ดึกดื่นเดียวดายใต้แสงเดือน ดวงดาวเคยเกลื่อนก็เลือนหาย ไร้เพื่อนบนฟ้าดาราราย ดึกดื่นเดียวดายคืนไร้ดาว สายลมพัดพรูภูผา ปวดปร่ากายเจ็บเพราะเหน็บหนาว น้ำตารินหลั่งบางครั้งคราว ใจร้าวเศร้าสลดเกินอดทน กี่ฤดูเนิ่นนานที่ผันเปลี่ยน หมุนเวียนผ่านปีอีกกี่หน อยู่กับอ้างว้างทางมืดมน หมองหม่นทนท้อกับรอคอย เพราะภาพตรึงจิตจึงคิดถึง รำพึงเพ้อฝันวันเงียบหงอย ภาพเธอลางเลือนเหมือนเดือนลอย ชะเง้อคอยไห้สะอื้นคืนร้าวราน จวบจนฟากฟ้าอุษาโยค ใจโศกกายเศร้าถูกเผาผลาญ ร้อนรุมแทบสิ้นดวงวิญญาณ ทรมานตะวันลับจะกลับมา ..........ทุกราตรี............
ketana 18 ก.ย. 2549 22:45 น. - ID 93100 
1244
3
0
19 กันยายน 2549 00:01 น. - comment id 607294
ดึกดื่นเดียวดายใต้แสงเดือน ไร้ใครมาเปลี่ยนเพื่อนคอยปลอบขวัญ เหงากับเศร้าเลยคิดใกล้ชิดกัน จนเรานั้นต้องหวั่น..ความเดียวดายแต่งได้ดีค่ะ
19 กันยายน 2549 00:36 น. - comment id 607303
เพราะรักแท้มีแค่ครั้งเดียว ชอบกลอน 7 หรอครับ
19 กันยายน 2549 03:11 น. - comment id 607336
ให้แสงจันทร์ช่วยสาดส่องเมื่อมองหา ให้แสงดาวสว่างมาคราเธอเหงา ให้หิ่งห้องสาดแสงแทนดวงดาว ยามรวดร้าวให้ดวงใจส่องนำทาง มาเป็นกำลังใจให้บทกลอนเพราะๆซึ้งๆเศร้าๆ ครับป๋ม ^^
19 กันยายน 2549 09:30 น. - comment id 607385
ยังส่งอารมณ์ได้เยี่ยมเช่นเดิม อ่านงานคุณเป็นประจำไม่ได้ขาดครับ (เข้าข่ายขาประจำกระมัง)
19 กันยายน 2549 10:30 น. - comment id 607409
ตงต้องใช้ยานอนหลับช่วยนิดหน่อยนะถ้าตรสว่างจนเช้าแบบนี้ละก็ อิอิ
19 กันยายน 2549 14:06 น. - comment id 607526
....
19 กันยายน 2549 18:44 น. - comment id 607637
ถูกใจจังค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
