หนำน้อยที่มุ่งสร้างปัญญาพุท(ธิ) หนำที่พักพิงใจ ร้อยใจ ถักทอสายใย หนำที่ยกย่องเชิดชูภูมิปัญญาไทย หนำเพื่อทำหน้าที่ยกชูวิญญู ญาณ หนำหลังนี้ที่เคยร่วมฝัน หนำหลังนั้นที่ฝันฟันฝ่า หนำร้างรัก รอเวลา หนำหนามิได้หนำใจ หนำใด ๆ จะร้าย(หล็องแหล็ง)เท่าหนำนี้ หนำรักพักใจ เพื่อวันใหม่ที่ใสสด หนำรันทด สลดหดหู่ใจ หนำนี้ไร้ซึ่งคู่อยู่ชมชื่น ระรื่นจิต เลยเหงา...ใจ
15 กรกฎาคม 2549 09:25 น. - comment id 513339
หนำหรือขนำนั้น หากเป็นของพุดไพรแล้ว จะโรยรินด้วยกลิ่นหอมทั้งน้ำใจเชียวครับ แก้วประเสริฐ.
15 กรกฎาคม 2549 09:00 น. - comment id 513811
รอคนมารับกลับไปกระท่อมฝัน เฝ้ารอหวังรอหวานนานแค่ไหน รอวันนี้รอปีหน้านานเท่าใด หากหัวใจเจ้าของกระท่อมมิยอมมา เขาอยู่ไหนน้อยใจรักเสียนักหนา รู้ไหมว่าใจดวงร้าวหนาวเหว่ว้า รู้บ้างไหมใครกันเล่าเฝ้าหลงคอยทุกเวลา จำสัญญาฟ้าขวัญมั่นดวงใจ เขาสบายดีหรือไม่ดาวใจเอ๋ย อย่านิ่งเฉยกระซิบคำย้ำหวามไหว ให้รู้ว่าใครคนนี้ยังมีเยื่อสายใย รอดวงใจมาตามนิยามภักดิ์ หรือว่ากระท่อมน้อยคอยรักมีคนคู่ ดาวรุบหรู่เดือนริบหรี่มิคลี่รัก ใครพนอคลอเคล้าเย้าหยอกนัก เขาสิ้นภักดิ์มิกลับมาสัญญาใจ กระท่อมฝันขวัญรอขอไปคู่ เธอก็รู้สวนดอกไม้ไร้กิ่งไหว ไม่มีคนปลูกดอกรักทายทักใจ กระท่อมไพรกระท่อมฝันจันทร์ใจรอ ฝากดอกพุดพิสุทธิใสวางแนบอก จะหยิบยกมาดอมดมหรือขว้างหนอ ลองคิดดูอีกทีอย่ารีรอ อย่าให้พ้อจนกระท่อมฝันพังทลาย..เลยสายใจ..เลยดวงใจ!
15 กรกฎาคม 2549 08:54 น. - comment id 513830
ฝากใจไว้พัทลุง พี่ใจร้าว หลงมา พัทลุง ผู้หญิงเมืองกรุง หัก ทรวง พี่ มา มาเจอะภูเขา อก ทะลุ ปรุเลยหนา ยิ่งเหมือนอุรา พี่ พรุน ไป ทั่ว ได้เจอน้อง เนื้อทองสอง ตาคม บาดใจระบม ข่ม ความ น่า กลัว กลัวอย่างภูเขา กะบานแยก แตกที่หัว พี่ไม่เคยชั่ว อย่าง เขา หัว แตก มอง ทะเลสาปลำปำ หัวใจยิ่งช้ำ ถลำ รักซ้ำรักแซก น้ำ ทะเลจืดๆไป พี่ไม่แปลก เท่าพี่นี้มาเป็นแขก เยี่ยมถึงใจแล้วใยจืดจาง อย่าใจร้าย ขอตายพัทลุง ไม่ขอคืนกรุง พึ่งปอง แก้ว ตา ถึงตัวจะตาย ฝากใจไว้ อยู่คู่ฟ้า อยู่คู่กานดา ที่ พัทลุง มอง ทะเลสาปลำปำ หัวใจยิ่งช้ำ ถลำ รักซ้ำรักแซก น้ำ ทะเลจืดๆไป พี่ไม่แปลก เท่าพี่นี้มาเป็นแขก เยี่ยมถึงใจแล้วใยจืดจาง อย่าใจร้าย ขอตายพัทลุง ไม่ขอคืนกรุง พึ่งปอง แก้ว ตา ถึงตัวจะตาย ฝากใจไว้ อยู่คู่ฟ้า อยู่คู่กานดา ที่ พัทลุง อยู่คู่กานดา ที่ พัทลุง...
15 กรกฎาคม 2549 08:47 น. - comment id 515469
อ่านบทกวีเด็กชายไพรอนุบาลแล้ว หัวเราะรับอรุณเลยอิอิ หนำใด ๆ จะร้าย(หล็องแหล็ง)เท่าหนำนี้ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem61008.html
15 กรกฎาคม 2549 20:20 น. - comment id 590189
......... อิอิ แอบดูหนม เอ๊ย หนำ ๆๆ เอ อ่านกลอนนี้แล้วคิดถึงเพลง หนำหลังน้อย ของ ใครน๊า ชอบจังเลยค่ะ เป็นเพลง ของนักร้องใต้ มั้งคะ ถ้าจำไม่ผิด ...... หวัดดี พี่พุด คะ ...ตั๊บแก ... อิอิ ...... หวัดดี ลุงแก้วปรา เฉิด อิอิ .......
15 กรกฎาคม 2549 20:51 น. - comment id 590191
ไม่ผิดหวังค่ะ ที่เห็นน้องฉางน้อย มาร้อง...ตั๊บแก ...จะรอกินตับคุณไพร อิอิ พี่พุด กล่าวคำขอบคุณซึ้งใจนะคุณไพร ที่แต่งบทนี้ให้(เหมาเอาเองเพราะมีคำพุดไพร) และยังมีเมตตา.. *นึกว่าสงสาร*(ชื่อเพลง ที่คุณอ้อย วงกะท้อนร้อง ที่ยังอินในหัวจายยย... มากค่ะเพราะเพิ่งฟังไป) หลัง2กรกฎา.. วันแห่งความทรงจำตราบชั่วนิจนิรันดร วันนี้ ตอนเย็น มีคนมาขอร้องให้ทำหมูกะปิ สูตรพุดไพร ที่คงเด็ดสะระตี่ไร้เทียมทาน ประมาณนั้น หลังจากตอนเที่ยงวัน มีคน สงสาร( อีกแล้ว) มารับไปดูหนัง..ไทย ที่เล่นด้วยห้านักข่าวสาวสวยช่อง3 ก็ตลกดี ... ........ นาทีนี้เดียวดายแล้ว เลยรับบทเมรีขี้เมาดื่มไวน์แดง ราวสีทับทิมเลือด..นานๆครั้ง ให้หัวใจหนาวเหน็บ.. เจ็บร้าวทรมานคลายลง..