มือพ่อ

หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก

คือมือนุ่มนิ่มอันอิ่มเต็ม
ไต่เล็มมือหนา-ฝ่าใหญ่
พ่อกำมือลูกน้อยกลอยใจ
ตาใสเจ้าหนอลูกพ่อเอย
ฝาดเหลือเนื้อนุ่มน่ากุมจับ
ตาวับขลับเงาเจียวเจ้าเอ๋ย
เดียงสาตากวางอย่าร้างเลย
ให้วับเย้ยโลกกว้างอยู่อย่างนี้
เป็นเด็กดีของพ่อมิพอหรอก
โลกนอกเรือนบ้านสถานที่
เจ้าต้องพร้อมตนเป็นคนดี
จึงมีฐานะสมมนุษย์
จงเติบโตเริงร่าประสาเด็ก
โลกใบเล็กเหนื่อยก็พัก-หนักก็หยุด
ดูเถิดเมฆบนฟ้า-พญาครุฑ
ทรงชุดฝ้ายขาวจนพราวฟ้า
แหละซุกซนเถิดเจ้าเมื่อเยาว์วัย
เด็กใดย่อมซุกซนตามประสา
เติบโตเหมือนเช่นพ่อเป็นมา
เช่นปู่ย่าของลูกเคยซุกซน
จนเมื่อเจ้ากำนิ้ว-พ่อกิ๊วล้อ
ลูกหนอนี่ใช่โลกใบส้มผล
เป็นเพียงนิ้วธรรมดาสามัญชน
ที่ปั้นมือลูกตนให้ทนทาน
ให้มือหนาฝ่าใหญ่สมใจพ่อ
แข็งแรงแกร่งพอจะต่อสาน
ปั้นโลกสืบทอดตลอดกาล
ส่งผ่านช่วงต่อคนต่อไป
คือมือนุ่มนิ่มอันอิ่มเต็ม
ไต่เล็มมือหนา-ฝ่าใหญ่
จึงกำมือลูกน้อยเจ้ากลอยใจ
นิ้วเจ้าไชมือกรำที่กำกุม
คือเจ้า&
วัยเยาว์เจ้าเอ๋ยพ่อเคยอุ้ม
โลกนี้มิช้าดอกทุกซอกมุม
ผู้ที่มือนิ่มนุ่มจะกุมกำ!
หวัดดีคร้าบบบบบบบบบบทุกๆท่าน   อันนี้เขียนให้เพื่อนน่ะครับ  กริๆ  มันมีลูกน่ารัก  เห็นแล้วก็อิจฉามัน  
การจะมีลูกได้นี่  มันต้องมีเมียก่อนใช่ไหมครับ?