ความอดทนที่สุดแล้ว
ทรายกะทะเล
เธอมาจากไหนฉันไม่รู้
แล้วอยู่อยู่ก็เข้ามาหา
ไม่รู้สักนิดว่าจะมาหว้งเพียงเงินตรา
แม้นค่าของคนปนกันนั้นมันเสื่อมไป
เธอทำให้ฉันเอียนเอง
เธอบรรเลงคำพูดให้ฉันเผลอไผล
สุดท้ายแล้วเธอได้อะไรไปมากมาย
แล้วเธอให้อะไรฉันมาบ้าง ฉันขอบคุณ
หนังสือหนึ่งเล่มที่ให้อ่าน
แม้นเพียงมองผ่านผ่านก็ไม่อยากฉุน
เธอทำให้ฉันเปลี่ยนไปไม่ค้ำจุน
แต่มีบุญของฉันติดตัวมาบ้างไหวตัวทัน
ทำไม................
เธอต้องมาทำอย่างนี้กับฉัน
ให้เป็นรางวัลอะไรกันนักหนา
สุดท้ายก็เหมือนเดินผ่านมาแล้วไปเพียงเงินตรา
คุณค่าของเธออยู่ที่ไหน น้ำตาก็ตกใน
โชคเข้าข้างไม่ถลำลึกไปกว่านี้
จะทำอย่างไรดีกับใจที่บอบช้ำ
คารมคมคายไม่อายบ้างความระยำ
เกาะ....กาฝากฝากบอกไปนะ ใครสอนมา