แว่วเสียงคุยเบาเบาเคล้าลมผ่าน เหมือนมีงานบุญรอคลอเพลงร่าย เสียงบรรเลงคลอขับดูคลับคล้าย ในหมู่บ้านมีคนตายอยู่ท้ายซอย วงพิณพาทย์กังวานผสานปี่ ฆ้องวงตีระงมรางถนัดถ้อย เสียงระนาดกระชั้นเตือนสติลอย เมื่อรับรู้จึงทยอยมาบ้านงาน เป็นงานบุญงานโศกวิโยคไห้ ชั่วอึดใจคนเดินเต็มลานบ้าน ด้วยเยื่อใยผูกพันในวันวาน เสียงกล่าวขานอาลัยในความดี สองพี่น้องมิคาดนึกสะอึกสะอื้น ต้องกล้ำกลืนฝืนไห้ใจริบหรี่ ต้องกำพร้าไร้แม่นับแต่นี้ สองชีวีอย่าท้อสู้ต่อไป ขอจงหลับให้สบายอย่าได้ห่วง เมื่อสิ้นบุญปลดบ่วงโลกใบใหญ่ เราที่เหลือยังมีกรรมต้องทำใจ มิเว้นใครถึงวันนี้มีแน่นอน
-ร้อยแปดพันเก้า- 16 ก.ค. 2549 11:35 น. - ID 91148 
1278
4
0
16 กรกฎาคม 2549 12:13 น. - comment id 590305
น่าเห็นใจ .. เคยคุยกับเจ้านาย เขารับบัตรเชิญมากมายที่เป็นเรื่องของสังคม มีทั้งงานทำบุญ งานแต่งงาน กระทั่งงานศพ เท่าที่รู้ งานศพ.. เขาพยายามที่จะไปช่วยเหลือให้ถึงที่ และอยู่ร่วมในงานศพทุกครั้งไป สำหรับงานแต่งงาน หรืองานบุญอื่น ๆ บางทีก็แค่ฝากซองไป เคยถามเขาอยู่เหมือนกัน ว่าเพราะอะไร เขาบอกว่า .. \"อิมครับ .. งานแต่งงานน่ะ ถึงผมไม่ได้ไป เขาก็แต่งกันได้..\" \"อืมม\" \"งานบุญก็เช่นกัน ไม่จำเป็นต้องแสดงตัว ช่วยเหลือด้านปัจจัยได้\" \"อืมมม...แล้วงานศพล่ะ\" \"งานศพ เป็นการให้เกียรติ์เป็นครั้งสุดท้าย เพื่อระลึกถึงคุณงามความดีของผู้ตาย และไปเพื่อให้รู้ว่า จะช่วยเหลือผู้ที่ยังอยู่ได้ในส่วนไหนบ้าง\" นานเหมือนกันที่คุยกันในเรื่องนี้ แต่อัลมิตราก็ยังจำได้ มีตะพาบอยู่ในน้ำ ..(เปลี่ยนสโลแกนแล้วล่ะ..ฮา)
16 กรกฎาคม 2549 13:01 น. - comment id 590320
สวัสดีครับ..คุณอัลมิตรา ด้วยเมื่อคืน นอนดึกมาก เจ้าหลานสาว วัย ๑๕ ขอร้องแกมบังคับว่า ให้ดูอะแคเดอมี่แฟนเทเชียด้วย และช่วยโหวตพี่ตูนให้เขา เออ แปลกแฮะ เด็กสมัยนี้ เราต้องตามให้ทัน ต้องรู้ว่าเขาทำอะไรกันในวัยนี้ เพราะสมัยเราไม่มีรายการเรียลลิตี้โชว์แบบนี้ ยุคอะไรกันหนอ นี่ดีนะ ที่เธอยังไม่บ้าดูหนัง ฟังเพลงอย่างเดียว เพราะอย่างน้อยก็เป็นหนอนหนังสืออีก เรียนหนังสือพอใช้ได้ ก็หวังอะไรกว่านี้ไม่ได้มาก ขอเป็นคนดีก็พอ ไม่รู้ว่าหวังมากเกินไปหรือเปล่า รู้เมื่อคืนว่า ป้าข้างบ้านเสีย ช่วงนี้เหมือนมีงานศพเรื่อยๆ คนทางนี้ งานศพ งานบุญไม่ได้เว้น เขาไปกันหมด เห็นหน้ากันก็ยิ้มๆ เหมือนทั้งอำเภอมีกันแค่นี้หรือ หน้าคุ้นๆ แทบทุกคน งานศพก็จะมีกลุ่มแม่บ้านมาทำอาหารเลี้ยงแขกที่มางานกันทั้งวัน มีนึ่งข้าว อยู่เฝ้าศพกันทั้งคืน กลางคืนก็นิมนต์พาระ เราก็ไปกลางคืนอีกรอบ แล้วแต่สะดวก ใครว่างก็รีบไป แต่อย่างน้อยคืนสุดท้ายก่อนเสียศพ เราต้องไปแล้ว เป็นงานที่ไม่ต้องบอก ไม่ต้องเชิญ.. เหมือนบางครั้ง พ่อโทรฯมา ก็จะบ่นนิดๆว่า เพื่อนกินหายาก มีแต่เพื่อนตาย..ทำนองนั้น เพราะท่านโทรฯมาทีไร ท่านก็ไปงานศพเพื่อนท่านน่ะนะ งานศพ อาจจะเป็นการแสดงความเคารพ หรือให้เกียรติแก่ผู้ตาย ก็พยายามไปให้ได้ จะสลดหนักก็งานคนสนิท ใกล้ชิดมากๆนั่นเอง เมื่อเช้าผมอาบน้ำเจ้าลูกชายเสร็จ นั่งอ่านหนังสือ อดขำๆ ไม่ได้ ปู่ยศ แกขายของเก่าอยู่ถนนวัวลาย เชียงใหม่นี่แหละ แกมีวิธีขายของมือสองน่าสนใจมาก ประเภทที่ว่าผู้คุ้มครองผู้บริโภคไม่กล้าเล่นงาน เพราะการซื้อขายขึ้นอยู่กับความพอใจของทั้งสองฝ่าย แกตั้งราคาเองตามใจชอบ ยังมีอะไรเด็ดๆ กว่านั้น ยกตัวอย่างมาอันละกัน เพราะผมขำ แกติดป้ายประกาศให้สินเชื่อตั้งแต่อายุ 80 ปีขึ้นไป แต่มีข้อแม้ว่า ต้องมีผู้ปกครองมาด้วย..อิอิฮ่า ฮ่า ฮ่า ขำสโลแกนอะ
16 กรกฎาคม 2549 13:35 น. - comment id 590323
16 กรกฎาคม 2549 14:13 น. - comment id 590330
งานศพ ... เป็นงานที่หดหู่มากเลย จริงๆ แล้วเป็นคนไม่ชอบไปงานศพ เพราะไปทีไร กลับมามีปัญหาทุกที ... เวลามีคนตาย ... ก็ชอบฝันถึงคนตายซะเรื่อย ฝันเหมือนคนเป็นๆ และก็คุยกับเขาในฝันว่า เขาตายแล้วมาได้ยังไง ในฝันก็จะเห็นเขาคุยกะเราเหมือนคนธรรมดา ตอบว่า ทำไมตายแล้วจะมาไม่ได้หรือยังไง หรือไม่ก็ฝันเห็นสถานที่แปลกๆ มีคนพาไป แล้วเจอคนตายคนนั้น โอบกอดเราแล้วบอกว่า เขาไม่ได้ไปไหน เขายังอยู่ ก่อนที่เราจะถูกคนชุดขาว 5 คน พาวิ่งออกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย แล้วก็สะดุ้งตื่น รู้สึกเหมือนจริงทุกอย่างเลย ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่เวลาคนที่รู้จักตายแล้วเราต้องพบกับเขาในลักษณะแปลกๆ แบบนี้น่ะค่ะ ก็เลยรู้สึกไม่ชอบงานศพเสียเลยจริงๆ ไม่ได้กลัวผีหรอกนะคะ ...ยิ่งพักหลังฝีกกรรมฐานด้วยแล้ว ดูเหมือนจะค่อยสบายหน่อย แต่ยังไงก็ไม่ชอบงานศพอยู่ดี ทั้งที่ไปงานพวกนี้ก็ไปแบบธรรมดาๆ การเปลี่ยนภพภูมิของคนนี่เนาะ ... เหมือนการย้ายบ้าน เราจะส่งเขาไปสู่บ้านดีๆ ได้หรือเปล่า หรือเขาเองมีกำลังพอจะไปบ้านที่ดีๆ มีความสุขได้ไหม แต่บางคน เราไม่อาจจะช่วยเขาพ้นจากดินแดนที่ทุกขทรมานได้ นอกจากเราพยายามแผ่ส่วนบุญไปให้เขาได้รับความสุขมากกว่าเดิม แต่ยังไงเขาก็ต้องเสวยทุกข์เนื่องจากวิบากกรรมของเขาเอง (ยิ่งคนที่มีความเห็นผิดจากครรลองคลองธรรมด้วยแล้ว ยิ่งรับส่วนบุญยากมาก เพราะตกนรกลึก) แต่ถ้าจะให้ดี ช่วยให้ธรรมทานเขาจนเขาสิ้นทุกข์ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดต่อไปได้ ก็จะสบายมากๆ ซึ่งเราต้องมีกำลังสมาธิพอที่จะติดต่อกับเขาได้ และเราต้องปฏิบัติได้เป็นตัวอย่างให้เขาปฏิบัติตามเราด้วยน่ะค่ะ แหะ ... เข้ามาคุยอะไรก็ไม่รู้ ต้องมีคนติเตียนว่า แดดเช้าบ้า แน่เลย ก็ถือว่า แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันแล้วกันนะคะ บางทีเรื่องแบบนี้ก็เป็นเรื่องที่เหนือความเข้าใจ แม้แต่เราเองที่สัมผัสกับสิ่งเหล่านี้ได้บ้าง ก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ทั้งหมดเลย เนาะ ... แต่อย่างน้อย ถ้าใครได้อ่านพบอาจจะช่วยทำให้รู้จักบาปบุญ สำรวมระวังกาย วาจา ใจ ไม่ให้ถลำความหม่นหมองของจิตจนจมลงนรกลึกได้บ้าง ก็อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ ถือว่าเป็นการทำบุญแล้วกัน อย่าเพิ่งเบื่อละคะ ... ที่เข้ามาเล่าๆๆ ในเรื่องที่เหนือจากความเชื่อสามัญได้ ถ้าไม่เคยได้สัมผัสด้วยตัวเอง ถือว่า เป็นธรรมทานแล้วกัน อานิสงส์จากกระทู้ของคุณร้อยแปดพันเก้า ค่ะ ทักทายคุณร้อยแปดพันเก้าค่ะ : )
16 กรกฎาคม 2549 14:38 น. - comment id 590336
แปดสิบแล้วยังมีผู้ปกครองอีก .. โอ้โห.. เขาคงเขียนผิดมั๊ง แทนที่จะบอกว่า ต่ำกว่าสิบแปด กลับกลายเป็น สูงกว่าแปดสิบ เหมือนเอาคำมาเล่นกล พลิกแพลงให้เป็นอีกความหมาย ใครเห็น ก็ต้องตลก ถ้าอัลมิตราเห็น ขำก๊ากดัง ๆ อัลมิตราน่ะ มีกิจสังคมอยู่แยะ งานศพเป็นงานที่ไม่จำเป็นจริง ๆ ก็ไม่อยากไปนะ กลัวผี .. แต่ถ้าอยู่ในวงใกล้ชิด เช่น ญาติ หรือ บิดามารดาของเพื่อน ก็ไป .. คุณพ่อเทพเคยบ่นเหมือนคุณของของคุณนะ เพื่อนกินหายาก ตอนนี้ ไปหาเพื่อนทีไร ก็คือไปงานศพเพื่อนทุกที นึก ๆ ไปแล้ว ก็เท่านี้เอง .. อัลมิตราไม่ได้เชียร์น้องตูนนะ ไม่ได้ดูทีวี.. เมื่อคืนก็เปิดทีวีเหมือนกัน แต่เอาเสียงทีวีเป็นเพื่อนน่ะ ช่วงนี้อัลมิตราต้องออกข้อสอบที่จัดเทรนนิ่ง จะว่าไปแล้ว ก็สงสารคนสอบเหมือนกัน บางคนก็อาวุโสมากแล้ว ต้องมาแอบกระซิบถาม ออกข้อสอบอะไร ยากมั๊ย ประมาณนั้น เห็นเดินไปไหนต่อไหน ก็เหน็บกระดาษถือท่องไปด้วย แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องมีการวัดผล การวัดผล ที่ไม่ใช่การคาดเดาว่า คนนั้นได้ คนนี้ไม่ได้ การชี้ชัดแบบนั้น มันคงไม่ใช่ตรรกะแห่งวิถีไอที วันนี้มีคนมาบ่นยาว ๆ เขาบอกว่ากลุ้ม และเขาก็เล่าที่มาของความกลัดกลุ้มมาเยอะ อัลมิตราก็ได้แต่นั่งฟัง ตอบบ้าง ถามกลับบ้าง ช่วยเหลือปรุงใจกันไป ยั่วให้ยิ้ม ยั่วให้หัวเราะ ฮาเฮ พอเขาย้อนถามอัลมิตราบ้าง (แหม เขาเพิ่งนึกจะถาม เนอะ) อัลมิตราก็บอกว่า สบายบรื่อสะดือโบ๋ โธ่ เพื่อนกลัดกลุ้มขนาดนั้น เราจะเอาทุกข์ไปถมให้เพื่อนทำไมกัน ขี้เกียจแบก ก็วางไว้ ไปเป็นลิงเป็นค่างตามเดิม
16 กรกฎาคม 2549 15:43 น. - comment id 590352
อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ
16 กรกฎาคม 2549 18:54 น. - comment id 590394
\" เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดาโลก \" ของับ เคยได้ยินจากงิ้วพากษ์ไทยเรื่องหนึ่งจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร จำได้แต่ชื่อตัวละครเอก \" เฉินซื่อเหม่ย \" ได้ดิบได้ดีแล้วลืมชาติกำเนิด เมียมาตามกลับบ้านบอกเนื่องจากแม่ป่วยหนัก ก็ไม่ยอมลุ่มหลงในลาภยศสรรเสริญ เมียต้องกล่าวเตือนสติว่า ลาภยศสรรเสริญเป็นของนอกการ ยิ่งใหญ่เพียงไหนสุดท้ายก็ต้องตายทุกคน \" ไม่ว่าเศรษฐีหรือยาจก ทารกหรือคนชรา หามีข้อยกเว้นไม่ \" จำประโยคนี้ได้ขึ้นใจของับ ....
17 กรกฎาคม 2549 08:08 น. - comment id 590519
สวัสดีค่ะพี่พันเก้าบัวมาหาพี่ตามความคุ้นเคยคะ ถึงไม่มีคำเชยบัวก้อมาคะ พักนี้บัวยุ่งหน่อยหนึ่งคะเพราะ ปลายเดือนจะมีสัมมนาของบริษัท แล้วจะต้องเตรียมซื้อของไปให้โรงเรียน ทางกาญจนบุรีด้วยค่ะ เพราะจะถึงวันเกิดบริษัทค่ะ พี่สบายดีนะค่ะบัวยังไม่ได้ไปตอบขอบคุณ พี่เลยค่ะที่แวะไปหาบัว ขอบคุณค่ะพี่พันเก้า
18 กรกฎาคม 2549 09:54 น. - comment id 590927
ชาวเมืองในเมือง ของคุณ ไพวรินทร์ ขาวงาม คนตาย คนตาย ใคร ใคร ใคร ใคร คนตาย คนตาย อยู่ไหน อยู่ไหน คนตาย คนตาย เป็นอะไร เป็นอะไร แม่ลูกสองคน บ้านนั้นใช่ไหม บ้านของกะหรี่ อ๋อ ช่างมันปะไร มันยิงลูกสาว โถ ช่างทำได้ มันยิงตัวเอง เอ๊ะ มันคิดยังไง ลูกสาวก็สวย เสียดาย เสียใจ ผมชอบนะ ได้อารมณ์ลึกดี ขอบคุณทุกท่านครับที่เข้ามาทักทาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
