น้ำตาหล่นบนเวที 1
กันเอง
นำตาหล่นบนเวทีที่หมู่บ้าน
มีตำนานมีความหวังครั้งหาเสียง
มีชีวิตมีความจริงใช่ความเรียง
มิใช่เพียงคำเอ่ยอ้างระหว่างกาล
มันเป็นตำนานสานต่อพอจำได้
ทุกอย่างยังฝังที่ใจและคำขาน
สิ่งที่เอ่ยยังจารึกในตำนาน
แม้เวลาผันผ่านยังจำความ
หากแต่วิถีชีวิตที่ผิดแผก
ต้องผลิแตกแบ่งมุ้งผดุงคำถาม
ประชาชนผู้เลือกมาคือนิยาม
ต้องติดตามถามไถ่ในปรัชญา
การตัดสินใจมิมีใครในกำหนด
หากแต่ความจริงคือบาทบทในปัญหา
สัจจะปฏิญาณที่ผ่านมา
ถึงเวลาต้องแทนคุณเกื้อกูลกัน
แต่..ความตั้งใจมิได้ดั่งที่คิด
ความเห็นผ่านที่แผกผิดจิตหุนหัน
มีกิเลสตัณหาที่พาพัน
มีความที่แบ่งปันจากสัจธรรม
น้ำตาจึงหล่นบนเวที ณ ที่นี้
ประกาศย้ำอีกทีด้วยถลำ
ความพลาดพลั้งครั้งก่อนยังจดจำ
เอ่ยเพียงคำเสียใจให้ปวงชน