เพียงพบเธอ...ครั้งแรก..ก็แปลกใจ... เธอเป็นใคร..ใยหัวใจ..เก็บไปเพ้อ... นั่งก็นึก..นอนก็ฝัน..พลันละเมอ... อยากพบเจอ..เพียงเธอ....เธอผู้เดียว... ..ช่างเป็นรัก...ที่ผูกพันธ์..กันปางก่อน... ขออ้อนวอน....ขอเวลา..เพียงเศษเสี้ยว... ได้พบกัน..สักครั้ง...แค่ครั้งเดียว.... ความเปล่าเปลี่ยว..อ้างว้าง..คงจางไป... นานเหลือเกิน..ที่หัวใจ...เคยไร้รัก.... และไม่เคย..คิดจะรัก...กับใครได้... แต่วันนี้...พบคุณแล้ว..ใจละลาย.... ดั่งขี้ผึ้ง..ถูกลนไฟ...ไร้เรี่ยวแรง...
25 กรกฎาคม 2549 01:03 น. - comment id 592692
25 กรกฎาคม 2549 09:05 น. - comment id 592726
ละลายเลยเหรอ? อิอิ เพ้อพร่ำ เพียกเรียก มองหา เธอมา เคียงข้าง อย่าห่างเหิน ขอทุกเวลานาทีมีเธอเคียงเดิน คงเพลิดเพลินยิ่งสิ่งจินตนาการ...
25 กรกฎาคม 2549 10:25 น. - comment id 592764
เห็นนามแฝงคุณทำให้สะดุดใจยิ่งครับ เลยแวะเข้ามาอ่านงานงามครับ แก้วประเสริฐ.
25 กรกฎาคม 2549 10:33 น. - comment id 592770
สวัสดีค่ะพี่กายทิพย์
25 กรกฎาคม 2549 18:25 น. - comment id 592876
สวัสดีค่ะ...ทุกคน...ขอบคุณนะคะ..สำหรับน้ำใจไมตรีที่ได้ให้การต้อนรับ...หรือแค่แวะมาทักทาย......ขอบคุณจริงๆ