ฉันพลัดหลงกับความฝัน ยามเด็กเราอยู่ด้วยกันอย่างแสนหวาน ฉันจับมือความฝันจูงไปไหนมาไหนตลอดทาง ฉันไม่เคยเดินห่างออกมาเพียงลำพัง เพียงเสี้ยวเวลา ความอึกทึกในชีวิตเกิดขึ้นนั้น รวดเร็ว มากมาย จนรับไม่ทัน ฉับพลันมือแห่งความฝันหายไป ฉันยืนนิ่งกับที่ สับสนกับความรู้สึกที่มีไปไหนไม่ได้ ฉันกลัว ฉันร้องไห้อย่างไม่อาย ใครก็ได้ช่วยฉันตามฝันกลับมา ฉันวิ่งไปที่นี่ที่นั่น ตะโกนหาความฝันให้มาหา กลับมานะ กลับมาอยู่ช่วยนำทาง ฉันก้าวต่อไม่ได้เพียงลำพัง ฉันออกวิ่งครั้งแล้วครั้งเล่า ออกสู่ถนนที่เห็นแม้เงาแห่งความฝัน เมื่อฉันคว้ามือนั้นมาอีกครั้ง ความฝันนั้นกลับไม่ใช่ของฉันคนนี้ นั่นก็ไม่ใช่ นี่ก็ไม่ใช่ บนถนนฝันของใคร ต่อ ใคร มารวมไปหมดที่นี่ แล้วฝันของฉันล่ะ อยู่ไหนตอนนี้ หรือ ฉันเองต้องยอมรับสักที.. --ว่าฉันจำฝันที่มีไม่ได้เเล้ว--
zonkung 15 มิ.ย. 2549 05:49 น. - ID 90204 
1759
2
0
15 มิถุนายน 2549 06:31 น. - comment id 583724
ยามก้าวเดินผ่านความชุลมุนแห่งโลกกว้าง ใจเคว้งคว้างล่องลอยปล่อยความหวัง บนเส้นทางมุ่งมั่นสุดกำลัง มองหาฝัน.. จุดมุ่งหมาย... แนะให้เดิน.. อันชีวิตจะหมองไหม้บรรลัยสิ้น หากเกิดมาในมลทินอิงความฝัน หยุดก้าว.. ผิดหวัง.... หมดกำลัง... ยามฝันนั้นมิใช่ฝันเราตั้งใจ..ชื่นชมค่ะ
3 ตุลาคม 2549 20:12 น. - comment id 611459
หืมม เจ็บปวดจัง
5 พฤศจิกายน 2549 11:06 น. - comment id 623562
ขอเพียงเราไม่หยุดฝันสักวันต้องหาทางออกได้จ้า ซ่อนกุ้ง อิอิ...คิดถึงเน้อ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
