ฉันเป็นแค่ผู้หญิงะรรดาๆคนหนึ่ง ที่เธอเคยทำให้ซึ้งและเสียใจ เมื่อก่อนมีเธอเป็นคนคอยปลอบใจ แต่บัดนี้ไม่มีแม้เงาเธอ คงเหลือไว้เพียงความเหงาและอ้างว้าง ไร้คนเคียงข้างกายเหมือนเช่นเคย มีเพียงความเหงาหวั่นสะท้านในดวงใจ และเยื่อใยอาลัยรักตัดไม่ขาด เหมือนตัดถนนที่ยาวราดให้ยาวกว่าเดิม ยิ่งคิดยิ่งรัก ยิ่งตัดรักก้อยิ่งช้ำซ้ำเติมตัวเอง ดังละเลงสีแห่งความแพ้พ่ายไว้ในใจ......