* คำมั่นสัญญา*

แก้วประเสริฐ

                   คำมั่นสัญญา
     ยามสายัณห์ตะวันเย็นเด่นกระจ่าง
ท้องฟ้ากว้างลมพัดโชยใบไม้ไหว
แพรชมพูพลิ้วสะบัดจัดแกว่งไกว
ห้วงภายในสุดรำลึกนึกถึงนาง
     ก่อนเคยเคล้าเย้าหยอกล้อหลอกเล่น
แสงยามเย็น ณ ริมฝั่งครั้งขนาง
งามเพริศพริ้งกริ่งเกรงแทบวายปาง
สุดจะสร้างสว่างไว้สู่ใจเรา
     ระยิบระยับจับศาลม่านไทรย้อย
ผ้าผืนน้อยห้อยสู่ไว้ให้ซึมเศร้า
แฝงผนึกตรึกถึงวันนั้นดั่งเงา
ที่คอยเฝ้าปลุกคำมั่นครั้งสัญญา
     วิกฤติกาลผ่านมาพาโศกศัลย์
ฉกาจฉกรรจ์พันผูกถูกเสาะหา
สิ้นความหลังครั้งสร้างไว้ให้โรยลา
ลิดรอนพาคราพบจบสิ้นกัน
     แกะผ้าน้อยห้อยศาลพลันสะอื้น
สู่พลิกฟื้นคืนสัญญามาเสกสรร
บรรจงจูบลูบไล้ใจรำพัน
ถึงก่อนกาลฝากไว้ในคำรัก
     ต่อนี้ไปจะได้ใกล้เคียงคู่
ยอดพธูชู้ชื่นคืนประจักษ์
ใต้เงาจันทร์ไทรย้อยคอยพิทักษ์
สมานสมัครมิห่างเจ้าเฝ้าคลอเคียง
     สะบัดสไบใส่คาคบบรรจบคล้อง
พร้อมเสียงร้องก้องกังวานนั้นสุดเสียง
เพรียกหาเจ้าน้องนางพลางเผดียง
อยู่ข้างเคียงศาลน้อยร้อยดวงใจ
     ใต้ร่มไทรในคืนเพ็ญเด่นสว่าง
เงาสองร่างเคล้าคู่ดูผ่องใส
แว่วกระซิกระริกระรี้พี้พิไล
แวดวงไซร้เป็นตำนานคนผ่านจร.
      ***   แก้วประเสริฐ.   ***