หอแห่งความกลัว หน้าต่างแห่งความกล้า

WhiteWizard

ปราการยักษ์สูงทะมึนขึ้นเวหา
มีชีวาทุกสิ่งพิงอาศัย
อวลคำสาปรวยรินราวสิ้นใจ
ไม่หวั่นไหวทระนงคงฟ้าดิน
ในประตูหอยักษ์แสนหักห้าม 
ชนทุกนามอยู่ใต้กำแพงหิน
ทรมานหวาดกลัวทั่วทั้งจินต์
จะโบยบินหนีกรรมต้องบรรลัย
ยังมีซึ่งหน้าต่างทางรอดพ้น
จะดาลดลสู่ฟ้านภาใส
แต่เพียงสูงเกินหยั่งถ้าพลั้งไป
คงจะได้แหลกสมจมชีวา
หากเพียงจิตสักดวงจากปวงล้าน
หวังทะยานออกไปใจหาญกล้า
พลันพ้นขอบออกปลิวทิวนภา
ก็เหินฟ้าเหนือพรมด้วยลมทอง 
สู่แดนสรวงโลดแล่นแสนสุขสันต์
แสงตะวันจรัสฟ้านภาผอง
ลี้จากเงามืดดำที่จำจอง
ด้วยครรลองแห่งความกล้านำพาไป
ดั่งใจคนหวาดกลัวสลัวชีพ
ไร้ประทีปนำพาสู่ฟ้าใส
จึงเวียนวนแสนท้อในหอใจ
เผชิญภัยกล้ำกลืนทุกคืนวัน
หอดำยักษ์ตั้งตรงมั่นคงยิ่ง
ไร้ทางทิ้งความมืดมนสับสนฝัน
ไร้แสงทอตราบฟ้าสิ้นตาวัน
จนกว่าใจหมายมั่นแลเห็นทาง
หน้าต่างทองสู่หล้าธารานั้น
ผู้ไหวหวั่นกั้นกำแพงแสงสว่าง
ผู้ยืนหยัดด้วยแสงหวังอันเรือนราง
แค่เพียงย่างก้าวตนก็พ้นกลัว
ชีวิตคนหม่นหมองหรือครองสุข
ย่อมทนทุกข์หวั่นหวาดอำนาจชั่ว
หอดำนั้นล้วนคนสร้างมาขวางตัว
ได้เพียงหัวชะโงกทางหน้าต่างทอง