ก็..แค่นั้น..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2126.html
แค่เสียใจไม่พอ 


วันนี้ฟ้าหมอง 
ด้วย..หม่นเมฆเทาทึมทั้งวัน
ดวงนอนดูดวงดอกข่า นอกรั้ว นอกชายคา
กระท่อม..*หอมฝนให้ฝัน*
ริมลำประโดง
บ้านเพื่อนบ้านชาวสวน 
ที่มีอาณาเขตราวสวนสวรรค์..หลายไร่
ค่าที่ยังมีผลหมากรากไม้นานาพรรณ..
ต่างพากันขึ้นชันชูชันแตกกอออกดอกออกผล
มากมายให้แสนดูดีว่า..ดินยังอุดม...
ลั่นทมสีขาวกำลังบานพราวแข่งกัน
หากทว่าในวันนี้ ใจดวงฝัน ฝัน
กลับเห็นงามเศร้านิ่งงันนั้นแสนงามเงียบ
และ..
ในท่ามหยาดฝนพรำที่พร่างจนพวงดวงดอกเศร้า
ค่อยๆอ้อยสร้อยพล้อยพลิ้วปลิวคว้าง
พัดร่วงพราย ด้วยพายุฝนลมแรง


ใจดวงว่างเปล่า...ว่างเสียจนน่าใจหาย
ทั้ง..ๆทุกเช้าสาย เคยคลี่ยิ้มรับกับปวงดวงดอกไม้
รายรอบวิมานดิน ทุกสรรพสิ่ง
ได้อย่างแสนสดชื่นระรื่นรมย์
ใจดวงใส ดวงงาม ค้นพบ
นิยาม ความล้ำลึกแห่งจิตคนคนคน
ได้อย่างนึกไม่ถึง อย่างรับไม่ทัน
ให้..คว้าง..ฝัน
ปลิวปลิด ไปกับความไม่เที่ยง แห่งธรรมดา
แห่งลีลาชีวิตกระนั้น
ลิขิตพรหม ลิขิตสวรรค์ที่มาสอนสัจจะธรรม
ให้เราพลันได้ถึงซึ่งความไม่ประมาท
ที่..
ถึงมาตรแม้น นาทีนี้อาจจะแสนสุข
หากทุกนาทีข้างหน้า ใช่ว่าจะคงที่คงทน
เสมอไป ช่างหามีสิ่งใดจีรังยั่งยืนฤาก็หาไม่..
.............


ดวง...
พาร่างเดียวดาย ออกมาเดินดายเดียวสัมผัสสายฝน
ลมแรง ที่แสนทำให้รู้สึกเยียบเย็น 
ฟ้าครวญคร่ำร่ำไห้...
ราวนางฟ้าพลอยพลีน้ำตาร่วมรับรู้ชะตากรรม.....!


ฟ้าโพล้เพล้ใจเหว่ว้าน้ำตาเอ่อ
หลงละเมอมายาฝันวันสับสน
แท้ที่จริงแค่ทางผ่านรานกมล
ให้ทุกข์ทนถมทับดับดวงใจ
เจ้าแชมพูเพื่อนยากคว้าแนบอก
น้ำตาตกเปียกหมอนรอนรอนไหว
คือวิบากกรรมจำชดใช้นะดวงใจ
ต่อนี้ไปลั่นดาลรักสลักตรึง
ไม่มีวันไม่มีทางอ้างว้างนัก
ไม่มีภักดิ์ไม่หลงเชื่อใครฝากซึ้ง
ถอดใจวางปลายโลกร้างสิ้นคะนึง
ชีวิตหนึ่งต้องคำสาปสวาทวาย
หันหลังลาวันนี้ก็ดีแล้ว
ใจดวงแก้วแหลกยับดับสลาย
ฝังจมดินสิ้นพิสวาทตราบวันตาย
พลีใจกายตายทั้งเป็นเซ่นสังเวย....!!!
..................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2126.html
แค่เสียใจไม่พอ 
วันที่เธอเดินไปจากฉัน
อาจเป็นเหมือนวันแห่งความช้ำใจ
แต่ที่ทำให้ใจต้องช้ำ เกินไป
คือวันนี้ ที่เธอกลับมา
คำเสียใจที่มีให้ฉัน นั่นมันยิ่งทำให้มีน้ำตา
ตัวฉันเองเหมือนคนที่ไร้ราคา
จะมีค่าแค่คำว่าเสียใจ
บอกฉันซ้ำซ้ำ ว่าเธอเสียใจ
แต่ไยวันนั้น ไม่คิดบ้าง
เมื่อเธอแปรผัน เมื่อรักจืดจาง
ฉันจะช้ำใจอย่างไร
เอ่ยซักคำที่ดีกว่านี้ สักคำที่ดีกว่าคำเสียใจ
คำที่ทำให้เราจบสิ้น กันไป
จากวันนี้ จนตายก็พอ
บอกฉันซ้ำซ้ำ ว่าเธอเสียใจ
แต่ไยวันนั้นไม่คิดบ้าง
เมื่อเธอแปรผัน เมื่อรักจืดจาง
ฉันจะช้ำใจอย่างไร
เอ่ยซักคำที่ดีกว่านี้ สักคำที่ดีกว่าคำเสียใจ
คำที่ทำให้เราจบสิ้น กันไป
จากวันนี้ จนตาย ก็พอ
คำที่ทำให้เราจบสิ้น กันไป
จากวันนี้ จนตาย ก็พอ... 
........................


พระเอกขี่ม้าขาวพร้อมจากจร!  
ฟ้ามืด..แต่พรายพราวด้วยดาวพราย
ลมดายเดียวพัดเปลี่ยวเหงา
เดินทอดน่องแหงนมองจันทร์คอยตามเรา
เหมือนเป็นเงา..พริบพราวเฝ้าปลอบใจ..
เอนร่างนอนนับดาวกลางทุ่งหญ้า
หอมละออดอกไม้ป่าจนหวามไหว
พสุธา..ที่ข้ารักเคยพักใจ
ยามนี้ไกลอยู่ไหนหนา..ฟ้าตอบที..
ฟ้ากว้างเมินหนีหน้าคนว้าเหว่
อย่าหลงเล่ห์คำลวงให้คิดหนี
ฟ้ารู้เห็น..ยอดดวงใจ..ไม่ไยดี
เสียเวลาที่เพ้อฝันให้หวั่นใจ...
บอกกับฟ้า..อย่าตอกย้ำให้ซ้ำเจ็บ
ใจหนาวเหน็บพอแล้วกับหวั่นไหว
แค่สร้างพระเอกในฝันไว้ปลอบใจ
รู้บ้างไหม?
เขียนด้วยใจจบด้วยเศร้า..ให้พระเอกขี่ม้าขาว..พร้อมจากจร!