อยู่กันคนละแคว้นดินแดนทิศ อะไรฤามาดลจิตให้คิดถึง ให้เธออยู่ในห้วงดวงคำนึง เฝ้าคิดถึงรำพึงหาแม่ยาใจ สาวเวียงเหนืองามเหลือล้นที่สุด ทำให้ใจคนใต้หยุดเสียจนได้ อยากบอกเธอคนใต้ไม่หลอกใคร ขอคนดีจงไว้ใจได้ไหมเธอ เธอจากไปไม่ได้ลาเพียงสักคำ แม่งามขำขโมยใจไปด้วยเหรอ อยู่ทางนี้พี่คิดถึงจึงละเมอ เฝ้าพร่ำเพ้อหลงละเมออยู่ทุกวัน ข้าวมื้อนั้นตัวฉันยังจำได้ มีน้องนางโฉมฉายร่วมโต๊ะฉัน กินไม่หมดเพราะอิ่มใจไปกลางคลัน ภาพเหล่านั้นฉันจะเก็บไว้ตลอดไป อยู่กันคนละเวียงเพียงฟากฟ้า แต่แก้วตาหาอยู่ไกลใจฉันไม่ แม้หนทางของเราสองอาจยาวไกล แต่หนทางระยะใจหาไกลกัน หวั่นจิตใจสักวันเธอต้องกลับ ชีวิตฉันคงจะดับหมดอาสัญ วันที่เราทั้งสองต้องจากกัน วันวันนั้นคงเป็นวันฉันสิ้นใจ มีวันมาก็จะต้องมีวันจาก วันที่เราต้องพลัดพรากไปใช่ไหม แต่จะเก็บความทรงจำไว้ในใจ ความทรงจำที่คงไม่มีวันเลือน
21 สิงหาคม 2549 07:56 น. - comment id 599635
แค่นี้เอง หนุ่มใต้ สาวเหนือ ไม่ไกลเลยค่ะ ฟ้าเดียวกันน้า
21 สิงหาคม 2549 10:28 น. - comment id 599703
อยู่ใกล้แค่นี้เอง ..ดีกว่าอยู่ไทย-จอร์แดนอีก
21 สิงหาคม 2549 17:38 น. - comment id 599867
ไม่เจอกันนาน
21 สิงหาคม 2549 22:15 น. - comment id 599970
R\'รมเดียวกันอ่ะ