รำพึงคำนึงภาพ

แก้วประเสริฐ

                  รำพึงคำนึงภาพ
     หยาดอรุณพิรุณพร่างกระจ่างชอุ่ม
ช่วงสุมทุมพุ่มพฤกษ์ตรึกสิ่งใส
เกล็ดแก้วละอองผ่องวับประดับใบ
พริ้งเพริศพรายคล้ายมณีที่ชวนชม
     คำนึงห้วงล่วงลึกนึกหาดสวรรค์
เสียงจำนรรจ์แว่วก้องปองเหมาะสม
ทิ้งโดดเดี่ยวเดียวดายไร้ภิรมย์
เหลืออารมณ์คิดไว้คล้ายอนันต์
     หอมเอยหยาดกลิ่นน้อยพลอยวิเวก
อดิเรกดุลยพราวราวเลื่อนลั่น
โรยระรินมาลีน้อมกล่อมรำพัน
ช่างเสกสรรอลวนคนหมายปอง
     เด่นอนงค์หลงดาวคราวเรืองแสง
ฟ้าแถลงแปลงลงตรงเป็นสอง
ถึงหมื่นลี้นี้หนอขอจับจอง
มักเรืองรองครองถวิลจินต์ยินดี
     โอ้ไฉนใคร่ประสบพบนวลน้อง
ทุกครรลองปองหม่นปนหมองศรี
เพียงหวังหนึ่งตรึงไว้ให้เปรมปรีดิ์
แด่นวลฉวีพลีหทัยไม่เลื่อนลอย
     ประหนึ่งฝันจริงหนอจึงขอเอื้อน
สิ่งนี้เตือนหัวใจยามไหลคล้อย
กรุ่นละมุนครุ่นลึกตรึกหวังคอย
อรุณคล้อยลอยเลื่อนเตือนวังวน
     อรุณผ่านกาลเวลาพาแสงส่อง
ทุกละอองเคลื่อนคล้อยพลอยสับสน
เพียงคิดหนึ่งตรึงลงตรงห้วงกมล
ยากเหลือทนจนใจแค่ได้คอย
     สุทรรศน์หนอขอจารึกตรึกเพียงฝัน
วิลาวัณย์นั้นสุดไกลใคร่จะสอย
มิตรภาพตราบดินฟ้าพาใจลอย
นัยน์ตาปรอยบินหลงฟ้าระล้าระลัง. 
         ***   แก้วประเสริฐ.  ***