ทั้งความสุขทุกข์โศกในโลกกว้าง มิอาจขว้างให้พรากจากวิถี วิปโยคจากรักหักเปรมปรีดิ์ สัมปโยคร้ายดีเชิญมีมา มิอาจเลี่ยงหลบหนีฤดีพ้น เกิดเป็นคนสุขทุกข์รุกเข้าหา แม้อยู่เฉยก็มีเข้าบีฑา สารพันปัญหาประดาประดัง เมื่อพบสุขสมชื่นระรื่นจิต จะตรองคิดครวญใคร่มิไคล้คลั่ง เมื่อต้องทุกข์รุกหาจะระวัง จะยืนนั่งเดินนอนให้ผ่อนคลาย เพียรระวังการกระทำทั้งคำพูด เพื่อพิสูจน์ใจนี้มิเสื่อมหาย ยังเชื่อผลกรรมก่อต่อมิวาย ทั้งดีร้ายสุขโศกโลกธรรม ----------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๘ พฤษภาคม ๒๕๔๙
10 พฤษภาคม 2549 10:23 น. - comment id 576104
เมื่อโศกรุมรายล้อมโอบอ้อมจิต ใช่ลิขิตของสวรรค์บันดาลสั่ง เพราะตัวเราเฝ้าแบกทุกข์รุกประดัง มิยับยั้งตรองไตร่ให้เห็นจริง ***แวะมาแจมครับ
10 พฤษภาคม 2549 12:00 น. - comment id 576134
ไม่เจอคุณนิพนธ์ตั้งนาน สบายดีนะคะ
10 พฤษภาคม 2549 13:19 น. - comment id 576169
พูดถูกต้องหรือไม่ใจตนรู้ พินิจดูก่อนเอ่ยปากฝากความหมาย มีอำนาจมิใช่เล่นเป็นเจ้านาย อาจให้ร้ายหากเอ่ยคำให้ช้ำทรวง ยากนะคะเรื่องความสัมพันธ์ของมนุษย์
10 พฤษภาคม 2549 13:44 น. - comment id 576186
เพราะดีครับ รออยู่ว่าเมื่อไหร่จะแต่งออก มาให้อ่าน ขอเก้บไว้ครับ
10 พฤษภาคม 2549 14:46 น. - comment id 576207
...รูปน่ารัก..กลอนก็เพราะ ..ให้แง่คิดที่ดี ..มาให้กำลังใจค่ะ
10 พฤษภาคม 2549 17:53 น. - comment id 576258
พี่ชายนายตัวเล็ก สบายดีไหมคะ่ ม่ะบอกว่าใคร 55555 สาวน้อยคนหนึ่งของเพ่ชาย 555555
10 พฤษภาคม 2549 23:31 น. - comment id 576312
คุณบินเดี่ยว อย่าลืมเหลียวหลังบ้างล่ะ คุณสีน้ำฟ้า ฟ้าสีครามยามตะวันส่อง น่ามองนะ สบายดีค่ะ หนุ่มน้อยอัสสุชน (คนเจ้าน้ำตา...หรือเปล่า) เขียนกลอนให้อ่านหลายอัน จนบางคนหมั่นไส้แล้วล่ะ คุณรุ้งมณี รุ้งสวย กระชุ่มกระชวยยามเมียงมอง ขอบคุณหลาย ๆ ที่แวะอ่านให้กำลังใจ คุณสาวน้อย (หรือช้างน้อยล่ะเนี่ย) มิปรากฏกาย สลายร่างไปแล้ว อย่าลืมหายใจไว้นาน ๆ นะ จะได้ทักทายกันอีก
10 พฤษภาคม 2549 23:51 น. - comment id 576319
ของับ พบเจอกะสิ่งใดๆ ล้วนต้องทำความเข้าใจถึงที่มาที่ไปของสิ่งๆนั้น แล้วเรียนรู้ที่จะอยู่กะมันให้ได้อย่างปกติสุขที่สุดของับ แวะมาทักทายทำความรุจักของับ
11 พฤษภาคม 2549 09:49 น. - comment id 576383
ยินดี..พบเจอ....ทั้งความสุขและความทุกข์... ..สิ่งสำคัญ..คงต้องทำใจ...ปรับที่ใจเรา... ..แวะมาทักทายกันค่ะ..
11 พฤษภาคม 2549 10:34 น. - comment id 576411
คนเราทุกคนล้วนมีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ถ้าเริ่มต้นด้วยการยอมรับปัญหา ก็จะเริ่มเห็นทุกข์ ก็จะทำให้ย้อนถามถึงสาเหตุของปัญหาที่ก่อให้เกิดทุกข์นั้น จากนั้น ก็ตั้งสมมติฐานได้ว่า เมื่อมีทุกที่สุด ก็น่าจะมีที่สุดทุกข์ และในที่สุด ควรปรับ ๑. ความเห็น ๒. ความคิด ๓. คำพูด ๔. การทำงาน ๕. การประกอบอาชีพ ๖. ความเพียร ๗. ความระลึกรู้ตัว และ ๘. ความตั้งใจมั่น ให้สม่ำเสมอ และสมดุล ก็น่าจะช่วยให้ชีวิตคนเรา ดำเนินไปได้ แม้จะมีปัญหา ก็น่าจะมีทางออกได้บ้าง ขอเป็นกำลังใจ สำหรับทุกคนที่ท้อแท้และสิ้นหวัง ให้ได้มีพลังตั้งต้นใหม่อีกครั้ง