งแค่โหมโรง จะค่อยๆเพิ่มรสชาด ขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ลุงแต่งได้ ถึงบทที่ 6 แล้วเพียง ปล่อยครั้งล่ะ 1 บทเท่านั้น บทหนึ่งใช้กระดาษ A4 สามหน้าเต็ม หรือมากว่านิดหน่อย หากปล่อยมากคนอ่านจะตาลาย อีกอย่างหากไม่อธิบายก็จงงุนงงจ๊ะ คิดว่าใครเป็นแฟนหนังสือต้องใจเย็นๆหน่อย ขอบใจที่ชมบทกวีจ้า รักคิดถึงหนูเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2549 21:54 น. - comment id 620925
เธอคนนั้นคงรู้แล้วละนี่ เธอคนนี้ยังรักภักดีเสมอ เธอคนนั้นยังรักภักดีเธอ เธอจ๋าเธออย่าทำช้ำชีวี
29 ตุลาคม 2549 22:43 น. - comment id 620946
คุณ แม่มดใจดี รักเธอนั้นเจอคนนี้ตายแล้วซี่ หันคนนี้เจอคนโน้นต้องโจนหนี พอหันกลับรับขวัญต้องสั่นชีวี ถูกเขาตีหัวแตกเกือบแบกโลง....ฮ่าๆๆๆ ขอล้อเล่นหน่อยแม่มดคนสวย แก้วประเสริฐ.
30 ตุลาคม 2549 01:25 น. - comment id 620966
...แฝดเพื่อน....แต่งกลอนได้หวานมาก...อ่านแล้วเคลิ้มไปเลย...สำนวนไม่เบา..สงสัย..ช่วงเป็นหนุ่ม..สาวๆคงเยอะน่าดูเลย...มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...อย่าลืม...ดูแลตัวเองด้วยนะคะ..เป็นห่วงค่ะ..... ...ระลึกถึงเสมอ... ราชิกา
30 ตุลาคม 2549 12:41 น. - comment id 621073
คุณ ราชิกา มิได้หรอกแฝดเพื่อนที่รัก ผมเองยามหนุ่มๆนั้น ไม่ค่อยจะพูดจามากนักนอกจากจะยิ้มกับเขาเท่านั้น จะเอ่ยปากก็มักจะเป็นเรื่องเป็นราว เพียงแต่เขา ชอบฟังผมพูดแต่ผมกลับไม่ค่อยชอบกล่าวมากนัก จึงเป็นแต่เพียงแค่คว้าลมๆแล้งๆเท่านั้นเองแหละจ๊ะ เมื่อพอมีอายุมากๆขึ้นก็เลยหันมาในทางเขียนหนังสือ ส่วนกลอนนั้นใช่เมื่อก่อนเคยเล่นแล้วทิ้งไปเสียนาน พึ่งจะมาจับก็ไม่เท่าไหร่นี้หรอกจ๊ะค่อยพัฒนาตนเอง ขึ้นตามลำดับ ผมเองมักจะมีเพื่อนหญิงมากว่าเพื่อน ชาย เพราะเหตุเพื่อนชายชอบทะเลาะวิวาทกัน ส่วนใหญ่มักจะชอบฟังเขาคุยต่างๆนาๆเป็นเกล็ด ที่ฝังในใจไว้ เมื่อมาเล่นไทยกลอนจึงมีโอกาสมาก เลยใช้สถานที่นี้เป็นที่ระบายอารมณ์และมีเพื่อน ที่น่ารักกันเกือบทุกๆคน อภัยให้ซึ่งกันและกัน แฝดเพื่อนรักจะเห็นว่าการเขียนผมนั้นมักจะ คล้อยๆไปในทางแนวหญิงเสียมากกว่า ขอให้ผมระบายสิ่งต่างๆในอกผมเถอะเพราะ ผมคิดว่าเหลือเวลาอีกไม่กี่ปีแล้วคงจะไม่ยาว นานกว่าที่ควร อาจจะจากพวกเราที่เป็นเพื่อน และญาตไปอย่างไม่มีวันเจอกันอีกตามสานานุเวร ของแต่ละบุคคลจ๊ะ ขอบใจเพื่อนรักมาก แก้วประเสริฐ.