ความอดทนที่สุดแล้ว

ทรายกะทะเล

เธอมาจากไหนฉันไม่รู้
แล้วอยู่อยู่ก็เข้ามาหา
ไม่รู้สักนิดว่าจะมาหว้งเพียงเงินตรา
แม้นค่าของคนปนกันนั้นมันเสื่อมไป
เธอทำให้ฉันเอียนเอง
เธอบรรเลงคำพูดให้ฉันเผลอไผล
สุดท้ายแล้วเธอได้อะไรไปมากมาย
แล้วเธอให้อะไรฉันมาบ้าง ฉันขอบคุณ
หนังสือหนึ่งเล่มที่ให้อ่าน
แม้นเพียงมองผ่านผ่านก็ไม่อยากฉุน
เธอทำให้ฉันเปลี่ยนไปไม่ค้ำจุน
แต่มีบุญของฉันติดตัวมาบ้างไหวตัวทัน
ทำไม................
เธอต้องมาทำอย่างนี้กับฉัน
ให้เป็นรางวัลอะไรกันนักหนา
สุดท้ายก็เหมือนเดินผ่านมาแล้วไปเพียงเงินตรา
คุณค่าของเธออยู่ที่ไหน น้ำตาก็ตกใน
โชคเข้าข้างไม่ถลำลึกไปกว่านี้
จะทำอย่างไรดีกับใจที่บอบช้ำ
คารมคมคายไม่อายบ้างความระยำ
เกาะ....กาฝากฝากบอกไปนะ ใครสอนมา				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน