ใช้ฟ้าแดนแบ่งฟ้านภากาศ ขีดเส้นวาดคั่นกลางหว่างเราไว้ คนหนึ่งคนอยู่ฟากฟ้าอีกฝั่งไกล จากหนึ่งคนอีกฝั่งให้ห่างไกลกัน เขียนลงบนแผ่นฟ้านภากาศ ว่ามิอาจข้ามเส้นดั่งเช่นฝัน หากแดนฟ้าฟากโน้นคือกลางวัน อีกดินแดนฟากฝั่งนั้นเป็นกลางคืน จารึกบนแผ่นฟ้านภากาศ จำให้มั่นสะพานลาดมิอาจฝืน จงอย่าก้าวล่วงล้ำแม้กล้ำกลืน ต้องหยัดยืนอยู่ได้ในฝั่งตน ห่างแค่นี้พอไหม? .. แค่ฟ้ากั้น .. เป็นเส้นคั่นแบ่งไว้ไม่สับสน ฟากฝั่งโน้นและฝั่งนี้มิปะปน แบ่งดินแดนคนสองคนสองหนทาง ...
10 พฤษภาคม 2549 10:28 น. - comment id 576109
ห่างมากไปอะ...ตั้งหลายร้อยกิโล..อิอิ....บ่นอะไรแต่เช้าป้ากรีกรี้...
10 พฤษภาคม 2549 10:33 น. - comment id 576111
ไพเราะจริงๆ..... แต่ถ้าเลือกได้ ไม่ห่างกันก็คงดี อยากหยุดทุก วินาที ของโลกไว้ ไม่ให้หมุน ไปลงตรงที่ใด เกรงหอบเอา หัวใจเธอไปด้วย ไม่ห่างกันได้ไหม
10 พฤษภาคม 2549 19:10 น. - comment id 576275
อืมมม เพราะจังเลยคะ บางครั้งความห่างก็มีประโยชน์นะคะ ประโยชน์ตรงที่ ทำให้เราใคร่ครวญว่า เขาคือ ตัวจริงหรือไม่ เราเป็นตัวจริงของเขาหรือไม่ และต่างก็ให้โอกาสซึ่งกันและกัน ที่พูดนะ คือเศร้าคะ เศร้า เหอ เหอ
10 พฤษภาคม 2549 22:50 น. - comment id 576306
รักกันสุดขอบฟ้า เขาเขียว เสมออยู่หอแห่งเดียว ร่วมห้อง ฯลฯ ถ้ารัก....ใกล้แค่ไหนก็ว่าไกล ถ้าชังกัน....ห่ า ง แค่ไหนก็ไม่พอ
11 พฤษภาคม 2549 00:02 น. - comment id 576323
อย่างไรที่เรียกว่าห่าง ใกล้หรือไกลวัดด้วยระยะทาง หรือวัดด้วยใจ หากวัดด้วยใจแล้ว คนใกล้อาจเป็นคนไกล คนไกลอาจเป็นคนใกล้ ก็เป็นได้ เขียนแล้วก็งงแฮะกี้ แปลเองละกัน
11 พฤษภาคม 2549 09:40 น. - comment id 576375
ระยะทาง...อาจขวางกั้น...บางอย่างได้... หาก..หัวใจ..มิอาจกั้นขวาง...ความรัก..ความคิดถึงกันได้.... ห่างกันสุดขอบฟ้า.. เสมือนว่าอยู่ใกล้ชิดกัน เมื่อใจสองใจ..รวมเป็นหนึ่งเดียว... เพราะมากค่ะ..คุณกื้..ให้ความรู้สึกที่ดี..
11 พฤษภาคม 2549 20:46 น. - comment id 576513
ขอรักข้ามขอบฟ้านภากาศ ไม่สามารถกันจิตที่คิดถึง ใจลอยไปไม่อาจยื้อยุดฉุดถึง รักตราตรึงซึ้งใจในกานดา