รักเอย เป็นแค่สายลมผ่าน รักเอย มิหวานเหมือนใจฝัน รักเอย ยังขื่นขมทุกคืนวัน รักเอย ยังชอกช้ำไม่เปลี่ยนแปลง มีใครไปเสียแล้วใจเขา แต่ใจเรายังมีรักแอบแฝง โอ้เราเอ๋ย..ไม่บังอาจแสดง ทำได้เพียงแสร้งยิ้มยามเขาลา ไม่อาจให้เขาเห็นแผลในอก ความละเมอเพ้อพกของคนบ้า จะปิดบังภาพฝันของกาลเวลา หยดน้ำตาและซากศพของหัวใจ
10 กันยายน 2549 14:58 น. - comment id 604953
อยากดูแผลในอกที่ฟกช้ำ ทุกข์ระกำปานใดนะใจเอ๋ย อยากจะปลอบดูแลแม่ทรามเชย สิ่งล่วงเลยควรจะลืมมาปลื้มเรา.. ต้อนรับการกลับมานะ
10 กันยายน 2549 15:40 น. - comment id 604967
ไม่อยากให้ใครรู้อยู่ตรงนี้ ว่ารักที่เรามีเป็นไฉน รู้แต่เพียงอยากให้เขาหรือใคร สุขดวงใจเท่านี้ที่รักกัน ไม่ได้อ่านผลงานคุณมานานมากแล้ว ยินดีนะค่ะที่ได้อ่านอีก
11 กันยายน 2549 22:44 น. - comment id 605222
คร้าบพ้ม... หายไปทำโน่นทำนี่นาน ตอนนี้หัวสมองเริ่มว่างแล้ว คงกลับมาเขียนเรื่อย ๆ นะคะ
12 กันยายน 2549 11:13 น. - comment id 605505
ผ่านไปแล้วรักเอยเคยหวานชื่น ผ่านวันคืนที่งดงามตามวิธี ตอนนี้รักเหลือไว้ในฤดี เถ้าธุลีความทรงจำที่ช้ำทรวง สวัสดีค่ะ ... แวะมาต้อนรับการกลับบ้านอีกครั้งค่ะ