อลวนจนเพ้อ ลมสวาทแปรผันจนฉันเหงา แม้นซึมเซาแต่ใจเหมือนได้ฝัน เคยออดอ้อนงอนง้อพะนอกัน แสนสุขสันต์เธอพรากยามจากไป เปรียบชีวิตเกิดใหม่จนได้แก้ว ที่เพริศแพราวแจ่มจรัสมาจัดให้ ช่วงอิสระเสรีที่เคยไกล กลับสู่ไว้ให้คืนฟื้นชีวี ต่อนี้ไปใครเล่าจะเข้าครอง เห็นจะต้องมองดูให้สูสี สร้างกลไกตรองไว้ในฤดี ไม่หลงที่ว่าสวยร่ำรวยทรัพย์ แม้ยากจนไร้เงินกลับเพลินกว่า ไม่ตีค่าศักดินาเข้ามานับ กดเสียจนตัวเราเฝ้าย่อยยับ เพื่อนฝูงกลับนินทาว่าหลงเมีย โลกเอ๋ยโลก..โลกว๊ะ..นะโลกเหวย แสนเสบยเปรมปรีดิ์ที่สูญเสีย เขาทิ้งเราจากไปแม้ใจละเหี่ย แม้นจะเพลียก็สุขทุกข์ไม่มี จะเที่ยวท่องร้องเพลงบรรเลงชีวิต มุ่งลิขิตปิดลบกลบศักดิ์ศรี ฟ้าสว่างกระจ่างแล้วแนวชีวี ต่อแต่นี้ปฐพีมีแต่เรา. *** แก้วประเสริฐ. ***
13 มิถุนายน 2549 12:54 น. - comment id 583364
อิสระเสรีจะหนีเที่ยว บินลดเลี้ยวบนดอยคอยเสาะหา ดอกไม้งามลำธารใสเพียงไขว่คว้า สิ่งงามตางามใจในฤดี สวัสดีค่ะ...คุณแก้วฯ......
13 มิถุนายน 2549 13:09 น. - comment id 583373
ลุงฯ..เป็นไร..เอายาซะหน่อยไหมเด๋วจัดให้
13 มิถุนายน 2549 13:10 น. - comment id 583375
หุ หุ หุ หุ ปลอบใจตัวเองเก่งจังครับ ปกติยามคนเราใจไม่ดี ต้องมีคนอื่นปลอบใจให้ นี่ ๆ เศร้าเอง ปลอบเอง หายเองเลยหรอ สุดยอดมาก ลุงแก้ววววววววววว
13 มิถุนายน 2549 14:56 น. - comment id 583387
ลุงแก้วถึงขนาดเพ้อเลยเหรอคะ อลวนจนเพ้อละเมอหา คนไกลตายอดชู้อยู่หนไหน ยังคิดถึงคำนึงเธอเสมอไป ยังห่วงใยยิ่งนักที่รักเอย
13 มิถุนายน 2549 20:35 น. - comment id 583438
อลวนจนเพ้อ อิอิ.... ใช้ยาทัมใจดีที่สุดนะคะ
13 มิถุนายน 2549 21:25 น. - comment id 583456
จะรักษาหายทันก่อนไปศรีสะเกษ มั๊ยคะ
14 มิถุนายน 2549 09:30 น. - comment id 583527
สวัสดีค่ะ ลุงแก้ว
14 มิถุนายน 2549 09:58 น. - comment id 583533
คุณ สลักเสลา ขอบินล่วงพ่วงรักจากหิมพานต์เขต พ้นปริเทวษเขตมนุษย์สุดจัดสรรค์ สู่มัคคลีผลดลใจไว้ผูกพัน เคล้าคลอกันไม่มีเรื่องเปลืองอารมณ์...อิอิ ขอบคุณมากครับคุณที่มีสรีระสวยยิ่งรอยยิ้มอัน หวานฉ่ำครับ แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2549 10:01 น. - comment id 583534
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ เป็นโรคเพ้อรักอย่างไรเล่าพระยาครุฑเหมือน ท่านนี่แหละ 5555555 ยาที่ว่านี้ไม่เอาแล้วเดี๋ยวเพ้อ ยิ่งกว่านี้ ขนาดคอยยาตั้งเป็นปีแล้วนะยังไม่ได้เลย 555555555555 แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2549 10:04 น. - comment id 583535
คุณ อัสสุ คนแก่...มักจะเป็นแบบนี้แหละครับ ใครเล่า เขาจะมาปลอบใจ แก่ก็แก่หน้าตาหรือก็ทุเรศนื ร่างหรือก็ซกม๊ก...โอ้ย... จะมีใครเล่าเฝ้าเอาใจในคนแก่ มาเหลียวแลสมัครสมานประสานฉันท์ มีแต่รักลวงโลกต้องโศกทุกวัน นับล่วงพลันสวรรค์นั้นไม่เคยมี...อิอิ แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2549 10:11 น. - comment id 583538
คุณ เพียงพลิ้ว อลวนจนละเมอเพ้อถึงรัก ห้วงลึกนักพรากลงตรงโศกศัลย์ ฟื้นคืนกลับนับสวรรค์พลันกำนัล ผันชีวันให้สว่างกระจ่างแดนดิน. ขอบใจมากจ้าหลานรัก แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2549 10:13 น. - comment id 583539
คุณ ไรไก่ ดีเหมือนกันจ๊ะยานี้...ขอบใจมากนะจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2549 10:15 น. - comment id 583540
คุณ อัลมิตรา โรคนี้นะหายทันแน่ เพียงแต่โรคสั่นใกล้ หญิงสาวสวยรวยด้วยปัญญานี่ซิ แย่จริงๆๆ 555 แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2549 10:21 น. - comment id 583541
คุณ ดอกบัว สวัสดีครับ... ดอกบัวงามล้ำน้ำใจสยายกลีบ หทัยลีบที่สลายให้สดใส ดุจกลิ่นธรรมนำสู่ห้วงภายใน ฟื้นกลับไปยังดินแดนแคว้นอมฤตธรรม. แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2549 14:28 น. - comment id 583592
อิสระภาพที่แสนหวาน.... แวะมาทักลุงแก้วฯจ๊ะ สบายดีนะค่ะลุงแก้วฯ
14 มิถุนายน 2549 16:53 น. - comment id 583628
คุณ แก้วนิดา อันที่จริงผมเองไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว ก็เลยเพ้อๆเล่นๆหน่อยอย่างนั้นเองแหละครับ อย่าคิดมาก ตอนนี้อารมณ์ดีไม่เจ็บไข้ได้ป่วย ก็เลยเพี้ยนๆนิ แก้วประเสริฐ.
18 มิถุนายน 2549 16:05 น. - comment id 584558
แวะมาดูแลแฝดเพื่อนค่ะ...อาการพอสมควรนะคะ....นั่งสมาธิ...สักนิดหนึ่ง...สงบจิต...สงบใจ...อาการต่างๆ...จะค่อยๆหายไปเองค่ะ... ...สงสัยจะได้ผ่าตัด..เปลี่ยนหัวใจ..ซะแล้ว..เอาหัวใจ..คนหนุ่ม..ออกไป..เอา..หัวใจ..คนแก่...มาคืน..ดีกว่าเน๊าะ..จะได้ไม่ผิดปกติ...
18 มิถุนายน 2549 22:31 น. - comment id 584628
คุณ ราชิกา อันที่จริงก็จะเป็นอย่างแฝดเพื่อนบอกกระมังครับ ผมเองเขียนและแต่งกลอนเกือบ ทุกๆอย่างแล้ว รู้สึกเหมือนกันว่าซ้ำๆซากๆ จะหามุมอื่นเขียนก็คิดไม่ออกมันอลวนไปหมดครับ จะทิ้งงานการเขียนไปหรือก็เสียดายเพราะ ไม่รู้จะหาทางไหนมาฝึกสมองเพราะแก่แล้ว หากปล่อยไปเรื่อยๆก็จะเสื่อมมากยิ่งขึ้น ส่วนทางด้านสมาธิทำบ้างไม่ทำบ้างแต่ไม่ละทิ้ง พิจารณาสังขารตนเองทุกๆวันจนจะเข้าขั้นเบื่อหน่ายเสียแล้วจนเกิดซึมหงอยเหงา บทภาวนาก็ทำทุกๆวันขอบคุณเพื่อนรักมาก แฝดเพื่อนสังเกตุไหมเดี๋ยวนี้ผมห่างๆการเขียน เข้าไปทุกๆทีแล้ว เหลือเวลาจะเลิกนั่นแหละครับ ขอบคุณเพื่อนรักมากครับ แก้วประเสริฐ.
19 มิถุนายน 2549 01:50 น. - comment id 584637
...คุณแก้ว....อยากบอกว่า...เป็นห่วงคุณมาก...เมื่อถึงช่วงนี้...เราต้องการความเข้าใจ...จากคนรอบข้าง...พูดคุยให้ราชิกาฟังได้...เพราะเราเป็น...แฝดเพื่อน...นะคะ..เกิดวันเดียวกัน...คงเข้าใจกันได้มากพอสมควร...ไม่อยากให้คุณเงียบเหงา..หรือเศร้าซึม...เขียนมาเถอะค่ะ..อยากเขียนอะไรก็ได้..ราชิกา..จะหาเวลาว่างมาอ่าน..นะคะ...คุณแก้ว..ยังมีน้องๆ..อีกหลายคนที่คอยเป็นเพื่อน...และเป็นกำลังใจให้นะคะ... ....เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน..ตลอดไปค่ะ...ทั้งในอดีต...ปัจจุบัน..และอนาคตค่ะ..
19 มิถุนายน 2549 11:00 น. - comment id 584698
คุณ ราชิกา อ่านแล้วทำให้ผมรู้สึกว่าไม่โดดเดี่ยวเดียวดาย ผมบอกตรงๆว่าผมเองนั้นนิสัยไม่ค่อยจะคบหาสมาคม กับเพื่อนๆชอบอยู่เฉยๆนอกจากคนรู้ใจบางคนเท่านั้น ไปไหนจึงมักไปคนเดียวไม่ค่อยมีคนติดตามอย่างคนอื่นเขา หาใช่ว่าผมขาดคุณสมบัติอื่นๆก็หาไม่ เพียงแต่ว่าอยากอยู่คนเดียวแต่ก็ชอบมอง การกระทำของคนอื่นๆไว้คอยพิจารณาเสมอๆ ครับเราเกิดวันเดือนเดียวกัน มีคุณ ผมและพระนางเจ้าอลิสซเบศก์ที่ 2 แห่งอังกฤษ เท่าที่ผมทราบซึ่งอาจจะมีมากกว่านี้ จึงมีนิสัยค่อนข้าง จะใกล้เคียงกันเข้าใจกันง่ายเรียกว่าแทบจะรู้นิสัยกัน จึงต้องขอบคุณแฝดเพื่อนรักมาก ที่เป็นที่ปรึกษาแก่ผม ครับหากมีบางสิ่งบางอย่างที่คิดไม่ออกหรือต้องการ ความช่วยเหลือแน่ล่ะคุณเป็นคนหนึ่งที่ผมจะต้อง ขอคำปรึกษา บอกตรงๆว่าเราคบหากันไม่นานมาก ก็จริงแต่ความรู้สึกผูกพันว่าคบกันมานานมาก นานจนมอบความไว้วางใจให้แก่กันได้ครับ ขอบคุณมากแฝดเพื่อนรัก จากใจ แก้วประเสริฐ.