..๏ รัตติกาลที่ไร้ดาวรายล้อม เพ็ญจันทร์ย่อมแจ่มจ้าเวหาหาว สวยสล้างเรืองรองผ่องสกาว ยังเพริศพราวเพียงให้ได้เชยชม กระพริบพร่างพราวพรายหลากหลายแท้ ชายตาแลยังงามวับวามสม ประดับห้วงโลกหล้านภาพรหม ให้รื่นรมย์สมสุขทุกครั้งครา ผู้ต่ำต้อยอยู่ใต้แสงพรายพร่าง ฤๅอวดอ้างยึดครองปองใฝ่หา สูงเกินหมายเอื้อมโอบซบดารา เพียงไขว่คว้าเพ้อฝันสะท้านทรวง ต้องเจียมตนทนหนาวรวดร้าวนัก แจ้งประจักษ์ความจริงสิ่งใหญ่หลวง ความเหมาะสมสรรพสิ่งจริงหรือลวง ยากเกินทวงถามไถ่ให้ยืนยง ครั้นรุ่งแจ้งแสงฉายอุไรแล้ว คงไร้แววแสงงามตามประสงค์ เดือนดาวเลื่อนหลบเร้นเช่นให้ปลง อย่าลุ่มหลงฝันใฝ่ให้เกินตน คงหมดสิ้นแสงสายพิไลล้ำ เกินพลอดพร่ำปรารถนาพาสับสน หากดวงจิตคิดยื้อความดื้อปน ยังร้อนรนลุ่มหลงตรงฟ้าคราม ให้คงคืนวันไว้ไม่แปลงเปลี่ยน ยังพากเพียรอ้อนคำย้ำหวงห้าม อย่าเคลื่อนคล้อยกลับกลายในนิยาม ให้เป็นตามคำนี้ที่อ้อนวอน แม้นต่ำต้อยเกินใจจะไขว่คว้า เพียงปรารถนาเชยชมภิรมย์ก่อน เสี้ยวแห่งกาลผันแปรแม้บั่นทอน คงอาวรณ์เกินรั้งยับยั้งใจ มาพบกันดุจกรรมนำเสกสร้าง เคยเคียงข้างเคล้าคลอฉอเลาะใกล้ สวรรค์สาปเราพลัดพรากยากทำใจ เหมือนอยู่ไกลเกินหยั่งดั่งฟ้าดิน ความแตกต่างกั้นกลางระหว่างรัก ดุจปฏักตอกย้ำยามถวิล ขอโอบกอดอิงกายให้สมจินต์ ตราบสูญสิ้นสิเนหาแล้วลาไกล ๚ะ๛
อัลมิตรา 7 ส.ค. 2549 22:24 น. - ID 91802 
1461
4
0
7 สิงหาคม 2549 22:35 น. - comment id 595592
ภาษาสวยจังค่ะ อิจฉาคนที่เขียนสม่ำเสมอจัง สาวพฤษภ ไม่ค่อยได้เขียนเลยค่ะ
7 สิงหาคม 2549 22:45 น. - comment id 595595
มาพบกันเหมือนกรรมนำสรรค์สร้าง แต่ข้ออ้างเรื่องสูงส่งดังหงษ์เหิร ฟังแล้วช้ำยอกในใจเหลือเกิน ฝันจะเดินคู่กันพลันดับฝัน...... เอื้อมจนสุดมือคว้า ไหนว่ามิตรภาพตราบท่านคว้าไง อิอิ
7 สิงหาคม 2549 23:19 น. - comment id 595600
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3282.html อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า ละครทีวี ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ อยู่ไกลและสูง เหนือดินและแผ่นน้ำ รู้ ดีฉันต้อยต่ำ ไม่ต่างกับน้ำ ใต้แผ่นฟ้า ไกล เหมือน ดูว่าใกล้กัน แต่เส้นขอบฟ้า ก็ยังมากั้นไว้ แม้ เคยได้ชิดใกล้ แต่ว่าความฝัน นั้นไกล เหลือเกิน เฝ้ารอ เพียงแสง ตะวัน ปลอบโยน ความฝัน ที่ริบหรี่ เปลี่ยนสี ทะเล สลาย ขอบ ฟ้าให้หายไป ให้ความรัก ได้พิสูจน์ ใจแท้จริงต่อกัน ให้คนรักได้พบกัน ให้ฝันได้สมใจ ให้แสง ตะวัน ประสานเรารวมกัน เป็นหนึ่งเดียว ยอม จะสู้แสง ตะวัน ก่อนจะต้อง ร้าง กันแสนไกล ถ้าฉันทำ ได้ อยากหยุด ตะวัน ไว้ที่ปลาย ฟ้า ให้ความรัก ได้พิสูจน์ ใจแท้จริงต่อกัน ให้คนรักได้พบกัน ให้ฝันได้สมใจ ให้แสง ตะวัน ประสานเรารวมกัน เป็นหนึ่งเดียว อยากขอ ตะวัน หยุดไว้ นานๆ อย่าจากไป...
8 สิงหาคม 2549 07:55 น. - comment id 595632
ภาษาสวยจังค่ะ หยุดตะวันไว้ได้คงดีนะคะ
8 สิงหาคม 2549 08:30 น. - comment id 595656
หากตะวันยังเคียงคู่ฟ้า...จะมัวมาสิ้นหวังทำไม .....อยากหยุดหัวใจไว้ที่ลิงมากกว่าอะ...
8 สิงหาคม 2549 08:40 น. - comment id 595667
สวัสดีค่ะ
8 สิงหาคม 2549 08:55 น. - comment id 595674
8 สิงหาคม 2549 13:11 น. - comment id 595796
ชอบมองตะวันครับ สวยดี อยากมีคนมานั่งใกล้ๆ ๆ เวลาพระอาทิตย์ตก ดิน คงจะ สุขใจมากเลย อิอิ
9 สิงหาคม 2549 06:03 น. - comment id 596039
น่ารัก
9 สิงหาคม 2549 12:36 น. - comment id 596244
คุณสาวพฤษภ.. งานชุดนี้เป็นของเก่าเมื่อปี 46 ค่ะ พอดีว่า ปีกฟ้าเขาประกาศเรื่องหมวดกลอนความรักเข้าตา อัลมิตราเห็นว่าหมวดนี้ยังเงียบ ๆ กันอยู่ ประกอบกับได้รับการวานให้ช่วยลงกลอนหน่อย ทั้งที่อัลมิตรายังไม่ได้มีพล็อตเขียนใหม่ ก็เลยยกกลอนเก่ามาให้อ่านกันอีกครั้ง ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา คุณฤกษ์ .. เราคว้า แต่ถ้าท่านไม่ยื่นมือมา แล้วจะเหลืออะไรให้คว้า ?? คุณพุดพัดชา .. ค่ะ อัลมิตราได้ลงเมโลดี้เพลงนี้ประกอบกลอนด้วยค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. อัลมิตราก็ชอบภาพนี้นะ ความรู้สึกอบอุ่นสบาย ๆ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. เอ๊า !! คุณแมงกุ๊ดจี่ .. สวัสดีค่ะ คุณwhitelily ... :) คุณอัสสุ .. ค่ะ อัลมิตราก็คิดเช่นนั้น คุณฉันทะโส .. อาราย !!! มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
