เพลงรัก...ท่วงทำนองในหัวใจ

ปากกาดาว...

        ท้องฟ้าสีหม่น...ไม่มีไออุ่นจากแสงแดด  ไม่มีการเคลื่อนไหวใด - ใด จากกิ่งไม้ต้นใหญ่ที่ริมทางเดินนั่น  หรือแม้แต่เจ้าเดปหัวใจที่ริมระเบียงหลังห้องก็ดูแน่นิ่งไร้การตอบสนองใด - ใด จากสิ่งเร้าภายนอก.....คล้ายฝนกำลังจะตก
        ฉันชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุด...บรรยากาศที่ดูเหงา - เหงา  แต่กลับทำให้รู้สึกสบายใจทุกครั้งเมื่อได้สัมผัส   ห่างไกลจากสิ่งวุ่นวายของสังคมเมือง  ได้คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย  ได้ทำอะไรที่หัวใจต้องการ 
        วัน ว่าง - ว่าง หนึ่งวันเต็ม หมดไปกับการนั่งเอนหลังทอดขาหย่อนลงพื้นอย่างสบายอารมณ์   ปล่อยหัวใจให้ล่องลอยไปกับท่วงทำนองเพลง  เหมือนกับความรู้สึกรักที่กำลังโลดแล่นอยู่บนเส้นสายตัวโน๊ต
         บทเพลง...ที่แสนเพราะด้วยดนตรีบรรเลงสะกดใจราวต้องมนต์  แต่บาดลึกด้วยความรู้สึกของอารมณ์เพลงที่แสนเจ็บ 
         ความรัก...ก็เป็นเช่นบทเพลง  ที่บางครั้งอ่อนหวาน บางครั้งเศร้าสร้อย
แต่บทเพลงรักมักงดงามเสมอ  แม้มันจะจบลงด้วยน้ำตา  แต่ทุกคนก็ปรารถนาจะได้ฟังสักครั้ง...
         
         เพลงรักของฉัน....แม้จะบรรเลงไปอย่างช้า - ช้า
         แต่ทุกท่วงทำนองที่ถูกถ่ายทอดก็มีความมั่นคงในตัวของมัน
         เพลงรักของฉัน...แม้จะไม่สวยงามสมหวังเหมือนกับเพลงอื่น
         แต่ความรักของฉัน...ยังสวยงามอยู่เสมอ
         ฉันอยากมีสักหนึ่งบทเพลง....บทเพลงรัก
         ที่อยากให้มันบรรเลงไปพร้อมกับฉันและเธอ
                                                                    ________________________
     
                                                                         ลงท้าย...เพลงรักเพลงแรก 
                                                                                   2 กรกฎาคม 2549
                                                                                             16.04