๑. เฉอะแฉะโชกชุ่มพสุธา ทั่วท้องนภาฉ่ำน้ำ นกน้อยโบกบินระบำ ฝนตกพรำพรำกะปริบกะปรอย ตาคู่นั้นไม่สบใครใดเลย ไม่เงยงุดงุดก้มหน้าตาละห้อย ทึมทึมซึมเซาเหงาๆหง็อยๆ หน้าต่างบานน้อยหับสนิท มีแต่แววตาสุนัขตัวนั้น ที่สบกันซาบซึ้งตรึงจิต อบอุ่นเหลือเกินเพลินพิศ กระดิกหางผูกมิตรไมตรี แต่ ช่องว่างระหว่างข้าฯกับท่าน ยังไร้สะพานพาดผ่านหนอป่านฉะนี้ น้ำเลาะเซาะขอบวารี ในมหานทีมีชาละวัน ๒. โอ หลังพิรุณสะพานประหลาดพาดพุ่ง เชื่อมสองฝั่งคุ้งไม่คาดวาดฝัน เราเพลิดแหงนจ้องมองพลัน เกิดการพบกันอัศจรรย์ใจ อ่า เราปล่อยหัวใจไถลลื่น สองฝั่งกลมกลืนชิดใกล้ หลังรุ้งลางเลือนลับไป หย่อนขาลงไปในน้ำ อึ๋ย จระเข้แหวกพุ่งมุ่งมา มีหวังถูกงับขาไม่ขำ จระเข้บอกเล่ากล่าวย้ำ รับรองจะไม่ขย้ำทำอันตราย จระเข้อ้าปากจากนั้น ปากกว้างอวดฟันมั่นหมาย แหลมเปี๊ยบวาววับระยับประกาย นะ วานน้องชายช่วยตรวจสำรวจยิ้ม สะพานรุ้งชักกลับลับไกล ไม่เป็นไรหลังข้านั่งนิ่ม หน้าคนแย้มย่องกระหยิ่ม จระเข้หลับตาพริ้มลาภปาก แอ่ว ล้อเล่นล้อเล่นล้อเล่น ที่แท้เป็นอย่างนี้ต่างหาก เกิดแล้วมิตรภาพงามยามยาก วางหัวใจถอดหน้ากากรักกัน ๓. คนฝั่งโน้นโบกมือหยอยๆ ระวังหน่อยอันตรายนะนั่น ไฉนไว้ใจชาละวัน เกรียวกราวกันลั่นสนั่นระทึก สองฝั่งนทีมีชีวิต เชื่อมต่อสนิทความรู้สึก เหลือความทรงจำไว้ระลึก ปลุกใจให้คึกฮึกหาญ นัยน์ตาจระเข้เป็นประกาย ชีวิตมีความหมายมหาศาล สัมพันธ์รักมั่นอนันตกาล สิ้นสุดฝั่งท่านฉันเธอ ต่อแต่นี้กระโดดน้ำเล่นได้ สาครเย็นใสสนองเสนอ จระเข้สุนัขคนกลายเป็นเกลอ อะเหอ อะเหอ พิลึก. แหะๆ จบดีกว่าครับ
กรกฎายน 22 ก.ย. 2549 18:39 น. - ID 93243 
1399
2
0
22 กันยายน 2549 22:25 น. - comment id 608560
อืมม ... พิลึกนะ แต่ก็เป็นไปได้ จระเข้ สุนัข คน ... ก่อมิตรภาพที่งดงาม คน คน คน ... บางทียังพิลึกกว่านั้นอีก
28 กันยายน 2549 09:15 น. - comment id 609908
อ่านเพลินเลยครับ ผมเรียกงานแบบคุณว่า คือบทกวี เขียนได้น่าเสพย์จริงๆ สวัสดีครับ
28 กันยายน 2549 10:51 น. - comment id 609924
เรตติ้งตกนะครับคุณอัลฯ ผมรู้สึกประหลาดใจมากที่กลอนได้ขึ้นน่าแรก รู้สึกอายยังไงก็ไม่รู้ มิได้ครับ ขอบคุณครับ ผมเองก็ชอบงานของคุณแทนคุณแทนไทมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
