"บางสิ่งที่แหว่งเว้าขาดหาย"ของเธอและฉัน
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
แค่ครั้งแรกที่เห็นเธอฉันสัมผัสได้ ว่าเธอแสนสุดจะธรรมดา
แบบคนเซอร์ๆ พื้นๆ ดาดๆ ติดดินๆ ธรรมดากว่าใครคนอื่นเหลือเกิน
บนทางที่เธอเดินไปแหวกฝูงชน เดินสวนทางผู้คนซึ่งต่างแข่งขัน
เธอมีอะไรหลายอย่างที่หลายคนไม่มี และน้อยคนนักจะเป็นอย่างเธอ
ฉันสังเกตุเข้าไปในแววตาที่เหม่อ ในสายตาเต็มไปด้วยอะไรหลายอย่าง
เป็นสายตาอันคมและกว้างไกล เป็นสายตาแห่งความฝันและความจริง
แม้นัยตาเธอเศร้าแต่รู้สึกอบอุ่นลึกๆ ฉันสัมผัสได้ด้วยความรู้สึกเจอแสงสว่าง
และเป็นแววตาซึ่งเต็มไปด้วยเสน่ห์ ฉันอยากค้นหาความเป็นตัวของเธอ
อยากให้เธอมองมาในแววตาของฉัน ว่าอาจมีอะไรต่ออะไรหลายอย่างคล้ายเธอ
เราอาจกำลังตามค้นหาซึ่งกันและกัน เดินทางค้นหาบางอย่างที่ได้ขาดหายไป
ในชีวิตมีผู้คนมากมายเข้ามาและเดินผ่าน ไม่เคยได้ใส่ใจ ไม่เคยแม้แต่สนใจ
เพราะกำลังเดินทางค้นหาบางสิ่งที่ขาดหาย ช่องว่างแห่งหัวใจว่างเปล่ามาเนิ่น
นาน
ฉันกำลังเดินทางตามหาสิ่งที่ขาดหาย เธอก็อาจตามหาชิ้นส่วนชีวิตที่หายเช่นกัน
แหละเธอคือคนที่ฉันตามหามาค่อนชีวิต การเจอกันของเธอและฉันขออย่าได้เป็นเพียงความบังเอิญ
เพราะชีวิตนี้ความลำบากคือการเดินทางตามค้นหาบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไป
ก็คือใครสักคนหนึ่งมาเติมเต็มช่องว่างแห่งชีวิตที่แหว่งเว้าขาดหายไปจากใจ