ห่างนางเมินเกินมองหมองหม่น ร้อยผู้คนปนใจให้พริ้วไหว ร้อยบุปผาผกามาศต้องลมไกว จักษ์บานเบิกไซร้หยาดฝนโรยริน ลู่ลมสายสยายมาศกาศกู่ก้อง เป็นครรลองส่องในหล้าอย่าถวิล มีพบจากพรากชิ้นใจให้อาจิณ ไม้สิ้นกลิ่นลิ้นสิ้นรสเป็นธรรมดา จะพาลจืดฝืดเคืองเรื่องความนัย รักฤาหรือเช่นไรใคร่ครวญหา กรีดรอยแผลแผ่เจ็บซ่านผ่านเวลา โถมถลากอดกายาเพียงสายลม ยั้งชั่งจิตมิคิดตรมตรอมไฉน ดวงหทัยถูกบดบี้มิสุขสม......... โศกเอยโศกโยกเรือนรักเจ็บระบม ทุกข์ระทมข่มอกซ้ายหมายจะลืม
peu 6 ก.ค. 2549 08:52 น. - ID 90919 
908
2
0
6 กรกฎาคม 2549 13:24 น. - comment id 588972
ขอให้อกข้างซ้ายของคุณแข็งแรงดีนะคะ
6 กรกฎาคม 2549 13:53 น. - comment id 588973
Thanks!! don\'t worry ja dear........
6 กรกฎาคม 2549 19:24 น. - comment id 589048
ภาษาสวยงามจนหวั่นไหวเลยนะเนี่ย...เป็นกำลังใจให้หัวใจแข็งแรงไวไวนะคะ
7 กรกฎาคม 2549 08:33 น. - comment id 589116
3. สวัสดีค่ะ คนเจ้าอารมณ์ มือใหม่หัดเขียนค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ
8 กรกฎาคม 2549 17:08 น. - comment id 589342
ข่มอกไหนก็ลืมไม่ลงหรอก...เชื่อเหอะ เพ้อต่อไปละกันนะ....
8 กรกฎาคม 2549 20:35 น. - comment id 589358
แหม ๆ ๆ ทำไมจะลืมไม่ลง....ติดใจอะไร ทำไมจะลืมไม่ได้ 5 5 5.... ลืมได้ ลืมได้ .......... ปล. มะลิเพิ่งซื้อ แต่ออกดอกแย้ว หุหุ ทันใจ
11 กรกฎาคม 2549 12:22 น. - comment id 589609
11 กรกฎาคม 2549 16:04 น. - comment id 589625
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
