เงานัยน์ตาวับไหวทอใกล้สรวง ระยับทวงถ้อยถามนัยความหมาย สะท้อนแสงเพียงวับดับเดียวดาย เสมือนคล้ายฉุดฝันท่ามจันทรา สบายดีหรือเปล่า เพียรเฝ้าถาม เมื่อพจน์งามเพรงสานจรดจารฝ่า เฉกลมฝนหล่นร่วงจากช่วงฟ้า พลั่งพรูมาพรมพื้นให้ชื้นกราย คิดถึงกันบ้างไหม เยื่อใยฝาก อาทรจากดวงดาวพร่างพราวฉาย ส่งโอบกอดหนึ่งนั้นพรรณราย ก็กำจายแทรกใจได้รับรู้ เมื่อหลบเร้น อาวรณ์อกรอนร้าว พลิ้วลมหนาวผันซ้อนกลับย้อนสู่ ขับช่วงกาลหลอมจินต์ก็สิ้นชู ปราศรอยผู้เคียงใกล้ในฤดี เงานัยน์ตาแห่งฝันพลันสลาย กะพริบพรายเอ่อล้นรินท้นรี่ เจ็บและปวดห้วงใจหนึ่งใครนี้ ทับทวีแน่นนัก...เพราะรักแล้ว
28 กรกฎาคม 2549 15:36 น. - comment id 593446
คิดถึงนะคิดถึง จะได้หนึ่งส่วนเงียบไหม หากออกออกปากไป ว่าโม้ไม่ใช่ตัวตน มีคนบอกเค้าแบบนี้ด้วยแหละเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ อิอิ คิดถึงคนเขียนจังเล้ย
28 กรกฎาคม 2549 18:55 น. - comment id 593480
จะรออ่านงานต่อไปนะคะ.. ชอบงานคุณค่ะ .. ..
29 กรกฎาคม 2549 15:15 น. - comment id 593643
ดีกว่าไม่มีรักค่ะ
2 สิงหาคม 2549 13:13 น. - comment id 594535
การจากลาอาจเสียน้ำตาเสียใจ แต่ความว่างเปล่าภายใน.ซิ!!ไหวหวั่น เดียวดายจากความรู้สึกผูกพัน เหมือนภูผาขวางกั้นกันคำว่า..เรา.. ^ ขอบคุณ ^