จากมาไกลเพื่อไขว่คว้าหาปลายฝัน มุ่งรางวัลการศึกษาท้าลมหนาว ต้องจากบ้านจากถิ่นสู่ดินดาว กลับรวดร้าวเหงาเกินเหงาหรือเข้าใจ พยายามข่มตนบนความคิด อย่ายึดติดสิ่งเดิมเพิ่มสิ่งใหม่ หมายปรับตนเป็นอดทนผจญภัย ต่อสู้ไปเพื่อสร้างสรรค์ฝันเป็นจริง ขอเพียงหนึ่งกำลังใจไม่เหินห่าง จะก้าวย่างสู้ไม่ถอยคอยบางสิ่ง คือความรู้ความคิดใหม่ได้พักพิง เอาไว้ผิงยามหนาวกายคลายทุกข์ทน ถึงว่าเหงาอ้างว้างใจใครไม่รู้ ยืนหยัดอยู่สักวันจะประสบผล บินสู่ดาวแม้ไกลบ้านสานค่าตน พร้อมยินยลความสำเร็จเกร็ดฟากฟ้า
4 มิถุนายน 2549 13:03 น. - comment id 581797
เป็นธรรมดา..ที่เหงา...เมื่อไกลบ้าน ไปเพื่องาน.....สรรค์สร้าง..ทางศึกษา อีกไม่นาน......ก็สำเร็จ......จะกลับมา ให้นึกว่า........ทำเพื่อฝัน...สู่ความจริง ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ...แค่ ๔ปีเอง...เพื่อความจริงในอนาคตค่ะ....สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ...
4 มิถุนายน 2549 14:41 น. - comment id 581804
ไกลบ้านไม่เหงาใจเท่าต้องอยุ่ลำพังเมื่อไม่มีใครจะคิดถึงบ้าน
4 มิถุนายน 2549 15:32 น. - comment id 581813
อยู่ใกล้ก็เหมือนไกล.. ความรู้สึกมัยเป็นแบบนั้น.. รับรู้และ..ผูกพัน.. คิดถึงกันก็เหงาใจ.. สายฝนหล่นตรงนี้.. สื่อสิ่งดีย้ำเฝ้าเตือน.. รักผูกพันอย่าลบเลือน.. เธอเป็นเพื่อน..ที่ฉันคอย.. เหงาเหงาที่ห่างไกล.. ปรับตัวปรับใจ..หน้าระห้อย.. อยากให้เค้ามาบ่อยบ่อย.. จะไม่ใจลอย..หรือน้อยใจ.. ... เรนแวะมาเป็นกำลังใจ.. ให้คุณนะคะ.. ความเหงาเรนเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน.. อ่านหนังสือ..ให้มากๆ.. โทรคุยบ่อยๆ.. อย่ากลัว..ที่จะบอก..ว่าเราเหงาและคิดถึง....
4 มิถุนายน 2549 17:11 น. - comment id 581834
กลอนเพราะนะ แวะมาช่วยปลอบ อย่าเหงานักยิ้มซะบ้าง อิอิ
4 มิถุนายน 2549 19:14 น. - comment id 581850
ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับกำลังใจ จะตั้งใจเรียนมากๆๆเลย แล้วเจอกานนะคะ .....คิดถึงทุกคนที่นี่ มากมาย....เหมือนเดิม อย่าทิ้งกันนะคะ
4 มิถุนายน 2549 19:54 น. - comment id 581857
ลูก- รักพลัดจากอก น้ำตาตก ด้วยห่วงหา กวาด- เก็บเจ็บอุรา และหวังว่า จะกลับคืน สี- สันแห่งชีวิต เหงาเพียงนิด มิสุดฝืน ฟ้า- แจ้งแรงกับคืน เจ้าจักยืน อย่างมั่นคง เป็นกำลังใจ ให้คุณลูกกวาดสีฟ้า
5 มิถุนายน 2549 03:29 น. - comment id 581894
ลูกกวาดสีฟ้า เขียน (เหงาใจ...ไกลบ้าน) :- ถึงว่าเหงาอ้างว้างใจใครไม่รู้ ยืนหยัดอยู่สักวันจะประสบผล บินสู่ดาวแม้ไกลบ้านสานค่าตน พร้อมยินยลความสำเร็จเกร็ดฟากฟ้า ฯ กำลังใจ...ไกลบ้าน ---------------------- จำใจจากพรากบ้านเรือนชานเก่า ที่เคยเนาเยาว์วัยได้เดียงสา เติบโตขึ้นทุกวันดั้นด้นมา เพื่อศึกษาเพิ่มเติมต่างเสริมแรง โลกกว้างใหญ่ไพศาลตระการนัก ต้องฟูมฟักฝึกไว้ให้กล้าแกร่ง มิเช่นนั้นต้านมิไหวใจลงแลง อาจร่องแร่งโรยลาล้าเจียนตาย ถ้ามิออกจากบ้านเรือนชานเก่า มิอาจเอาประสบการณ์ด้านหลากหลาย จำใจออกบอกตนปนระบาย เพื่อขวนขวายสิ่งใหม่ให้ชีวิน อยู่กับที่ที่เห็นเป็นมาก่อน ภาพสะท้อนให้เห็นเช่นสูญสิ้น ที่ทำนาป่าเก่าเขาโกงกิน จึงต้องดิ้นรนสู้เพื่ออยู่ยั้ง สู้เถิดนะคนไกลอย่าได้หวั่น หนึ่งตัวฉันมิเป็นเช่นใจหวัง เฝ้าฝึกฝนทนสู้อยู่ลำพัง เสริมกำลังกายใจให้เราเอง มิมีใครฉกาจฉลาดเยี่ยม หรือเต็มเปี่ยมแต่เกิดเลิศล้ำเก่ง ต้องขวนขวายอวยชัยใจบรรเลง เป็นบทเพลงกล่อมจิตคิดสร้างตน ---------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๔ มิถุนายน ๒๕๔๙ \"สู้ ๆ ๆ\" ต่อนะคนดี วันนี้อาจยังมองไม่เห็นผล แต่สักวันจะได้ยลผลที่เราเฝ้ารอนั้น
5 มิถุนายน 2549 11:01 น. - comment id 581958
ณ ที่นี่มีความฝันแบ่งปันให้ ฝันด้วยใจใสพิสุทธิ์เสน่หา อยากชักชวนให้ใครใครตามฝันมา ร่วมกันปั้นฝันนานาให้เป็นจริง แวะเข้ามาเป็นกะลังใจให้งับ ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลน้า ทำความคุ้นเคยกะความเหงาไว้บ้าง วันข้างหน้ายังต้องเผชิญกับสิ่งที่อาจจะหนักหนากว่าความเหงาเสียอีกงับ
6 มิถุนายน 2549 11:42 น. - comment id 582151
อ่านกลอนแล้วคิดถึงเหมือนกันค่ะ