เพื่อนๆที่รักทุกท่านครับ งานเขียนชิ้นนี้ ผมถือเป็นของเล่นเท่านั้นเพื่อนๆอ่านแล้วจะด่าว่าประการใด ตราชูยินดีรับผิดทั้งสิ้นครับ เพราะอุตริเล่นเอง ตั้งแต่ผมได้อ่านหนังสือ กฎบนกลบท ของ ท่านคมทวน คันธนู และจดบทกวีเป็นอักษรเบรลล์เก็บไว้อ่านทบทวน ทำให้ผม นึกสนุก อยากเล่นกลบทดูบ้าง (ทั้งๆที่ตัวเองยังฝีมือด้อยนักหนา) ในบรรดากลบททั้งหลาย กลหนึ่งชื่อ เจ้าเซ็นเต้นต้ำบุด ถือว่าหฤโหด หฤหินมากมายเหลือเกินจนผมเคยสัญญากับตัวเองว่า จะไม่เล่นเป็นอันขาด แต่แล้ว เมื่อศึกษาทางพอจะจับเคล็ดได้ ก็นึกสนุก ค่อยๆด้นไปทีละวรรค ทีละวรรค เข็น ลาก ฉุดดึงตัวเองจนสำเร็จ แม้กระนั้น ด้วยข้อบังคับอันซับซ้อน ทำให้มีลักษณะ กลอนพาไป หลายแห่งมากๆ เพื่อนๆโปรดอ่านเอาสนุกแล้วกันนะครับ เนื้อหาของกลอน กล่าวโดยสรุปว่า คนรวยมักวางเขื่อง วางข่ายวางขุมดักคนจน คนเสียเปรียบให้ต้อยต่ำไม่มีโอกาสเอ่ยปากอะไรมากนัก เราควรช่วยพวกเขา ผู้ทุกยากให้กลับมีความสุขขึ้นมาอีกครั้ง นั่นแลครับ ข่าย กลอนกลบท เจ้าเซ็นเต้นต้ำบุด รวยเข้าเร้าเขื่องเรื่องขุกร้าย แขงฤทธิ์คิดรายข่ายรอบขัง เรียงข่ายรายขุมเร่งคุ้มรัง ขันรึงขึงรั้งขังรัดคน ร้อยคำร่ำขานร่านโขเร้า คึกรู้ขู่เร่าเข้ารุมขน รันข้อนร้อนขุมรุ่มเข้ารน โขร้อนข้อนร้นข้นแรงคุม รวยเข้าเร้าข่มฤทธิ์คมเร่ง คึกเร้งคิดรั้นขันรอบขุม รวมควบรวบเคียงเรียงเข้ารุม คนร้อนค่อนรุ่มขุมแรงเคือง แร้วขึงรึงขันรันเข็ญรั้ง คอยรายข่ายรังขังรอบเขื่อง รายคนร้นไข้ไร้ความเรือง เข็ญรุกขุกเรื่องเคืองร้ายคอย ร้อนไข้ไร้ค่าราคาไร้ ขานไรคงร่ำคำร้องค่อย แร้นขมรมเขาเราค้นรอย ขื่นร่ำคำร้อยคงรอยคำ เราคอยร้อยความรามโค้งรุ้ง คืนรุ่งโคมรามคามรอบขำ รับคนรนเขาเร้าขึ้นรำ ขานเรียงเคียงร่ำคำรื่นควร -----------------------------------------------
1 สิงหาคม 2549 10:29 น. - comment id 594264
กลบท...เป็นเทคนิค การเล่นกับคำที่ต้องอาศัย ความพยายามมากครับ.......... เก่งครับ
1 สิงหาคม 2549 20:13 น. - comment id 594404
สุดยอดมากๆครับ ผมจะแวะมาเยี่ยมชมบ่อยๆนะครับ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย ...... พี่ตราชูครับ ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณก็ได้นะครับ อายุผมยังเป็นผู้เยาว์อยู่เลย ยังไม่บรรลุนิติภาวะ อีกอย่างมันทะแม่งยังไงก็ไม่รู้ ตัวเองไม่ได้เลิศเลอเลย เรียก น้องก็ได้ ..น้องเอก ..น้องห้วงคำนึง (อืม เข้าทีดี) สิ่งที่อยากบอกก็คือ พี่ตราชูอย่าเพิ่งห่างหายไปไหนจากบ้านกลอนไทยนะครับ อยู่เพื่อใช้กาพย์กลอนบรรโลมโลกให้งดงาม อีกอย่างเป็นวิทยาทานให้กับ ชนรุ่นหลังด้วย เรื่องบทกลอนในเว็ปของพี่ตราชู ผมอ่านจนจบแล้วครับ พบว่าลีลาการประพันธ์นั้นไพเราะยิ่งนัก ก็เลยอยากอ่านเรื่อยๆ ตลอด ผมอยู่ที่บ้านแห่งนี้ก็มีความสุข ดี แต่ก็ไม่ค่อยได้รู้จักใครมากนัก บทกวีที่นำลง ไม่ใช่ว่าผมจะประกาศตัวเอง แต่เพราะผมอยากแต่งตามจิตวิญญาณ และจะได้พัฒนาฝีมือตัวเองให้มากขึ้นกว่าเดิม ที่สำคัญ คืออยากให้คนมา วิจารณ์ มาหาจุดบกพร่อง เพราะว่าผมต้องพยายามอีกมาก ครับ ถ้ายังไง หากผมมาขอคำชี้แนะ ก็โปรดสงเคราะห์ให้ด้วยละกันนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ