กับเรื่องราวรุมเร้าเข้าก่ายก่อ ทั้งทดท้ออ่อนแรงในแสงสลัว ทั้งเจ็บหนักเจ็บจนทนและกลัว ยิ่งกว่าบัวเลวร้ายในโคลนตม จะเอ่ยปากบอกกล่าวเล่าความเจ็บ ที่เกินเก็บออกไปให้สาสม แต่คงเพียงทำได้ผ่านสายลม จึงต้องจมยอมรับกับความจริง สิ่งที่ทำนำก่อเป็นข้อผิด แม้จะคิดแก้ไขในบางสิ่ง แต่คงยากย้อนไปให้ไหวติง ยากละทิ้งต้นแหล่งแห่งเหตุการณ์ ต้องยอมรับชะตาฟ้าลิขิต ให้สิ่งผิดรุมเร้าเฝ้าผสาน ก่อทำลายวันนี้และวันวาน เพื่อจบมัน ความสุขทุกข์ครอบงำ จึงทำใจรับจริงในสิ่งก่อ จะทนรอคืนวันอันบอบช้ำ จะพร้อมจมสู่พื้นสุธาดำ เพื่อจบจำสิ่งนี้ที่สร้างเอง ****** มันไกล้ถึงจุดจบแล้วหรือ******* จะทนอยู่อย่างยอมรับ หรือจะทนอยู่แล้วสู้ต่อ หรือ..................
10 ตุลาคม 2549 22:55 น. - comment id 613564
จุดจบของทุกคน ย่อมคืบคลานใกล้เข้ามาทุกที .. ทุกที ... จะช้าหรือเร็ว ก็ต้องเป็นไป ค่ะ ยอมรับเถอะน่า :)
11 ตุลาคม 2549 07:33 น. - comment id 613582
สวัสดีค่ะน้องโซดาซาซ่า หายไปนานเลยนะคะ พี่กานต์ทำใจยอมรับกับการกระทำของตัวเองค่ะ แล้วเราก็จะสบายใจค่ะ อย่าคิดมากนะคะ
11 ตุลาคม 2549 09:03 น. - comment id 613705
นะคะน้องสาว สู้ๆ อย่ายอมแพ้นะคะ พี่กานต์เอาใจช่วย
11 ตุลาคม 2549 13:57 น. - comment id 613842
หวัดดีจ้า คิดถึงจังหายไปนานเลยนะ ยังจำกันได้ไหมหนอ
11 ตุลาคม 2549 15:23 น. - comment id 613873
สวัสดีค่ะ โซดา... เป็นกำลังใจให้นะคะ เสียงของลมหายใจข้างในแผ่ว หากล้มแล้วต้องลุกแม้คุกคลาน หรือแม้นหัวใจข้างในร้าวราน ต้องก้าวผ่าน...อุปสรรค..หนักพ้นไป สู้ สู้ สู้ตายค่ะ... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
11 ตุลาคม 2549 21:44 น. - comment id 613987
กับเรื่องราว...ของเธอ กับเรื่องราว เลวร้าย ที่ก่ายก่อ ถูกถักทอ ทับถม เป็นพรมผืน ยากจะแก้ เวรกรรม ต้องกล้ำกลืน มิอาจฝืน ลิขิตได้ ในความจริง ด้วยเรื่องราว ชีวิต ที่ผิดพลาด ช่างร้ายกาจ ดุจมี มนต์ผีสิง ตรึงอารมณ์ รัดร้อย คอยประวิง ให้ทุกสิ่ง จมปลัก อย่างดักดาน วันขมขื่น คืนหมอง ฟ้าครองฝน วันที่คน เลื่อยล้า น่าสงสาร วันที่เธอ สุดท้อ ทรมาณ ถูกเผาผลาญ ดวงใจ ด้วยไฟเปลว ไม่มีมือ มาฉุด หยุดเธอไว้ มีเพียงใจ มาปลอบ ตรงขอบเหว ให้เธอก้าว ผ่านห้วง บ่วงความเลว ความล้มเหลว ให้จำจด เพียงบทเรียน...
12 พฤศจิกายน 2549 18:09 น. - comment id 625994
มาเติมกำลังใจที่กำลังให้จ๊ะ