เหนื่อยหน่ายวายว่างอยู่กลางฟ้า เหงาเสียดังว่าไม่เคยเหงา หวนคิดก่อนครั้งแต่ยังเยาว์ ทวนทบบ่อยเข้าน้ำตาท้น หากเทาแทนเหงาของท้องฟ้า เม็ดฝนแทนว่าน้ำตาหล่น รวมรินล่องไหลเป็นสายชล โศกฉันเอ่อล้นเท่าทะเล ลมเอยฝากไปใครฟังบ้าง รอคอยท่ามกลางความว้าเหว่ ขวัญเอยคอยใจใครเป็นเปล ฝากนิดกล่อมเห่ช่วยปลอบขวัญ เหนื่อยหน่ายวายว่างอยู่กลางฟ้า หนาวในน้ำตาด้วยไหวหวั่น ฝันเหมือนลับไปจนไกลกัน ขวัญใครนะสั่นที่อกซ้าย
2 กรกฎาคม 2549 12:28 น. - comment id 587938
หมอกจางบางเบลอ ... ละเมอฝัน ตะวันเลือนลางยังไม่ฉาย เจ็บจมข่มฝืนยืนเดียวดาย แดดสายยังไม่มา ... หนาวหมอกลง เจ็บแปลบแสบอกฟกช้ำหนอง หม่นหมองแสงใดใจประสงค์ ปัดเป่าหมอกจางให้บางวง เยียวยาความใหลหลงให้จางไป อกซ้ายคล้ายกระหน่ำช้ำศรปัก อารมณ์รักยังพร่ามาโถมใส่ ละเมอเพ้อหลงหลงฝากใจ เจ็บแค่ไหนหนอเธอรู้ ... อยู่แค่นั้น. แจมมั่วเลยนะเนี่ย ... มาทักทายเป็นประจำนะคะ ... คุณหมอกจาง : )
2 กรกฎาคม 2549 12:53 น. - comment id 587944
เหนื่อยเหมือนกันคะ.....
2 กรกฎาคม 2549 13:26 น. - comment id 587958
แดดเช้าคราวฉายเมื่อบ่ายเริ่ม แตะแต้มแต่งเติมในถ้อยหวาน เอื้อนเอ่ยอ้อนอ่อนในกลอนกานต์ ลูบแสงไล้ผ่านเมื่อหมอกคลุม เทาเทาที่ทาบกับท้องฟ้า ชื้นชื้นในตาที่กลัดกลุ้ม หนาวหนาวในทุกข์ที่รุกรุม อุ่นอุ่นแดดรุมพอผ่อนหนาว.. มามั่วตอบเหมือนกันคุณแดดเช้า แหะๆ วันนี้ตอบเร็วหน่อย แก้ตัวที่ทุกทีชอบดองไว้นาน.. .......................................... คุณแสงไร้เงา หายเหนื่อยไวไวนะครับ
2 กรกฎาคม 2549 14:19 น. - comment id 587963
เหนื่อยกับการวิ่งตามเงา เหนื่อยกับเขาที่ค่อยแต่จะวิ่งหนี เหนื่อยกับทุกสิ่งรอบตัวมี เหนื่อยเต็มที่กับชีวิตดิ้นรน.. เหนื่อยนักแต๊ๆเล้าเนอะ
2 กรกฎาคม 2549 16:02 น. - comment id 587978
มึคนบอกว่า บางครั้งกลอนก็มาจากความเป็นไปในชีวิตของเรา และถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ขอเป็นกำลังใจให้อารมณ์ที่มีอยู่ในกลอนค่อยๆจางลงค่ะ
2 กรกฎาคม 2549 19:26 น. - comment id 588003
เหนื่อยและล้า.. เกือบมีน้ำตาในทุกครั้ง.. คำพ่อสอนเป็นพลัง.. หยุดชิงชัง..กลบฝังมันทิ้งไป.. ... เรนแวะมาทักทายพี่หมอกนะคะ.. ..
2 กรกฎาคม 2549 21:37 น. - comment id 588042
เอายาทัมใจกับลิโพมาฝาก .. เลือกเอาแล้วกันว่าจะเอาอันไหนอ่ะ .. .. ..
3 กรกฎาคม 2549 05:04 น. - comment id 588110
โห...บทที่สองกินใจจังนะท่าน...
3 กรกฎาคม 2549 11:29 น. - comment id 588163
สวัสดีค่ะ หยุดพักสักครู่ มีแรงสู้ค่อยไปต่อ ความเหงาและเหนื่อยล้าอาจพาท้อ แต่แรงใจยังมีพอขอสู้ไป.... เหนื่อย...พักก่อน...อย่าฝืน... พักพอมีแรงแล้วไปต่อ เราจะเดินได้ไกลกว่าไม่พักซะเลย
3 กรกฎาคม 2549 16:10 น. - comment id 588216
แม้ความรักจะเจ็บปวดรวดร้าวปานใด โลกก็ยังหมุน ชีวิตก็คงต้องดำเนินต่อไป
22 กรกฎาคม 2549 20:03 น. - comment id 592201
มาขอบคุณและทักกลับคนที่แวะมาเยี่ยมเยือนกันครับ . . เงียบไปทีละนานๆเลย โทษทีๆ