...หากฉันมีโอกาสพบเธออีกสักครั้ง ...ฉันจะไม่ยอมปล่อยมือไปจากเธออีกแน่ ...ช่วงปลายฝน ที่ใกล้จะเริ่มต้นช่วงต้นหนาว ...มีกลิ่นดอกไม้ที่เบ่งบานในสายหมอก ...ทำให้บทเพลงแห่งความทรงจำหวนคืนมา ...จนฉันรู้สึกอ่อนไหวอยู่ในจิตใจ ...เวลาที่ผ่านพ้นไป.. ...การที่ได้พบเธอ ช่างเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ ...ดั่งสายลมอันแผ่วเบาที่พัดพลิ้ว ...เธอจับมือฉันอย่างอ่อนโยนและพาฉันเดินก้าวไป ...และถึงแม้ว่า เหตุการณ์เหล่านั้นจะผ่านมาเนิ่นนาน ...ฉันก็ไม่อาจลืมเลือนภาพนั้นได้เลย ...ฉันยังคงได้ยินเสียงของเธอในสายลม ...ราวกับว่า ความทรงจำที่เลือนหาย มันกลับคืนมา ...ฉันจะไม่หวาดหวั่นต่อเรื่องใด ๆ ...ฉันพร่ำบอกกับตัวเองว่า .. ...ถ้าฉันมีโอกาส ฉันอยากจะที่ได้พบเธอในสถานที่แห่งนี้อีก ...เพื่อพบเธออีกครั้งในวันที่แสนสดใส ...ของฤดูกาลสีชมพูที่จะมาถึง .. ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น ...วันเวลาที่ผ่านไป .. ...ความเดียวดายที่เคยมีบนเส้นทางแห่งดอกไม้โปรยปราย ...ฉันรู้ตัวดีว่า .. ...ฉันไม่อาจย้อนกลับไปยังเวลาที่เลือนหายไปได้เหมือนกันวันนั้น ...แต่เธอรู้มั๊ย ทิวทัศน์ของที่นี่ ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย ...ถึงแม้ว่า ฉันยังคงจมอยู่กับการรอคอยที่หงอยเหงา ...และท่ามกลางกลีบดอกไม้ที่พลิ้วไหวในสายลม ...รวมถึงภาพที่ผุดขึ้นเหมือนคลื่นระรอกบนผิวน้ำ ...ซึ่งฉันคิดว่า สิ่งเหล่านั้น หากมันมีความสำคัญมากเท่าไหร่ ...ฉันก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น ...ความรู้สึกที่อ้างว้างเดียวดาย และเฝ้าโหยหาใครคนหนึ่ง ...เหมือนว่า ฉันกำลังวิ่งไล่คว้าเงาบาง ๆ ในช่วงเวลานี้ ...ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนคนหลงทาง
อัลมิตรา 21 ต.ค. 2549 23:27 น. - ID 94233 
1377
10
0
21 ตุลาคม 2549 23:34 น. - comment id 617872
หนูอิม ลุงอ่ำเป็นคนแก่ อ่านไม่ค่อยไหว ตัวหนังสือมันจางไปหน่อย สบายดีหรือลูก
21 ตุลาคม 2549 23:43 น. - comment id 617876
ดีค่ะ แวะมาอ่านกลอนค่ะ
21 ตุลาคม 2549 23:52 น. - comment id 617877
ความทรงจำค่อนข้าง..........ลางเลือน หอมกลิ่นดอกไม้เตือน.......ปวดร้าว ร่องรอยแต่ก่อนเยือน........ย้ำจิต เธอจับมือพาก้าว................ก่อนโน้นเนิ่นนาน
22 ตุลาคม 2549 00:01 น. - comment id 617879
๏ รัตติกาลโอบแขนกอดแผ่นฟ้า ท้องนภาพร่างพราวดาวสดใส เหล่าแมลงบรรเลงบทเพลงไพร พฤกษาไหวดั่งพร่ำย้ำทำนอง ลมเหมันต์พัดเพียงแผ่วแผ่วผ่าน มิสะท้านเพราะอุ่นไอหัวใจสอง มือหนึ่งคอยเติมไฟฟืนในกอง อีกหนึ่งมือประคองกอดน้องนาง กรุ่นกลิ่นอายกายสาวเร้ารู้สึก พลันหวนนึกถึงคราก่อนอุษาสาง ได้โอบกอดแนบชิดจุมพิตปรางค์ มิเลือนรางยังจำจดหมดหัวใจ รัตติกาลโอบแขนกอดแผ่นฟ้า เหล่าพฤกษาชูช่อล้อลมไหว ดั่งรับรู้บางคนและบางใคร จะกลับมาประสานใจที่สะเมิง๚ะ๛
22 ตุลาคม 2549 01:35 น. - comment id 617882
ความทรงจำน่าจะอยู่คู่ใจเจ้า ไฉนเล่าจึงลบเลือนเหมือนไร้ฝัน ความทรงจำน่าจะจำเป็นนิรันดร์ เหตุใดกันจึงลบเลือนเหมือนตั้งใจ
22 ตุลาคม 2549 10:35 น. - comment id 617911
หน้าส่วนตัว
..การที่เรนได้พบพี่ชาย.. ช่างเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์
...
อ่อนโยน..อบอุ่นจังคะ..พี่อัลมิ..
..
22 ตุลาคม 2549 12:00 น. - comment id 617928
แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2549 12:30 น. - comment id 617934
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2317.html ความสุข ความทรงจำ ...ธงไชย แมคอินไตย์ ฝากใจ ไว้ให้เธอกับฉัน ห่วงใยกัน ทุกๆ วันเวลา ด้วยรัก ที่เราเคยสร้างมา หมั่นรักษาและคอยดูแลดวงใจ สบาย เหมือนที่เคยบอกกัน ถูกใจกัน ก็ยังคบกันไป สร้างสม ความรู้สึกมากมาย เก็บเอาไว้ เป็นกำลังใจที่ดี เก็บไว้ ทุกๆ เรื่องราว รอยยิ้ม ที่เราเคยมี เก็บไว้ รวมกันเป็นภาพดีดี สิ่งเหล่านี้ คือความทรงจำ ตลอดไป ด้วยรัก และด้วยความผูกพัน เมื่อมีวัน ที่ตัวฉันต้องไป จะขอ ขอฝากหัวใจ ฝากเอาไว้ แทนคำขอบใจจริงๆ เก็บไว้ ทุกๆ เรื่องราว รอยยิ้ม ที่เราเคยมี เก็บไว้ รวมกันเป็นภาพดีดี สิ่งเหล่านี้ คือความทรงจำ ตลอดไป ด้วยรัก และด้วยความผูกพัน เมื่อมีวัน ที่ตัวฉันต้องไป จะขอ ขอฝากหัวใจ ฝากเอาไว้ แทนคำขอบใจจริง ๆ ด้วยรักและด้วยความทรงจำเนิ่นนาน หลายปีระหว่างเราค่ะ
22 ตุลาคม 2549 14:35 น. - comment id 617948
ความทรงจำที่ดีๆ..เราควรเก็บไว้ค่ะ.. แต่ความทรงจำที่ทำร้ายจิตใจของเรา เราก็ควรที่ จะพยายามลบไปให้หมดสิ้นถึงแม้ว่าจะยากก็ตามค่ะ
22 ตุลาคม 2549 15:09 น. - comment id 617963
22 ตุลาคม 2549 15:16 น. - comment id 617966
ถ้า....
22 ตุลาคม 2549 17:25 น. - comment id 618003
1. บเลือนเลยแต่น้อย...........ความหลัง
ฝังอยู่บึ้งใจยัง..................บ่ร้าง
รูปรอยซึ่งพิมพ์ฝัง.....ทรวงหนึ่ง
พึงกล่อมวันอ้างว้าง..เพื่อพ้นอันเฉา
2. รักเราคือม่านฟ้า...............โพ้นฝน
ใสส่องกระจ่างจน.............ชื่น-ซึ้ง
ปลอบใจเมื่อขุกวน........มาข่วน ทรวงแล
แคร์-ห่อนรุมฉีกทึ้ง..กระหน่ำห้วงหทัยไผ
3. ใยใจเราเชื่อมแล้ว...........งามเหลือ
ใจส่งไมตรีเจือ..............จ่อไว้
เนาเรือนย่อมดังเรือ..อันสู่ ฝั่งเฮย
ใดอิ่มเป็นสุขไซร้.....นั่นแล้วทรวงเรา
สวัสดีครับ
ผมชอบบทนี้ของคุณอัลมิตรามาก
ไม่สัมผัสคำก็สัมผัสใจ
ขอบคุณมากครับที่เขียนให้อ่าน
22 ตุลาคม 2549 22:07 น. - comment id 618071
อ่านแล้วนึกถึง ความทรงจำสีจาง แฮะ
ซำบายดีบ่ อิม
23 ตุลาคม 2549 12:05 น. - comment id 618159
23 ตุลาคม 2549 21:10 น. - comment id 618271
23 ตุลาคม 2549 22:57 น. - comment id 618313
ลุงอ่ำ .. สบายดีค่ะ แล้วลุงอ่ำล่ะ ลุงอ่ำก็พักผ่อนบ้างนะคะ เห็นลุงอ่ำมีงานชุกตลอดเดือน อยากให้ได้พักผ่อนคลายบ้าง ที่อ่างทองน้ำท่วม ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีผลกระทบต่อบ้านเดิมของลุงมั๊ย ลุงคะ .. คิดถึงค่ะ คุณโพลารีส .. สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่มาเยือน คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. โห เป็นตุ เป็นตะ คุณกันเอง .. จำไว้มาก ก็เหมือนยิ่งเก็บความทุกข์ไว้กับตัวเอง ลืมเลือนไปเสียบ้าง ทำทีว่า หัวใจเป็นสุข .. อย่างน้อย ใคร ๆ คงไม่ขัดตา ค่ะ คุณเรน .. การที่ได้พบใครบางคนที่เรามีความรู้สึกผูกพันด้วย ถือได้ว่า ความอัศจรรย์ได้บังเกิดขึ้นแล้วค่ะ :) คุณแก้วประเสริฐ .. วันหน้าเล่าให้ฟังบ้างนะคะ ว่าตอนหนุ่ม ๆ ลืมเลือนอะไรบ้าง (แอบล้วงตับลุงแก้วดีกว่า ฮา.. คุณพุดพัดชา .. หลายปีแล้วสินะคะ อืมม ไม่น้อยกว่า ๔ ปี ที่เรารู้จักกัน หลายคนแวะเวียนผ่านเข้ามาในบ้านกลอน บ้างยังคงอยู่ และบ้างก็จากหาย ด้วยเหตุผลนานับประการ บางสิ่งบางอย่างตกค้างในความทรงจำ และบางสิ่งบางอย่าง พลอยเลือนไปกับกาลเวลา จังหวะชีวิตและช่วงเวลา .. ทำให้บางครั้งอัลมิตราสุขใจและบางครั้งเหนื่อยหน่าย หากย้อนเวลากลับไปได้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า สิ่งที่อยากทำในตอนนั้น จะมีโอกาสทำหรือเปล่า คุณกุหลาบขาว .. สั่งใจตนเองในเรื่องนี้ และแล้วใจตนเองก็ดื้อรั้นเสียเหลือเกินค่ะ คุณยายแม่มด .. :) สายน้ำมิอาจย้อนคืน ความสุข,สดชื่น,ขื่นขม หลงเหลือสิ่งใดให้ชม ภาพบ่มหลอกหลอนย้อนภวังค์ คุณกรกฏายน .. ให้เติมคำอะไรต่อดีคะ ? คุณก่อพงษ์ .. เป็นความเรียงก็ไม่ใช่ บทรำพันก็ไม่เชิง อัลมิตราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ที่อัลมิตราเขียนเรียกว่าอะไรค่ะ ตอนที่เขียนสมองว่าง ๆ ว้าง ๆ ชอบกล ไปฟังเสียงฝนกันนะ :) ตอนเขียนกลอนเสียงฝน คิดถึงคุณด้วย จำได้ว่าเคยคุยกัน คุณร้อยฝัน ..สบายดีจ้า ตอนนี้เริ่มทำน้ำหนักเลื่อนชั้นเทียบคุณร้อยฝันแล้วน๊า คุณMomMamSan .. เก็บตังค์ค่ายิ้มดีมั๊ย คุณเฌอมาลย์ .. ขอบคุณมากค่ะ
25 ตุลาคม 2549 22:20 น. - comment id 619139
แล้วที่สะเมิงเรื่องจริงเป็นยังไงล่ะ อ่านแล้วเง็ง อิอิ
26 ตุลาคม 2549 23:27 น. - comment id 619795
คุณฤกษ์งง อัลมิตราเองก็งง ดูเหมือนว่า คุณบินเดี่ยวกำลังจะเขียนนิยาย ค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
