อาย - อด - ทน

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

คนชีกอประจำเวปช่างเจ็บนัก
เขาไม่รักค่อนว่าจนหน้าหงาย
จดจำถึงปรโลกโศกจนตาย
ทั้งเจ็บอายแต่ใจยังมั่นคง
เลิศวิไลใสสง่ากว่าคิดฝัน
งามผ่องพรรณน่ารักใคร่มิใช่หลง
อัชฌาสัยใครก็ปลื้มลืมไม่ลง
ในแวดวงนักกลอนนอนละเมอ
ต่างนับถือชมชื่นไม่ฝืนกล่าว
ทุกเรื่องราวช่วยเหลือเอื้อเสมอ
เป็นดาวเด่นดวงดังหวังพบเจอ
ทั้งหนุ่มแก่แท้ก็เพ้อเธอครองใจ
แต่กับเราเขาเห็นเป็นตลก
อัดอั้นอกลำบากมากเงื่อนไข
ถูกประนามตีโพยโดยเร็วไว
ทั้งเวปไทยโพเอ็มดังเต็มตรึม
คงต้องยึดสุภาษิต"ด้านได้อายอด"
เธอประชดช่างเขาเราต้องขรึม
ระวังตัวไม่ประมาทมาดเศร้าซึม
แม้ง่าวทึ่มไม่เลือนเคยเตือนเรา
"อย่าริเล่นกับไฟโดยไม่รู้
อย่าเพียรตู่ยกตนเช่นคนเขลา
อย่าบังอาจหลงรักภักดีเรา
อย่าทำตัวโง่เง่าแมงเม่าเอย"
หัวใจดื้อถือดีมีมานะ
เพียรที่จะแก้ไขใฝ่เฉลย
ความเจ็บช้ำสักนิดยังมิเคย
คำเตือนเอ่ยไม่จำไม่นำพา
เธอเคยเตือนตอกย้ำนำมาคิด
ครวญพินิจหัวใจยังใฝ่หา
ไม่เห็นโลงคงไม่หลั่งน้ำตา
ยางบนหัวไม่ตกมาไม่สำนึก
สารภาพความจริงสิ่งแน่นอน
อย่าว่าวอนมองข้ามความรู้สึก
ด้วยใจรักหนักหน่วงทรวงระทึก
เหมือนเปิดศึกในอกตกระกำ
ปล่อยตามดวงชะตาฟ้ากำหนด
แม้กำศรดเพราะใจได้ถลำ
ทุกข์เพียงใดช่างเถิดเกิดแต่กรรม
มาพบคนใจดำจำยอมทน