:::ห้องนั้น:::

แทนคุณแทนไท

    
...๑...
ชิงชังหวังหมดยังปดปิด
แน่นก็ไม่เคยสนิทแอบคิดฝัน
แสร้งสุขสนุกสนั่นไปวันวัน
สร้างค่ายกักกั้นกันอารมณ์
...๒...
ทนฝืนอื้นอั้นกลั้นสะอึก
เหน็บน้ำหนาวดึกรู้สึกสม-
สาแล้วแก้วเกลื่อนเถือนอารมณ์
กว่าเคียวเงี้ยวคมระทมนาน
...๓...
มุ้งหมอนนอนนุ่นยังกรุ่นพิษ
หมดฤทธิ์สิทธิสิ้นจะดิ้นด้าน
ลวงล่อหลอกช้ำคำตำนาน
รสหวานซานซัดหัทยา
...๔...
มุมมืดชืดช้าเวลานั้น
หับห้องหมองฝันไร้หรรษา
ไย๋หยากระยางโยงดั่งโลงลา
ชื้นน้ำทาหน้าสองตาริน
...๕...
ช่วงช้ำช้าช้าเพลาพ้น
รุ่มร่ายร้อนรนล้นแดดิ้น
เงียบเงียบเฉียบเฉือนกัดกลืนกิน
ในร่างไร้จินต์และวิญญาณ
...๖...
รอแสงแห่งฟ้าอุษาเช้า
ได้ออกหับห้าวไปกล่าวขาน
ยั่วเย้ากระเซ้ายิ้มเหมือนอิ่มมาน
บนลานโลกกว้างที่ร้างรก
...๗...
ช้าช้าช้ำช้ำแล้วร่ำไห้
น้ำตารินไหลจากในอก
ปริ่มปริ่มแปลบแปลบซุกแสบซก
นรกความช้ำไยย่ำช้า
...ฯลฯ...
 
บทส่งใจ
คุณค่ะ ความเป็นไปในหนึ่งวันคุณมีความสุขแค่ไหน ?
คำถาม อันเป็นประโยคแห่งความห่วงใยของคุณ
ผมยังจดจำ
คนดีของผม 
วินาทีแห่งความช้ำ สำหรับผม เป็นเพียงเสี้ยววินาที  ระหว่างวัน
สั้นสั้น แต่เนิ่นช้า เท่านั้นเอง
อย่าได้ห่วงเลย
ขอบคุณจากหัวใจ
พระเสาร์ที่ .... สิงหาคม ๔๙ / แทนคุณแทนไท