ตำ papaya ป้อกป้อก.............ส้มตำอร่อยล้ำ
ทรายกะทะเล
แม่ค้าส้มตำ อย่าไปดูถูก
เจ้าก้มีลูกเต้าต้องเลี้ยง
วันหนึ่งวันหนึ่งเขาหาได้ไม่เพียง
จึ่งย้ายที่มาขอพักพิง
คนเราต้องมีที่ทำมาต้าขาย
ถึงจะกลำบากกายแต่เขาก็สุขสันต์
เป็นผลให้ได้กำไรมหันคืกว่าขายเสื้อผ้าพลัน
เผลอพลันแป้ยเดียวสร้างบ้านใหญ่โต
ต้นทุนอันเล้กอันน้อย
มะละกอปลูกได้เองก็เด้ดมาไว้ขาย
ส่วนมะนาวพริกจี้หนูปูเต็มปลาร้า มากมาย
เป็นน้ำตาลปี้บ มะขามเปียกอีกที
อร่อยเสด็จเป็นสลัดของผรั่ง
อย่าดูถูกเขาจังไปว่าเขาเสียหาย
สงสารก็ไม่ใช่ต้องพูดว่าเห้นใจ
อย่าดุถูกอันใด เราให้เค้าพักพิง
หน้าบ้านอาจไม่ดูดีเพราะมีสัมตำมาบัง
แต่ก้มีหวังหากเราไม่ให้ มีโอกาสขาย
มีไก่ย่างทุกอย่างสุจริตจริงไม่น่าเสียดาย
เหนื่อย ไหมก้ไม่ตาย เราว่าสนุกดี
คนที่มีแล้วไม่อดไม่อยาก
เขาอยากทานส้มตำจะตายอยู่แล้ว
อร่อยแซบ น้ำลายหก หมกไก่ ก้ ทานได้ไป
เราให้เขามาค้าขายเป็นทีทำกิน
กระแสบุญอันนี้ขอมอบให้แม่พ่อ
ช่วยหล่อหลอมให้เขาได้มีสึขี
หน้าตาเขาแจ่มใสเมื่อเขามี
บุญที่ทำไม่หนีไปไหนต้องย้อนกลับมา