พริ้วพริ้วผลอย ลอยลิ่ว ปลิวสู่พื้น มิยั่งยืน ฝืนลม ตรมไฉน ร่วงลงทับ กับ ดิน ถิ่นวิไล บ้างร่วงไป จมน้ำ ด่ำธารา ชีวิตเรา เปรียบได้ ใบไม้ร่วง ไม่พ้นบ่วง กงเกวียน เวียนมาหา พอใบเก่า ร่วงไป ใบใหม่มา เหมือนชีวา เรานั้น แปรผันไป เคยลูปไล้ ใบไม้ ในผมเจ้า ครั้งเมื่อคราว หวานชื่น คืนสดใส มาวันนี้ แปรเปลี่ยน หมุนเวียนไป ดั่งใบไม้ ร่วงดิน สิ้นราคา หรือเป็นเพราะ บาปกรรม ต้องจำพราก สิ่งเคยฝาก ลืมสิ้น ถวิลหา เห็นใบไม้ หล่นปลิว ลิ่วลมพา ยิ่งผวา อกตรม ระบบใจ หากเปรียบฉัน เป็นใบไม้ คงไร้ค่า ร่างลงมา ถูกปัดทิ้ง ดิ่งธารใส เหมือนคนเดียว เปลี่ยวว้าง อยู่กลางไพร ดั่งใบไม้ ร่วงลงดิน สิ้นคนมอง.....
25 ตุลาคม 2549 10:57 น. - comment id 618792
เป็นใบไม้ ร่วงหล่นดิน คงสิ้นหวัง รักภิณพัง ไม่มีหวัง คงพังสิ้น เปรียบรักเป็น ใบไม้ร่วง หล่นลงดิน รักคงสิ้น ไม่มีรัก ให้พักใจ ไยเปรียบรัก เป็นดังเช่น ใบไม้ร่วง เหงาแดดวง ติดบ่วงรัก หรือไฉน เปรียบรักเช่น ใบไม้ร่วง ติดบ่วงใจ รักร้างไกล ดังใบไม้ ร่วงหล่นดิน
25 ตุลาคม 2549 11:24 น. - comment id 618801
ใบไม้ร่วง สู่ดิน สิ้นศักดิ์ศรี ณ วันนี้ ใบไม้ ไร้ความหมาย ใบไม้พลิ้ว ตามลมพา น่าเสียดาย ลมลวงร้าย โบยโบก โศกชั่วกาล ใบไม้น้อย ลอยเคว้ง ตามเพลงพัด ลมสะบัด พาพราก หลุดจากก้าน หมดความเขียว สุดใส ในวันวาน เวลาผ่าน ใบไม้น้อย ลอยสู่ดิน
25 ตุลาคม 2549 11:26 น. - comment id 618803
แม้ใบไม้ร่วงหล่นพ้นสู่พื้น แต่ลำต้นยังหยัดยืนอยู่อย่างนั้น คอยผลิใบเขียวใหม่อยู่ทุกวัน ยังคงฟ่าฟันทนอยู่ทุกฤดูกาล ........... อยากให้รักเธอเป็นเช่นต้นไม้ ที่เติบโตและเติมแต่งรักผสาน ผลิดอกออกใบต่อไปนานแสนนาน ให้ใจได้ชื่นบานทุกกาลเวลา แต่งไปแต่งมาไม่รู้เข้ากะกลอนคุณคนเขียนกลอนเป่าอ่ะ อิอิ แต่อยากแสดงความรู้สึกดีดีนะ
25 ตุลาคม 2549 12:03 น. - comment id 618825
คุณแม่มด เจ้าเสน่ห์ ครับ วันนี้ ชีวิตคล้าย ใบไม้ร่วง ไม่ชื่นทรวง ชอกช้ำ ระกำแสน ดังหลงป่า พลัดถิ่น จากดินแดน ไกลสุดแสน แดนใจ ไกลลิบตา....
25 ตุลาคม 2549 12:22 น. - comment id 618835
ชีวิตกับ ใบไม้ คล้ายกันแล้ว พอได้แพร้ว เพริดพริ้ง กลิ้งเป็นหมอง เกิดแล้วดับ ลับไป ไม่น่ามอง เราทั้งผอง ควรจะคิด พิจารณา สิ่งทั้งหลายมีเกิดแล้วดับไปเป็นธรรมดา แต่ระหว่างที่เรามีชีวิตนี่สิครับ ต้องพูดดี คิดดี และทำดี
25 ตุลาคม 2549 12:28 น. - comment id 618839
คุณเพียงพริ้ว ครับ เปรียบใบไม้ คล้ายใจ ไร้ที่พัก ร่วงลงปัก จมดิน สิ้นศักดิ์ศรี วอนฟ้าช่วย คนไกล ให้ปราณี ช่วยให้มี ที่พัก รักษาใจ...... ขอบคุณครับ
25 ตุลาคม 2549 12:40 น. - comment id 618843
น้องเจน... หากรักฉัน นั้นเป็น เช่นต้นไม้ คงเติบใหญ่ ร่มเย็น เช่นสวรรค์ คงสิ้นทุกข์ พบสุข ทุกคืนวัน ได้เพียงฝัน ปลอบใจ ให้คลายตรม..... ขอบคุณน้องเจนมาก แตกความได้เยี่ยมครับ...
25 ตุลาคม 2549 12:48 น. - comment id 618849
คุณเบรฟฮาร์ท ครับ จะมีสุข ทุกข์ใจ ไปใยเจ้า อยู่ที่ใจ ของเรา จริงหรือไม่ วันนี้สุข พรุ่งนี้ทุกข์ หมุนเวียนไป ขอให้ใจ ยึดมั่น เท่านั้นพอ..... ขอบคุณครับคุณเบรฟฮาร์ท
25 ตุลาคม 2549 13:24 น. - comment id 618862
เก็บใบไม้หนึ่งใบใช่ไร้ค่า พิจารณาเส้นสายเหมือนลายเขียน กาลเวลาอาจทำให้ใจวกเวียน รอยที่ถูกเขียนบนเส้นใย.. ....ยิ่งทำให้ใจทรนง
25 ตุลาคม 2549 16:33 น. - comment id 618977
น่าสงสาร..ใบไม้..ที่หลุดร่วง น้องเป็นห่วง..ยิ่งนัก..อยากเก็บไว้ จะรักษา..ดูแล..แคร์ทุกใบ ไม่ยอมให้..ลมพัดพลิ้ว..ปลิวดิ่งธาร
25 ตุลาคม 2549 18:45 น. - comment id 619039
คุณ ยายแม่มด ที่จริงแล้ว ใบไม้ ให้คุณค่า ถึงล่วงมา ลู่พื้น ยังคืนได้ เป็นปุ๋ยทับ กลับฟื้น คืนดินไป ถ้าเป็นใจ คงลำบาก ยากกลับคืน...... ขอบคุณครับยายแม่มด ต้องแก่กว่าแม่มด เจ้าเสน่ห์แน่เลย....
25 ตุลาคม 2549 18:56 น. - comment id 619040
คุณWhite rose ขอขอบคุณ ไมตรี ที่มีให้ พี่ใบไม้ คงมีค่า มหาศาล ด้วยไออุ่น กรุ่นด้วยรัก ปักใจนาน โปรดสงสาร ใบไม้น้อย ด้อยราคา... ขอบคุณครับ
25 ตุลาคม 2549 19:24 น. - comment id 619046
ใครหนอช่างนินทาแม่มดร้าย ใครว่าให้แม่มดได้ยินนั่น ใครหรือใครเป็นยายแม่มดกัน แม่มดนั้นใจร้ายมีคนเดียว
25 ตุลาคม 2549 20:32 น. - comment id 619069
เปรียบใบไม้คล้ายคนบนลิขิต หนึ่งชีวิตงอกงามตามความฝัน หนึ่งใบไม้ผลิใบไม่ต่างกัน ผ่านคืนวันล่วงกาลรานสู่ดิน เกิแก่ เจ็บ ตาย ผลิ ใบ ผลัดใบ เป็นกลไกของชีวิต และธรรมชาติมั้งคะ
26 ตุลาคม 2549 08:25 น. - comment id 619201
คุณแม่มด ที่น่ารักครับ ไม่ได้นินทาครับแต่ชมว่าแม่มดยังสาวอยู่ต่างหาก...ฮิฮิ.
26 ตุลาคม 2549 08:33 น. - comment id 619206
คุณเฌมาลย์ ครับ หากเปรียบให้ ใบไม้ คล้ายมนุษย์ วิเศษสุด คงงอกงาม ตามความฝัน วันนี้ปลั่ง พรุ่งนี้เปล่ง เร่งตามวัน ต่อจากนั้น เริ่มราร่วง ตามบ่วงเวร..... ขอบคุณครับ
26 ตุลาคม 2549 09:01 น. - comment id 619219
ขอน้อมรับคำชม