เมื่อแรกรักน้ำตาลที่หวานล้ำ ยังตกต่ำไม่ค่อยอร่อยลิ้น ทั้งน้ำผึ้งเดือนห้าคราได้กิน ไม่ถวิลโหยหาสักนาที เมื่อความรักหวานลิ้นมันสิ้นรส เศร้าสลดเหว่หว้ามาแทนที่ ความไว้เนื้อเชื่อใจก็ไม่มี ดวงฤดีคงมั่นเริ่มสั่นคลอน เธอแกล้งทำหมางเมินดูเหินห่าง จิตใจนางเริ่มฟั่นเฟือนไม่เหมือนก่อน หรือด้วยฤทธิ์พิศวาสจะขาดรอน จึงเว้าวอนอ้อนว่าอยากหาปืน เพื่อจะป้องกันตัวกลัวผู้ร้าย อันตรายถูกปล้นโจรข่มขืน ในเส้นทางเดินประจำยามค่ำคืน หากมีปืนอยู่กับตัวไม่กลัวใคร ฉันแค่ฟังยังขยาดหวาดผวา เริ่มประหม่าตัวฉันเริ่มหวั่นไหว แต่ก็เสาะหาปืนมายื่นให้ ด้วยตามใจแต่ขอมีข้อแม้ ด้วยหัวใจดวงนี้ที่อาวรณ์ จะขอสอนการวิธีที่เที่ยงแท้ บอกเคล็ดลับไม่หวงให้ดวงแด ให้รู้แน่รู้จริงยิงไม่พลาด เอามือกำด้ามไว้ให้ถนัด แล้วเล็งตัดขั้วหัวใจให้มันขาด ให้กระสุนเจาะเนื้อหนังพังพินาศ ให้ชีวาตม์มิต้องทนทุรนทุราย อย่าให้ต้องพิการสงสารเถิด ขอไปเกิดชาติใหม่คงไม่สาย แล้วกลับมาเพื่ออยู่เคียงคู่กาย แม้สุดท้ายต้องสิ้นชื่อด้วยมือเธอ
27 มิถุนายน 2549 16:49 น. - comment id 514600
ด้ายตามที่ขอ .. สมิธ แอนด์ เวสสัน .38 ยังไม่ค่อยแม่น .. แต่ตอนเล็ง .. สัญญา .. จะไม่พลาดอ่ะ ..
27 มิถุนายน 2549 15:55 น. - comment id 586707
ยอมง่ายจัง
27 มิถุนายน 2549 22:40 น. - comment id 586781
เอาปืนเคาะหัวนี่ ถึงกับตายเชียวเหรอ โธ่ !.. นึกว่าเหนียว
28 มิถุนายน 2549 11:06 น. - comment id 586876
เว้ย ส่งมาให้สักกระบอกสิท่าน ชักอยากตายขึ้นทุกวันแล้ว
28 มิถุนายน 2549 12:52 น. - comment id 586930
..
28 มิถุนายน 2549 18:00 น. - comment id 587014
....คุณเรไร..ยอมได้...แสดงว่า..เธอคนนั้น...ต้องไม่ธรรมดา.... ..แวะมาทักทายกันค่ะ...
28 มิถุนายน 2549 23:11 น. - comment id 587100
ขอยืมสักกะบอกสิ จะเอาไปปล้นหัวใจใครบ้างคน
29 มิถุนายน 2549 12:07 น. - comment id 587191
ไม่อยากทำร้ายหัวใจพี่ ยอมอย่างนี้สงสารแสนหวั่นไหว ก็แค่ปืนยิงแล้วตายง่ายเกินไป เปลี่ยนเป็นมีดวาวใสได้ไหมเอย กรีดช้าช้าชำแระทีละชิ้น โรยเกลือทอดกินกลิ่นหอมระเหย ใส่ซีอิ๊วราดน้ำปลาลงเนื้อพ่อทรามเชย เนื้อใครเอ่ยโคตรเหนียวยามเคี้ยวกิน 555555555....สงสัยต้องใส่เครื่องปั่นอ่ะ....