แสงไร้เงา

2 สิงหาคม 2549 05:18 น. - comment id 594439

อ้อ ว่างเปล่าจริง ๆๆ....ถึอว่ากวนมาก ๆๆ เลย
เห็นแล้วนะสิ่งที่ซ่อนไว้นะ อิอิ กว่าจะอ่านได้ อิอิ ...
เปิดเข้าตอนแรกงงมาก อะไรหว่า ว่างเปล่า อิอิ


หัวใจน้อยดวงนี้ที่เศร้าสร้อย
เฝ้าคิดถึงและคอยยังห่วงใย
เฝ้าไถ่ถามคงสุขกายและใจ
ฝากดาวถามคนไกล \"สบายดีนะ \"

อิอิ 


แวะมาทักทายะ.....

ยังเยาว์

2 สิงหาคม 2549 11:44 น. - comment id 594518

ขอยืมหัวใจเศร้าสร้อยมาเป็นกระปุกออมสินซักสองสามวันได้บ่
ดีกว่าเก็บไว้พร้อมยอมระทมเล่น
แล้วก็ไม่คว้าความว่างเปล่าแหงๆ เพราะตั้งใจจะหยอดตังค์ทุกวัน

สัญญาว่าจะรักษาเท่าชีวิต
ไม่คิดเอาเบียร์รดเล่น เหอๆ



แวะมาทักทายยามใกล้เที่ยงนะคะ
พักนี้เจอท่านเรไรทีไรเป็นเซ็ง
...ปริมาณความซึมเศร้าพรุ่งปริ๊ดเลย...

พุดพัดชา สาวบ้านนา

2 สิงหาคม 2549 11:46 น. - comment id 594522

เก๋มากค่ะ กับความว่างเปล่า
เลยต้องแจมเสียหน่อย

2 a.m. and the rain is falling here we are at the crossroads once again 
Youre tell in me youre so confused you cant make up your mind 
Is this meant to be youre asking me 

* But only love can say try again or walk away 
But I believe for you and me the sun will shine one day 
So Ill just play my part and pray youll have a chance of heart 
But I cant make you see it through thats something only love can do 

In your arms as the dawn is breaking face to face and a thousand miles apart 
Ive tried my best to make you see theres hope beyond the pain 
If we give enough if we learn to trust 

(*)

I know if I could find the words to touch you deep inside 
Youd give our dream just one more chance, dont let this be our last goodbye 

(*)

Thats something only love can do  




ว่างเปล่า...!    พุดพัดชา  


ในโลกฝัน ไม่นานจะว่างเปล่า
ความเป็นเรากลายกลับลบเลือนหาย
ไม่มีฉันคนช่างฝันใจเดียวดาย
ที่ร้องไห้วิงวอนออดอ้อนใจ..

ในโลกฝันจะเปล่าร้างทางสายโศก
เหลือเพียงโลกว่างเปล่าสะเทือนไหว
ไม่มีรักไม่มีรอไม่ขอใจ
ไม่มีใครไม่มีวันฝันเป็นจริง..

บทเพลงลา ใกล้เข้ามารู้บ้างไหม..
หนึ่งดวงใจสิ้นศรัทธาในทุกสิ่ง
โลกโหดร้ายทั้งโลกฝันและโลกจริง
หันหลังทิ้ง..เดินจากไป..ไม่หวนคืน!  

ก้าวที่...กล้า

2 สิงหาคม 2549 11:48 น. - comment id 594525

ในความว่างเปล่าแห่งกาลเวลา
ไร้รูปรอยให้อำลาหรืออาลัย
แต่ยังคงมีความสุขอยู่ในใจ
จะดีกว่ามั๊ย? ที่จะรอให้ใครมาเหลียวแลเพื่อพ่ายแพ้ใจตัวเอง    

พุด

2 สิงหาคม 2549 11:51 น. - comment id 594528

อีกสักบทค่ะ
 

เธอมาเยือน! พุด 

เธอมาเยือน..
เหมือนสายฝนพรำผิดฤดู
เหมือนฝันที่ค้างอยู่
เหมือนรู้ทั้งรู้แค่ฝันไป..

เธอมาเยือน...
เหมือนสายลมพัดหวั่นไหว
เหมือนเรียวรุ้งโค้งฟ้าไกล
เหมือนน้ำตาแต้มใจทุกทุกวัน...

เธอมาเยือน..
เหมือนทุ่งดอกไม้แห่งความฝัน
เหมือนโลกนี้ละออทุกทุกวัน
เหมือนสวรรค์เยือนหล้ากระจ่างใจ....

เธอมาเยือน..
เหมือนเพื่อนเหมือนดอกไม้ที่หวามไหว
เหมือนจันทร์เสี้ยวลบเศร้าให้หัวใจ
เหมือนทุกสิ่งในชีวาชีวีที่รอคอยมาแสนนาน

namsai

2 สิงหาคม 2549 11:56 น. - comment id 594530

++

เหลือสิ่งใดให้ยึดถือ
เราคือคนทำช้ำขื่นขม
ก็เราบอกพร้อมยอมระทม
ตรอมตรมแอบอิงสิ่งไม่มี

++

umm.. 

เศร้า..ดี...

++

แมงกุ๊ดจี่

2 สิงหาคม 2549 13:28 น. - comment id 594545

ว่างเปล่า...ก็น่าจะดีแล้ว...
จะได้ไม่วุ่นวาย...อยู่อย่างสบาย ๆ   คุณว่ามั้ย?

คุณคงสบายดีนะ    เห็นหายไปนาน...

ชมพูภูคา

2 สิงหาคม 2549 13:33 น. - comment id 594550

ไม่มีความว่างเปล่าที่แท้จริงในโลกใบนี้หรอก
แม้แต่สิ่งที่เล็กที่สุด  ก้อยังห่อหุ้มอะไรไว้มากมาย  แล้วเชื่อหรือว่าไอ้ที่ว่าว่างๆ น่ะ มันว่างจริง...

(อ้อ...อาจจะมีก้อได้ นิพพานไง อิอิ...อ่ะ...จะไปถึงจุดนั้นได้รื้อ)

ยายฟ้าใส ไม่ได้ล็อคอินค่ะ

2 สิงหาคม 2549 13:39 น. - comment id 594554

ว่างเปล่าจริงๆๆด้วย   อิอิ 

  แต่ก็ชอบประโยคนี้ ค่ะ ....

มนต์กวี

2 สิงหาคม 2549 14:13 น. - comment id 594565

แท้จริงความว่างเปล่ามิได้ว่างจริง......ในความว่างเปล่านั้นมีความว่างเปล่าซ่อนอยู่

แก้วนีดา

2 สิงหาคม 2549 14:21 น. - comment id 594568

เข้าใจเขียนความว่างเปล่านะพ่อครัวเรไร
อิอิอิ........

idaho :-)

2 สิงหาคม 2549 17:58 น. - comment id 594652

จาไปบวชแล้วหรอ

ศศร

2 สิงหาคม 2549 21:14 น. - comment id 594679

กระต่ายใต้เงาจันทร์

3 สิงหาคม 2549 02:08 น. - comment id 594716

ทำไปได้..ไม่อายฟ้าดิน...55555...
โอ้...พระเจ้ายอชน์..ท่านอาจารย์เรไรยอดมาก
ข้าผู้น้อยขอคารวะ3จอก

whitelily

3 สิงหาคม 2549 10:56 น. - comment id 594783

"ไม่มีใครทำเหมือน  และก็ไม่ทำเหมือนใครแฮะ\"  เก๋ชะไม่มีแน่ะ

ในความว่างเปล่ามักจะมีอะไรเล็กๆ  น้อย
แอบแฝงอยู่เสมอนะค่ะ :-

ขอเติมความว่างเปล่าด้วย 

(รับไหมนี่)....

กระต่ายใต้เงาจันทร์

3 สิงหาคม 2549 19:10 น. - comment id 594892

ความฝันใช่สะดุดหรือหยุดนิ่ง
ความจริงมีเหตุผลต้องค้นหา
เสียงร่ำร้องใจใครนำพา
มากคุณค่าร่ำร้องก้องหัวใจ


ห่วงใยความรู้สึกที่เคว้งคว้าง
แม้ราตรีเลือนลางอย่าหวั่นไหว
ขอสักนิดโปรดเห็นความใน
แม้เรื่องใดอย่าตัดรอนรุ่มร้อนตน

ใช่ปีนป่ายแล้วทุกข์ทนเทวษ
เรื่องทั้งหมดมีเหตุและมีผล
ไม่สิ้นหวังขอจงอย่ากังวล
ที่ดิ้นรนมอบมารู้ค่าใจ


ขอจงใช้สติเป็นที่มั่น
อย่าเคว้งคว้างความฝันอย่าหวั่นไหว
จะรับรู้ความรู้สึกทุกที่ไป
จะทุกข์ตรมขมไหม้ห่วงใยกัน

ยังเหลือเยื่อใยให้ยึดถือ
เพราะยังมีคนของความฝัน
ร้าวระทมร่ำไห้เพราะไกลกัน
อุปสรรคที่ขวางกันช่างแหลมคม

เพราะรู้ได้ว่ายอมเสียสละ
น้ำในตาหลินไหลใจขื่นขม
หน้าที่พันธะยึดมั่นร้าวระบม
หน้าชื่นอกตรมใช่อยากทิ้ง...ให้เดียวดาย...