หากเธอคือดวงเพ็ญเด่นอร่าม ดูงดงามประดับฟ้าเวหาหาว ส่องประกายเจิดจ้ากว่าหมู่ดาว สุกสกาวแสงนวลเย้ายวนตา ทั่วทุกถิ่นแซ่ซ้องสรรเสริญ งามเหลือเกินใครใครต่างใฝ่หา สักการะนอบน้อมพร้อมบูชา ปรารถนาเป็นจันทร์คืนวันเพ็ญ ฉันหลีกลี้ซุกซบหลบหลังฉาก ไร้แสงฝากยวนใจให้ใครเห็น ดูมืดมัวสลัวลางอย่างที่เป็น ยะเยือกเย็นสงบเสงี่ยมอย่างเจียมตน เธอสุกสว่างฉันหดหู่อยู่มืดมิด เป็นลิขิตขีดไว้ไร้เหตุผล เธอสดใสแสงนวลชวนให้ยล ฉันอ้างว้างหมองหม่นคนข้างแรม