เมื่อแรกเกิดศรรักปักตรงจิต สุดจะคิดบิดงอพอหลุดถอน ช่างฝังแน่นตรึงใจไม่โยกคลอน แล้วเจ็บย้อนนอนซมตรมอุรา ทั้งที่รู้อยู่ว่ารักษายาก ยังแอ่นอกรับปากอยากนอกหน้า โอ้ว่ารักมีพิษจิตชินชา สุดหายาถอนพิษที่ติดใน ครั้นเนิ่นนานพิษซ่านผ่านสรรพางค์ รักเริ่มจางพิษเริ่มคลายหายสงสัย พอเพลาผ่านพาเนิ่นนานไกล รักก็หายกลายเป็นแหนงแคลงอุรา นี่แหละหนอคนเราก็เท่านี้ พอยามดีก็หวานกันถ้วนหน้า ครั้นรักหน่ายไม่แลแม้หน้าตา รักจึงชาเย็นชืดจืดอารมณ์ แต่ธาตุแท้คนเราเข้าใจยาก ฝ่าหนามขวากอยากรักกันทั้งนั้น พอศรปักก็ลุ่มหลงวงชีวัน พอผ่านฝันแผลหายคลายคงคืน
สร้อยแสงแดง 13 ก.ค. 2549 13:57 น. - ID 91069 
1813
1
0
13 กรกฎาคม 2549 18:19 น. - comment id 500448
แวะมาอ่านค่ะ
13 กรกฎาคม 2549 17:10 น. - comment id 501505
ช่าย ๆ พี่ หนับหนุน ๆ
13 กรกฎาคม 2549 14:28 น. - comment id 590036
แดดร้อน คนตากแดดก็อาจมีความจำเป็นระดับหนึ่ง คนที่เลี่ยงได้ อยู่ในร่มเงาของไม้ใบก็จะร่มรื่นกว่ากันนะคะ
13 กรกฎาคม 2549 14:28 น. - comment id 590037
หลบแดดทำไมเหรอ เวลาคนเป็นแผล ต้องตากแดดรักษาแผลนะ แดดรักษาเชื้อโรคได้นะ เชื่อดิ ... มามะ ... แดดเช้าแยงตา อิอิ ... สวัสดีค่ะ ... พี่สร้อยแสงแดง หนูแดดเช้ายังแต่งกลอนตอบพี่สร้อยฯ ไม่ออกเลย ขอเข้ามาแซวก่อนนะ ในสมองมีแต่ คำพิพากษาฎีกา เต็มไปหมดเลย เดี๋ยวไปอ่านกฎหมายต่อละ คริ คริ ... แวะมาแซว : )
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
