กับบางวัน วันที่ดู มันร้อนแรง เหมือนมี เปลวเพลิง ที่ลุกลาม ให้เธอ มองดู กิ่งใบ พฤกษ์ไพร ยังงดงาม ด้วย น้ำค้างพราว ถ้ายามใด ในจิตใจ เธอร้อนเกิน ท่ามกลาง ทางเดิน ที่ร้อนรน ทุกข์ประดัง จนเกิน จะฝืนทน ทั้งล้า และอ่อนแรง ให้เธอ รับรู้ ว่ามี น้ำค้าง ในใจเธอ ที่อยู่ ในใจ เสมอ