ความรักเหมือนเศษผงหล่นจากฟ้า ตกเข้าตาพาหัวใจให้ไหลหลง เศษเล็กน้อยแต่กลับอยู่ยั่งยืนยง เหมือนใครส่งมากลั่นแกล้งแสร้งจำนน พอนานไปกลับทำพิษเจ็บจิตนัก โอ้ความรักเจ้าทำใจให้สับสน พาความคิดความรู้สึกหลงเวียนวน ในทุกข์ทนมิอาจปัดให้หลุดไป ผงในตายังคงอยู่มิรู้จาก แม้เธอพรากจากฉันนี้ที่หลงใหล แต่เศษผงนัยน์ตากลับไม่ไปไกล ยังฝังแน่นอยู่ภายในให้ทรมา
25 ตุลาคม 2549 13:14 น. - comment id 618858
รู้จักหมอดีดีที่รักษา มิใช่ยา.....เป็นเวลาพาสดใจ กาลเวลาจะรักษาผงภายใน ลืมตาใหม่โลกสดใสด้วยเวลา
25 ตุลาคม 2549 14:24 น. - comment id 618882
สวัสดีค่ะน้องแวว ไม่เจอกันนาน กลับมาก็ผงเข้าตาซะแล้วน้า พี่กานต์เอาน้ำมาให้ล้างตาค่ะ คิดถึงเสมอนะคะ
25 ตุลาคม 2549 17:15 น. - comment id 619019
สวัสดีค่ะ น้องแวว... ความรักเป็นพิษซ่อนฤทธิ์ร้าย ทำให้หัวใจสลายมลายไป ต้องเจ็บทุกข์ระส่ำคอยรำไห้ เมื่อหัวใจ...ต้องรับ...ซับน้ำตา... คิดถึง...น้องแววสบายดีนะคะ... รักษาสุขภาพนะคะ
25 ตุลาคม 2549 20:25 น. - comment id 619067
ต้องให้หมอจักษุรักษาค่ะ
25 ตุลาคม 2549 22:09 น. - comment id 619134
สวัสดีค่ะ คุณลอยไปในสายลม อ่านกี่ทีก็ยังช้ำชอกทุกที ... หวังว่าจริงๆแล้วคุณคงมีความสุขดีนะคะ คิดถึงจังเลยค่ะ
25 ตุลาคม 2549 22:50 น. - comment id 619154
ใช้ไม้กวาดคงไม่สะอาดควรใช้เครื่องดูดฝุ่น อิอิ