ใบหน้าหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี ใบหน้าที่ไม่เคยลืมแม้สักหน ท่ามกลางร้านที่มากมายด้วยผู้คน จราจลทั่วไปในร้านนั้น ฉันหยุดยืนอยู่กับที่ด้วยความตะลึง ใจคำนึงว่าใบหน้านี้คุ้นนัก สักครู่หนึ่งฉันก็ได้ประจักษ์ คนเคยรักเมื่อ1 ปี ที่แล้วมา ในวันนี้ดีใจที่ได้เจอ แม้ว่าเธอจะเดินมาเคียงข้างเขา ในวันนี้แม้ไม่มีคำว่าเรา แม้วันนี้ฉันต้องเหงาและเดียวดาย
3 กันยายน 2549 17:29 น. - comment id 603172
ความอ้างว้างอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดาย...ลำพัง ขอแจมกลอนเก่านะค่ะ ด้วยเพราะอ่านกลอนคุณแล้วคิดถึงครั้งหนึ่งที่นั่งเศร้าใจลำพังนะค่ะ