..๏ ขอถักถ้อยร้อยคำลำนำเศร้า ใต้เงื้อมเงาของภูผาและป่าฝน ยามหัวใจร้าวรานเกินทานทน ปราศผู้คนคอยปลอบมอบไมตรี คงเสมือนดอกไม้ท่ามไพรกว้าง เราเคว้งคว้างยิ่งนักไร้ศักดิ์ศรี ค่าของเราเขาเห็นเช่นธุลี คุณความดีทังหมดถูกปลดพลัน โอ้อนาถดอกไม้ในไพรสณฑ์ เจ้าร่วงหล่นถมพูนสิ้นสูญขวัญ น้ำฟ้าหลากท่วมท้นคนรำพัน ส่วนน้ำตาเรานั้นกักกั้นไป ดอกไม้เอยดอกไม้ใต้เงาผา รอเวลาปรากฏความสดใส แต่เราสิชอกช้ำยากทำใจ แม้นเนิ่นนานเพียงใดคงไม่เลือน ๚ะ๛
อัลมิตรา 21 ก.ค. 2549 14:45 น. - ID 91295 
1239
6
0
21 กรกฎาคม 2549 15:36 น. - comment id 591816
ทองก็คือทอง เพชรก็คือเพชร หากตกไปที่ใด แม้แต่น้ำครำหรือน้ำกรดก็คงสภาพเป็นทองเพชร เสมอนะ
แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2549 16:05 น. - comment id 591836
แม้จะเป็นดอกไม้ในป่า เมื่อหล่นลงดินก็มีความหมาย เพราะเป็นปุ๋ยให้กับต้นไม้ต้นอื่น... ดังนั้นคนเราทุกคนก็ต้องมีคุณค่า ในตัวเรา และครอบครัวเสมอค่ะ แวะมาทักทายค่ะ....
21 กรกฎาคม 2549 16:34 น. - comment id 591854
อยากถักถ้อยร้อยคำกำนัลเจ้า ใต้เงื้อมเงาภูผาและป่าฝน ยามหัวใจร้าวรานเกินทานทน ขอเป็นคนโอบปลอบมอบไมตรี ดอกไม้ป่าคราฝนงามล้นหลาก เด็ดมาฝากแซมฝันรับขวัญศรี ทุกข์ระทมขมขื่นรื้นฤดี จงหลีกลี้จากกมลจนไร้รอย เพลงพนาราตรีที่แสนหวาน ขับกล่อมมานนงเยาว์ร้างเหงาหงอย อ้อมกอดแห่งภูผาและป่าดอย จะเฝ้าคอยป้องปักษ์พิทักษ์เรา หยาดฝนหยดรดรินมิสิ้นสาย อาบใจกายโศกสูญอาดูรเฉา ล้างเรื่องราวทุกอย่างจนบางเบา อยู่แนบเนากับบางใครกลางไพรพง
21 กรกฎาคม 2549 20:56 น. - comment id 591902
ดอกไม้งามตามเวลาพฤกษากว้าง ไฉนจึงอ้างว้างกลางไพรสัณฑ์ หมู่แมลงแฝงเร้นเห็นสำคัญ ภูผากั้นยังเฝ้าแฝงจำแลงมา หากมุ่งหวังคลี่บานก่อนวันพรุ่ง ฟ้าอำรุงแสงทองขึ้นส่องหล้า พิสุทธิ์แสงส่องใสในพนา เพียงเสี้ยววัน...บุพผาจะคลี่บาน....
21 กรกฎาคม 2549 22:26 น. - comment id 591930
ดอกไม้เอยดอกไม้ใต้เงาผา คนไม่เห็นคุณค่าและศักดิ์ศรี เงาทะมึนบดบังแสงรวี แต่พอดีเรามาเห็นได้เป็นบุญ อิอิได้เพียงชื่นชมให้ร่วงโรยคาต้นดีกว่าเด็ดเอามาทิ้งขว้าง
22 กรกฎาคม 2549 05:31 น. - comment id 591966
ดอกไม้ในป่าฝน ในใจคนย่อมมีฝัน รินหลั่งระหว่างวัน ใจคนนั้นย่อมฉ่ำเย็น
22 กรกฎาคม 2549 11:25 น. - comment id 592068
22 กรกฎาคม 2549 13:44 น. - comment id 592121
คุณแก้วประเสริฐ .. :) คำนี้คุ้นๆอยู่นา .. บอกอัลมิตรามาหลายหนแล้วเนี่ย คุณwhitelily .. ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนมีความหมาย แม้แต่สิ่งที่ไร้ความค่าที่สุด อัลมิตราเคยอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่ง คลับคล้ายแบบนี้ค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. บางใคร บางคน .. บนโลกกว้าง บางคน บางใคร .. ใจอ้างว้าง บางใคร บางคน .. อับจนทาง บางคน บางใคร .. ยังใส่ใจ คุณส่องหล้า .. จำได้ว่าเคยบอกคุณไปหนหนึ่งว่า ชอบชื่อของคุณ มันเหมือนกับความมืดมิดที่ถูกปลุกฟื้นด้วยแสงสว่างนะ อัลมิตราคิดไปไกลถึงขนาดนั้น :) คุณฤกษ์ .. พูดเล่นกับพูดจริง ห่างกันแค่เส้นยาแดงผ่าแปด รู้จักเส้นยาแดงมั๊ย มันคืออะไรคะ ทำไมต้องยาแดง ยาอื่น ๆ ไม่ได้เหรอ คุณกันเอง .. ถ้าฝนปรอย ก็อาจนำพามาด้วยความฉ่ำชื่น แต่ถ้าถูกกระหน่ำด้วยห่าฝน อันนี้ก็ไม่ไหวนา .. หรุบดอกแทบไม่ทันอ่ะ ๕๕๕ คุณพุดพัดชา .. การให้ เป็นสิ่งที่ดีจริง ๆ กล่อมเกลาจิตใจให้สะอาดผุดผ่อง ให้ใครต่อใครไปแล้ว ก็ต้องให้คนที่อยู่รอบตัว อัลมิตราไม่เคืองโกรธใครเลยนะ ยังเก็บความรู้สึกดีๆไว้เสมอ ขอบคุณค่ะ ที่เข้าใจหัวใจน้อย ๆ นี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
